Na enkel jaren Zweden, gaan we dit jaar naar Kroatië. We genieten van de zon, van het strand en van de natuur. Minder genieten we van de hitte, drukte en vele, vele mensen die roken. Overal. Desondanks hebben we een lekker vakantie.
Vanwege de oorlog in de Oekranië hebben we lang getwijfeld waar we heengaan met als gevolg dat we niet veel keuze meer hebben. We boeken lastminute nog een vakantie in Kroatië. Op zondag 31 juli pakken we de auto in en rijden we rond 7:30 uur weg. In 11 uur rijden we de ca. 950 km naar ons hotel in Ort im Innkreis, net over de grens in Oostenrijk. De reis gaat voorspoedig, er is weinig vrachtverkeer op de weg in Duitsland op zondag, en slechts één keer hebben we echt vertraging. Bij het hotel checken we in via een automaat en daarna eten we een schnitzel bij een lokaal restaurantje.
We slapen matig want het is warm en lawaaiig. Dus staan we op tijd op, ontbijten we en rijden rond 8:30 uur weg. De rit door Oostenrijk is mooi en gaat soepel en zo rond 11:30 uur passeren we de grens met Slovenië. We nemen een korte pauze maar omdat het buiten vreselijk warm is, rijden we ook snel weer door. Na zo’n driekwartier komen we bij de grens met Kroatië. En hier moeten we erg lang wachten. En dat terwijl de douane niets controleert. Na de douane gaat het eerste deel in Kroatië best soepel maar een stukje voor Zagreb loopt het vast. Een ongeluk, een puinhoop bij de tolpoortjes en de rijstijl van de Kroaten maken dat we ruim een uur over een paar kilometer doen. Een eind voorbij Zagreb rijden we eindelijk weer en het laatste uur gaat weer voorspoedig. Met zo’n twee uur vertraging komen we rond 18:00 uur bij Kamp Korana aan. We checken in, verhuizen de tassen uit de auto naar de huisjes en gaan dan eten. We zijn er!
Plitvice
De eerste dag doen we lekker rustig aan. We ontbijten in het restaurant op de camping, we doen boodschappen en tanken, en we verkennen de camping. Die camping is groot maar heel ruim en er is niet veel te doen. Het is vreselijk warm en de camping heeft geen zwembad. Voor de lunch gebruiken we onze trangia om worstjes te maken. Na de lunch gaan we naar Slunj een klein half uurtje naar het noorden. Hier kan je zwemmen in de rivier. Later kijken we nog wat rond in Rastoke, een leuk oud dorpje met veel water, watervallen en warermolens naast Slunj. Op de terugweg eten we een ijjsje en als we zijn opgefrist gaan we eten bij Hotel Palcich direct naast de camping. ‘s Avonds koelt het langzaam af maar het koelt wel veel af: van ruim 30 graden naar onder de 15 graden.
We staan om 6:00 uur op en pakken snel in want vandaag gaan we naar Plitivce Lakes NP. We hebben geboekt om 7:00 uur en zijn niet de enige! Gelukkig is het nog niet heel druk en al snel lopen we in het park. We lopen de route C: eerst lopen we langs de lowerfalls, dan nemen we de boot naar de upperfalls waar we weer wandelen en we nemen de bus terug. Wat is dit mooi! En druk. Ondanks dat we zo vroeg begonnen, lopen we in één grote file. En wat is het warm en wat jammer dat je niet even in zo’n meer mag zwemmen. We eten en drinken wat in het park en terug op de camping, rond 13:30 uur, gebruiken we de trangia weer voor een late, tweede lunch. Later doen we lekker niets op de caming wat uiteindelijk ontaardt in een watergevecht. Als we ons hebben opgefrist gaan we nog een keer eten bij Palcich.
Na een vermoeiende maar mooie dag staan we rustig aan op. We ontbijten in het restaurant op de camping. Daarna gaan we naar de Barac Caves. We krijgen uitleg en een rondleiding. We hebben mooiere grotten gezien maar het is best mooi. En heerlijk koel! Helaas zien we geen vleermuizen. We eten een broodje in lekkere hangstoelen in de schaduw bij een bron (een van de grotten van dit stelsel). Daarna gaan we naar Slunj en gaan we weer lekker zwemmen in de rivier. ’s Avonds eten we op de camping en dat smaakt best lekker.
Vrijdag gaan we na het ontbijt naar Adrenalin Park Ogi. Hier ga ik met de jongens een uurtje klimmen en klauteren op een klimparcour. Zwaar en erg warm maar wel leuk. Met Daniel ga ik daarna ook nog boogschieten en daarna rijden we terug naar de camping. Op de trainga bakken we hamburgers. Na de lunch doen we een tijdje niets. Wij lezen in de schaduw en in de wind een boekje terwijl de jongens in hun huisje, in de hitte, een filmpje kijken of spelletje doen. Later in de middag gaan we nog een keer naar Slunj. Het is buiten 35 graden en vreselijk warm maar de rivier is heerlijk verkoelend. Het is er wel erg druk vanwege een nationale feestdag. We blijven tot een uur of 18:00 uur en zijn dus laat terug op de camping waar we bijna linea recta naar het restaurant gaan.
Zaterdag gaan we nogmaals naar Plitvice Lakes NP, maar dit keer gaan we halverwege de middag. Het is ruim boven de 30 graden als we op het parkeerterrein aankomen. We lopen snel door naar de grote waterval en op aanraden van een medewerker op de camping klimmen we daar een trap op, ondanks een bordje verboden toegang. Zo lopen we uit de drukte boven de meren langs. We zien veel minder maar hebben wel een paar prachtige panorama’s van de meren. We komen uit bij de boten en varen over het grote meer. Daar gaan Mandy en Lucas met de bus terug naar de start omdat Lucas zich heeft geblesseerd en Daniel en ik wandelen verder naar het eindpunt. Maar ook nu nemen we een route bovenlangs. Heel rustig en met mooie uitzichtspunten maar minder dan het eerste stuk. Rond 17:00 uur zijn we bij de bus die net wegrijdt. Tijd voor een ijsje en met de volgende bus gaan we naar beneden waar Mandy en Lucas op ons wachten. We rijden terug naar de camping en gaan direct naar het restaurant. Na het eten is het eindelijk tijd om te douchen. Het was weer vreselijk heet maar ook weer erg mooi.
Zondag, onze laatste dag in de Plitvice regio, begint bewolkt en ”koel”. We doen een boodschapje en verder niets. Na de lunch gaan we naar Slunj waar we een rondje door het oude centrum van Rastoke lopen en de waterpartijen, watermolens en oude huizen bekijken. Ondertussen schijnt de zon en loopt de temperatuur op. Niet zo veel als afgelopen dagen maar toch warm genoeg om even te zwemmen in de rivier bij Slunj. Rond 18:30 uur zijn we weer terug en gaan we de laatste keer eten in het restaurant op de camping. Een weekje Plitvice is omgevlogen.
Zaton beach
We staan maandags om 7:00 uur op, ontbijten, pakken in en checken tegen 10:00 uur uit. Omdat we pas om 15:00 uur in de nieuwe accommodatie terecht kunnen, en we slechts twee uur hoeven te rijden, hebben we tijd voor een toeristische route. We rijden eerst naar een schitterend uitzichtpunt over Plitivice boven de grote waterval, waar we eerder niet langs zijn gelopen. Daarna rijden we via allerlei kleine kronkelwegen verder. Mooi, maar soms ook onhandig. Zo rijden we een tijdje achter een grote vrachtwagen, die er goede vaart in heeft. Dan komt een camper ons tegemoet en zijn de vrachtwagen en camper een kwartier aan het manoeuvreren voordat ze elkaar kunnen passeren. Rond lunchtijd komen we aan in Kuterevo waar we de berenopvang bezoeken. Echt heel leuk! Maar ook heel druk. Via grotere en snellere wegen rijden we richting Zadar en vlak voor Zadar slaan we af richting Nin en richting onze camping Zaton Holiday Resort. We checken in, verdwalen als we naar onze plek rijden, zo groot is de camping, en pakken de auto uit als we onze stacaravan hebben gevonden. En we zijn net op tijd want het begint te regenen en onweren! Tijdens een iets drogere periode en met onze regenjassen aan – wat fijn dat we die hebben meegenomen – lopen we naar een van de restaurants. Hier eten we heerlijk, verse vis aan tafel gefileerd, maar worden we wel wat opgelicht. Als we naar huis lopen is het gelukkig min of meer droog.
De dagen erna vermaken we ons op het strand en bij het zwembad. Het strand is langgerekt en bestaat uit grof, hard zand met hier en daar wat stenen. Het loopt erg geleidelijk af zodat je tientallen meters het water in moet lopen voordat je echt kan zwemmen. Het zwembad bestaat eigenlijk uit een hele serie zwembaden, groot en klein. En het is er altijd heel erg druk. Strand en zwembad liggen helemaal aan de andere kant van de camping. Of eigenlijk: wij zitten helemaal achteraan op de camping en het kost 10 a 15 minuten lopen om er te komen.
De jongens gaan regelmatig even snorkelen in zee, maar echt veel valt er niet te zien. We beachballen en volleyballen, we zwemmen, lezen een boekje en we huren een keer een waterfiets met glijbaan. Kortom, we vermaken ons wel. We eten soms bij onze caravan en soms in een van de restaurants op de camping. Dat bevalt meestal vrij goed. Niet hoogstaand maar ook zeker niet slecht. En voor de lunch geldt eigenlijk hetzelfde; als we geen zin hebben om terug te lopen eten we een patatje of salade bij een van de barretjes aan het strand.
Tijdens de eerste nacht worden we ’s nachts gewekt door geklop op de deur. Het blijkt dat er brand is iets verderop op de camping. We pakken de belangrijkste spullen en rijden de camping af. Net als heel veel andere gasten. We parkeren net buiten de camping vlakbij de receptie. Gelukkig horen we niet veel later dat het vuur uit is, en dat iedereen weer veilig terug kan. Het duur nog daarna even voordat iedereen slaapt.
Op vrijdag is het bewolkt en veel minder warm. Een ideale dag dus om niet naar het strand te gaan maar de omgeving te verkennen. We besluiten om naar Krka NP te gaan. We rijden er in anderhalf uur heen en parkeren op een enorm parkeerterrein bij de Lozovac ingang. Net als heel veel andere toeristen. Met een bus rijden we naar het beginpunt van een wandeling rond de Skrandinski buk waterval. De laatste en langste van een serie watervallen in het nationale park. Samen met nog een miljoen anderen wandelen we over bruggetje en dammetjes langs mooie wateren en watervalletjs. Halverwege horen we donder en begint het te spetteren en niet veel later te hozen. We raffelen de rest van het rondje af en komen doorweekt weer bij de auto. Hier eten we een broodje en dan gaan we met de auto verder. Eerst rijden we naar een uitzichtspunt over het klooster op Visovac eiland. We springen er even uit, maken een foto en gaan snel weer de auto in. Het regent namelijk nog steeds flink. Vervolgens rijden we door naar de Roski slap waterval. We rijden over een heel smal bruggetje op zoek naar een plek om de waterval te bekijken maar we ontkomen er niet aan om door de regen een stukje te lopen. Althans, dat doe ik, want de rest blijft droog zitten “we zien de foto’s wel”. Omdat we aan het einde van de zomer zijn, is deze lang niet zo indrukwekkend als vroeger in het seizoen. Hierna gaan we maar terug. Met dit snertweer is er ook niets aan.
Op een van de laatste dagen gaan we naar Nin, het oude plaatsje vlakbij onze camping. We lopen via de achteruitgang van de camping zo de plaats in en lopen direct door naar het Queens Beach. Dit strand heeft fijn zand en je kunt je er insmeren met heilzame modder. Grappig al die mensen helemaal zwart van de prut die over het strand lopen. Wij doen dat ook. Als we helemaal schoon en droog zijn, lopen we naar het oude centrum van Nin. Daar lunchen we heerlijk en verkennen we vervolgens het centrum en daarna lopen we weer terug naar de camping om nog even te gaan zwemmen in het zwembad.
Woensdagochtend staan we vroeg op zodat we op tijd kunnen vertrekken. Het lijkt erop dat ons gas op is, want we hebben geen warm water en we kunnen ook niet koken. Ondanks dat we gisteravond en vanochtend hierover bellen en een bericht sturen, reageert er niemand en wordt het dus niet opgelost. Fijne service Eurocamp. Hoe dan ook, we pakken de auto in en rijden om 6:30 uur weg. De rit door Kroatië gaat, in tegenstelling tot de heenreis, zeer voorspoedig en ook bij de grens hebben we nauwelijks oponthoud. We pauzere in Slovenië om ongeveer 10:30 uur en rijden dan verder. Niet veel later passeren we de grens met Oostenrijk zonder vertraging. Net na Graz zien we een aankondiging van ongeveer 15 minuten vertraging wegens wegwerkzaamheden. We verwachten dat omrijden net zo lang kost en nemen dus niet de alternatieve route. Foute keuze, want we staan vervolgens ruim drie uur helemaal stil. Er blijkt ook een ongeluk gebeurd te zijn waardoor alles helemaal vast staat. Vlak na ons hebben ze kennelijk de weg afgesloten en leiden ze al het verkeer om, want er staan slechts enkele auto’s achter ons en een paar tientallen voor ons. Helemaal stil, midden op de snelweg bij ruim 30 graden. Na heel lang wachten, kunnen we verder. We eten bij een wegrestaurant net over de Duitse grens en overnachten in hotel Weisses Ross vlak bij Neurenberg. Nouja, overnachten…. Als we net het licht uit hebben blijkt dat op de kamer van de jongens een aantal enorme wespen zitten. We evacueren de mannen en spullen en gaan op zoek naar iemand van het hotel om een andere kamer te krijgen. We lopen, roepen en bellen ruim een uur, maar zonder resultaat. Het is dan middernacht en we besluiten dan maar op één kamer te slapen met z’n allen. Van slapen komt dus weinig en de volgende ochtend zijn we moe en “enigszins teleurgesteld” en laten dit ook weten aan de eigenaar. Met excuses en zonder te betalen gaan we na het onbijt op pad en de rit door Duitsland verloopt verder zonder problemen waardoor we rond 17:00 uur weer veilig thuiskomen.
