De afgelopen jaren hebben we het Pieterpad, en tegelijk ook het Waterliniepad, gelopen en recent afgerond. Tijd voor een nieuwe uitdaging dus: het Hollands Kustpad. Dit Lange-Afstand-Wandelpad (LAW) loopt langs de Noordzeekust van Noord- en Zuid-Holland en is onderdeel van het North See Trail. Soms voert het pad over het strand, soms door de duinen en soms door het achtergelegen land of de dorpen en steden. Een mooie afwisseling dus.
Etappe 1: Hoek van Holland – Kijkduin (18 juli 2013)
Het is schitterend weer, ik heb geen verplichtingen en neem een snipperdag om lekker te gaan wandelen. Vandaag start ik met een nieuw Lange-Afstand-Wandelpad, het Hollands Kustpad. Met de trein rijd ik naar Hoek van Holland. Daar aangekomen – het is ongeveer 9:30 uur – blijkt het zicht bijna nihil door een dichte zeemist. Mmm, niet zo’n mooi begin dus. Vanaf station Hoek van Holland Have loop ik langs de Nieuwe Waterweg richting het westen. Aan het einde van het pad gaat de route verder over het strand (tip: je kan beter 100 meter eerder over de vlonders langs de strandtenten lopen in plaats van door het zand te ploegen). Vlak na de strandtenten verlaat het pad het strand bij een opgang in de duinen. Door de zeemist is de “grote houten paal” die deze opgang markeert overigens lastig te vinden.
Het is even zoeken in de duinen maar min of meer rechtdoor blijkt goed te werken. Via een trap en een verhard paadje kom ik bij de Boulevard. Even verderop een klein stukje langs de bebouwing van ’s Gravenduin en dan het bos in. Nier veel verder begint een lange rechte weg met links een camping en verderop kassen en rechts een nieuwbouwwijk. Bij ’s Gravenzande draait het pad naar de kust met links weer een camping en rechts weer kassen. Aan het einde de Slaperdijk op die als extra kustverdediging achter de duinen ligt. Tussen de duinen en deze dijk liggen wat meertjes met talloze vogels. Na een kilometer sla ik linksaf naar de duinen. Het is dan 11:30 uur en tijd voor de lunch bij een strandtent. En dan, eindelijk breekt ook de zon door!
Na een lekker broodje en glas koude cola, vervolg ik mijn weg over het strand. Het is een flink eind over het strand dus ik heb de schoenen maar uitgedaan. Ook al omdat ik best last van blaren heb. Bij Ter Heijde, verlaat ik het strand weer. In een paar minuten ben ik door het plaatsje heen en vervolg ik mijn weg over de Slaperdijk. Links ligt alweer een camping en rechts alweer kassen. Een ruime kilometer verderop houdt het pad op, ga ik van de ijk af en steek ik de weg over. Via een bedrijventerreintje en een soort van zorginstelling loop ik verder tot aan de Oorberlaan. De route gaat verder over het fietspad langs deze weg. Niet het mooiste stuk van de etappe.
Verderop gaat de route gelukkig verder door recreatiegebied Madestein. Het is er best druk met dat mooie weer. Het pad loopt door het bos, langs een grote vijver en over een grasveld, en komt uit bij een heemtuin (bloementuin Madestein). Even verderop gaat de route langs een kleine volkstuin, maar het pad is zo overwoekerd met brandnetels, dat ik nog even het fietspad blijf volgen. Bij de kinderboerderij pak ik de route weer op. We steken de Monsterseweg over en lopen het recreatiegebied Ockenburgh in. Hier is het het pad af en toe moeilijk te vinden, maar met behulp van de kaart lukt het prima. Ik loop langs landgoed Ockenburg en ga via een trap flink omhoog. Op het hooggelegen zandpad kijk ik uit over sportvelden en een golfbaan. Even verderop ga ik via een trap weer omlaag om daarna weer omhoog te gaan. Dat vinden mijn ondertussen pijnlijke voeten en benen niet leuk. De trap komt uit op de top van een duin met mooi uitzicht. Het pad gaat meteen weer naar beneden en niet veel later ben ik bij de bushalte Kijkduin. Met de bus ga ik naar Den Haag Centraal waar ik de trein terug naar huis neem. Afgezien van pijnlijke voeten, was het een mooie wandeling die naar (veel) meer smaakt.
Etappe 2: Kijkduin – Den Haag CS (25 juli 2013)
Ik heb de smaak meteen te pakken gekregen en een week na etappe één volgt etappe twee. De blaren zijn nog niet eens helemaal over, maar toch maar de stoute (wandel)schoenen aangetrokken. Met de trein rijd ik naar Den Haag CS en vandaar met de bus naar Kijkduin. Trein en bus rijden prima op tijd en sluiten goed aan (het kan dus wel) en zo rond 10:30 uur sta ik op de boulevard bij Kijkduin. Een paar meter over de boulevard, dan iets naar beneden en dan, dan ben ik de weg alweer kwijt. Via een verhard paadje op het strand loop ik langs de strandtenten en daarna met een trappetje omhoog. En daar is de route weer. Het pad kronkelt door de duinen, deels verhard maar deels ook onverhard, zeker een kilometer of 5. Na een uurtje kom ik aan bij Scheveningen. De route loopt langs de haven, en via de vuurtoren en de gedenknaald kom ik op de boulevard. Hier is het beduidend drukker dan op het pad het afgelopen uur. Rond 12:00 uur strijk ik neer bij een van de strandtenten voor een broodje en verfrissend drankje. Even uitrusten ook en genieten van de gezelligheid om me heen.
Tegen 13:00 uur ga ik weer op pad. Over de boulevard naar het Kurhaus en direct daarna rechtsaf van het strand af. Achter – of voor, afhankelijk van je positie – het Kurhaus steek ik het pleintje en de verkeersweg over. Via een ongezellige weg kom ik uiteindelijk terecht in het Westbroekpark. Een echt stadspark met vijvers, grote grasvelden waar mensen spelen en liggen, bloemperken en bosjes en een speeltuin. Aan het einde van het park ga ik via een paar bruggen het volgende park in, de Scheveningse Bosjes. Het pad gaat stevig omhoog maar niet veel later ook weer naar beneden. Ook hier is het weer even zoeken naar de juiste route want echt heel duidelijk is het vandaag allemaal niet. De route loopt schijnbaar eindeloos door dit park met halverwege maar één grote weg om over te steken. Op sommige momenten heb je nauwelijks door dat je midden in een stad loopt. Goed gedaan dus.
Maar ook dit park houdt wel een keer op. En dan sta ik plotseling middenin de stad. Met drukken wegen, trams en fietsers. En toeristen. Want de route gaat wel door een indrukwekkend stukje Den Haag zoals het Vredespaleis, de Panorama Mesdag, diverse paleizen en het Binnenhof. En dan sta ik plotseling op Den Haag CS. Het is 14:30 uur. Mooi op tijd, en ook een mooie wandeldag achter de rug. Volgende week weer?
Etappe 3: Den Haag CS – Katwijk (15 augustus 2013)
Donderdag zou de mooiste dag van de week worden… het werd de slechtste. Maar dat weet ik niet als ik ’s ochtends de jongens wegbreng en de trein naar Den Haag neem. Rond 9:00 uur ben ik daar. Schoenen goed vast, boekje pakken en tas op de rug. Op pad. Direct voor het station in Den Haag, sla ik rechtsaf over een wandelpad door het parkje Koekamp. Iets verderop steek ik de rijksweg A12 over en daarna gaat het pad verder door het Haagsche Bos. Na goed een half uur kom ik bij Huis ten Bosch en vlak daarna loop ik het Haagsche Bos uit.
Ik steek de doorgaande weg over en loop over een klein paadje langs mooie huisjes, een slootje en wat struiken. Ergens rechts ligt Duindigt, maar daar is niets van te zien. Niet veel later kom ik bij landgoed Clingendael. Als ik bij het theehuis aankom is dat nog niet open, dus ik besluit nog maar even door te lopen. Een kwartiertje later steek ik de Landscheidingsweg over via een fietsecoduct en dan ben ik in het duingebied.
Over een kronkelend pad loop ik door de duinen. Langzaam maar zeker wordt het echter steeds donkerder en vochtiger tot het een beetje begint te spetteren. Gelukkig loop ik ondertussen door een bosrijke omgeving en dus redelijk droog. Maar als het even later echt begint te regen, helpt het bos ook niet meer. Gelukkig ben ik niet veel later bij pannenkoekenboerderij Meijendel. Het is rond 11 uur en te vroeg om te lunchen maar prima op tijd voor een flink stuk appelgebak en een kopje thee.
Als de ergste regen voorbij lijkt te zijn, ga ik weer op pad. Helaas is het maar een korte regenpauze. Ik loop een prachtige route door de duinen met een mooie afwisseling van bos en openheid, zand en struiken. Het pad is soms min of meer verhard en soms ook zanderig. Bij restaurant Duinoord steek ik de Wassenaarseslag over. En het pad gaat weer verder. Maar ik heb het vermoeden dat er daar ergens iets fout gaat, want ik loop een enorm stuk door het mulle zand en dat klopt niet met de kaart en het boekje. Later blijkt dat het boekje inderdaad niet klopt. Eerder checken dus. Gelukkig is het ondertussen weer droog en na een flinke zwoegpartij kom ik uiteindelijk toch in Katwijk. De route voert langs de camping en dan naar de boulevard. Rond 14:00 uur plof ik neer in een strandtent voor een lekker salade en een glaasje cola. Daarna neem ik de bus van Katwijk rechtstreeks naar Nieuw-Vennep. De rit duurt weliswaar meer dan een uur, maar ik hoef niet over te stappen en nergens aan te denken. 16:30 uur ben ik weer in Nieuw-Vennep. Mooi op tijd om de jongens weer op te halen. Ondanks het weer, was het een mooie wandeldag.
Etappe 4: Katwijk – De Zilk (28 augustus 2013)
Het weer is goed, de agenda laat het toe, dus een weekje na de vorige etappe, meteen weer op stap. Met de auto rijd ik naar De Zilk, waar ik de bus neem naar Katwijk. Daar kom ik rond 9:30 uur aan en loop ik het laatste stukje over de boulevard richting het noorden. Al snel steek ik het Uitwateringskanaal over, met mooi uitzicht op het nieuwe gemaal van Katwijk. Even een weggetje oversteken en langs een parkeerterrein en dan loop ik een heel eind over een schelpenpad langs een fietspad door de duinen. Eigenlijk helemaal tot in Noordwijk aan Zee. De omgeving is best mooi maar ook wel steeds hetzelfde.
Zo rond 11:00 uur ben ik in Noordwijk. Ik vervolg mijn weg over de boulevard maar omdat het wel wat grijs is buiten, is daar weinig te beleven. Ik loop langs de vuurtoren en langs Huis ter Duin en even later ben ik Noordwijk alweer uit. De route gaat verder over een wandelpad langs het fietspad door de duinen, zonder al te veel bochten en hobbels. Na een kilometer of 2 sla ik rechtsaf en nu kronkelt het pad verder langs hoge duinen. De route gaat door een dennenbos en even later steek ik een weg over en loop ik over een wat vage camping (dagrecreatieterrein waar toevallig vage dingen aan de hand zijn). Het pad loopt verder door het bos en loopt dan dood op een fietspad. Daar sla ik linksaf richting de kust. Even later houdt het fietspad op en loop ik via een duinpas naar het strand. Schoenen uit en een lekker stukje wandelen op het strand. Een naaktstrand, maar omdat het toch niet echt heel mooi weer is, zijn er vrijwel geen badgasten.
Bij de Langevelderslag verlaat ik het strand weer en ga ik lekker zitten op het terras voor een flink broodje hamburger en een koude cola. Heb ik wel verdiend. Na een lekkere pauze, kom ik met moeite weer in beweging. Via het parkeerterrein loop ik weer de duinen in over een kronkelend en slecht vindbaar paadje. Gelukkig ken ik de weg hier een beetje en even later zit ik op het goede pad en zie ik zowaar een paar hertjes staan. Niet veel later loop ik langs het zweefvliegveld waar nog meer hertjes in het gras liggen en waar regelmatig een vliegtuigje omhoog wordt getrokken. Na het zweefvliegveld vervolg ik min of meer rechtdoor mijn weg en een kwartiertje later ben ik op het eindpunt van mijn etappe. De route buigt af naar links maar ik loop rechtdoor en verlaat niet veel later het duingebied. Nog een klein stukje langs de weg naar De Zilk en naar de auto. Weer een mooie etappe gelopen.
Etappe 5: De Zilk – Haarlem (2 januari 2014)
Een van de laatste dagen van de Kerstvakantie heb ik eindelijk tijd om weer een etappe te wandelen. De weersverwachtingen zijn niet heel slecht maar ook niet echt goed. We zullen zien. Nadat ik de kinderen naar de opvang heb gebracht, neem ik de bus richting De Zilk. Daar kom ik rond 9:00 uur aan. Schoenen strikken, fototoestel en boekje pakken en op pad. De etappe voert door Amsterdamse Waterleidingduinen en al bij de ingang van het gebied staat een groepje hertjes. En daarna nog een paar en verderop nog een paar. Ik zie er heel veel vandaag. Het pad loopt door een redelijk open gebied met hier en daar een bosje. Na zo’n 5 km ben ik vlak bij de ingang Panneland waar we regelmatig wandelen. Bekend terrein dus.
Ik loop verder en ondertussen begint het wat te spetteren en later echt te regenen. Jammer. De route loopt verder over verharde en onverharde paden, nu veel door het bos en dus redelijk beschut tegen de regen. Niet veel later ben ik vlak bij de ingang Oase maar ook deze laat ik links (of eigenlijk rechts) liggen. Het pad draait naar het noorden, met heel wat kronkels overigens, en het wemelt nog steeds van de herten. Het laatste stukje voor de uitgang aan de Zandvoortselaan, loop ik onbeschut en het waait en regent stevig. Gelukkig kan ik direct na het hek pannenkoekenhuis “De Duinrand” induiken voor een koude cola een een stevige hamburger. Het is dan bijna 12:00 uur.
Na een goed half uur stap ik weer op en kijk, het is droog en korte tijd later schijnt zelfs de zon! Na De Duinrand loop ik langs de Zandvoortselaan richting Aerdenhout en na 700 meter moet ik linksaf de Blinkertweg op. Die weg is er niet meer, en zowel het boekje als de bewegwijzering zijn nog niet aangepast aan het nieuwe natuurviaduct dat is aangelegd. Echt ingewikkeld is het niet, dus al snel zit ik weer op het goede pad. Dit pad loop door het nationale park Zuid-Kennemerland. Helaas staat aan beide kanten van het pad een groot hek. Van begin tot einde. En hoewel het gebied er best mooi uitziet, aan de andere kant van het hek, is het toch niet echt leuk zo. Na een kilometer of 4, kom ik bij Kraantje Lek, een heel oud café, maar ik loop door. Al snel loop ik langs een paar prachtige villa’s en parken en daarna loop ik de buitenwijken van Haarlem binnen. Langs de Brouwersvaart loop ik vervolgens de stad binnen tot aan het centrum. Hier maakt de route een rondje door dat centrum, een rondje rond de kerk, en daarna naar het station. Daar pak ik de bus en rond 15:00 uur ben ik weer thuis. Op naar de volgende etappe.
Etappe 6: Haarlem – Velsen-Zuid (30 januari 2014)
Het is koud maar belooft een mooie dag te worden, als ik om 8:18 uur in de trein richting Hoofddorp stap. Daar mis ik net de trein naar Sloterdijk, dus neem ik toch maar de bus rechtstreeks naar Haarlem. Iets na 9:00 uur kom ik daar aan. Schoenen vast, tas op de rug en jas goed dicht, en op pad. Ik loop onder het spoor door, door een parkje en vervolgens door een woonwijk naar het westen. De woonwijk verandert in een villawijk als ik van Haarlem naar Overveen loop. Iets na Overveen, ga ik het Nationale Park Zuid-Kennemerland in.
Het is dan rond 10:00 uur en de zon begint te schijnen. Perfect dus! Helaas laten de beschrijving, kaart en bewegwijzering het afweten en loop ik verkeerd. Gelukkig kom ik al snel er achter waar ik wél ben en ik loop via een alternatieve, maar ook heel mooie route richting het Vogelmeer. Hier volg ik de officiële route weer. De omgeving is erg mooi, met een kronkelend en glooiend pad tussen bossen, struiken en open zandvlaktes door. Op een heuvel staat een schaap, en als ik een hoek omloop, staat er een hele kudde. Iets na 11:00 uur kom ik aan bij Parnassia waar ik lekker opwarm bij het vuur en een vroege lunch nuttig.
Tegen 12:00 uur ga ik weer op pad; helaas is de zon net even achter een verdwaalde wolk en na een klein uur naast het warme vuur, voelt het dus verschrikkelijk koud. Even stevig de pas erin, en ik krijg het weer warm. Niet veel later zie ik wisenten midden op de weg staan: best indrukwekkend. En nog een stukje verder is de route weer eens onvindbaar. Dat is vandaag de tweede keer, en op dit pad al de zoveelste keer dat de bewegwijzering en kaart en tekst niet duidelijke zijn, of niet met elkaar kloppen. Ik loop door een stukje vrij dicht bos, dus het is lastig oriënteren, maar het lijkt er toch op dat ik verkeerd loop. Op gevoel loop ik over een serie smalle paadjes een andere kant op en na een tijdje kom ik zowaar weer bij het juiste pad terecht. Ik ben dan bijna in Santpoort.
In Santpoort kan ik de trein nemen, maar ik loop nog een stukje verder want het is pas 13:30 uur. Via een paar woonwijken in Santpoort kom ik bij een aantal parken, buitenplaatsen en formele tuinen. De route voert door deze parken en langs een grote vijver, een enorm landhuis en een hertenkamp. Via een tunnel ga ik onder een drukke verkeersweg door, en na een paar smalle steegjes in Velsen-Zuid, kom ik bij het Noordzeekanaal. Langs het kanaal loop ik naar de pont, maar het is voor vandaag wel genoeg geweest, dus in plaats van de pont neem ik de bus naar Sloterdijk (schitterende rit langs de Havens van Amsterdam, als je van havens houd natuurlijk), en verder met de trein naar Schiphol en naar Nieuw-Vennep. Tegen 16:00 uur ben ik weer thuis. Het was weer een mooie etappe. Maar die routebeschrijving en bewegwijzering…
Etappe 7: Velsen-Noord – Castricum (9 april 2014)
De afgelopen weken was het best vaak mooi (wandel)weer, maar was de agenda te vol om een dagje te wandelen. Vandaag kan dat eindelijk wel. Het is wat fris maar stralend weer. Rond 8:00 uur rijd ik weg en een half uur later komt ik aan bij het station van Beverwijk. De vorige keer ben ik geëindigd in Velsen-Zuid bij het Noordzeekanaal en nu moet ik dus daar weer starten, maar omdat dat niet zo praktisch is, en het eerste stukje door Velsen-Noord er nou niet echt aantrekkelijk uitziet, begin ik in de buurt van het station van Beverwijk. Een parkeerplekje zoeken is nog niet eenvoudig en uiteindelijk sta ik op een parkeerterrein van het ziekenhuis op de grens tussen Velsen en Beverwijk, vlak aan de route. Als ik op het punt ben waar ik de route weer kan oppikken, is deze onvindbaar. Na een tijdje zie ik dan toch markeringen maar die zijn ook zo weer verdwenen. Uiteindelijk loop ik met de kaart en op gevoel maar richting het noordwesten en na zeker een half uur zit ik dan echt op de route. Over een wandelpad door een park en verderop tussen bomen langs een doorgaande weg, loop ik Beverwijk uit richting Wijk aan Zee.
Vlak voor Wijk aan Zee verlaat ik het pad om een stukje door de duinen te kronkelen tussen het dorp en de Hoogovens. Helaas is ook hier het pad weer slecht te vinden en na wat ronddwalen vind ik uiteindelijk het juiste pad weer. In Wijk aan Zee is het tijd om even uit te rusten en wat te eten en drinken, op een bankje op het Julianaplein. Daarna weer verder langs de Dorpsweide het dorp uit naar het noorden. Nu volgt een heel lang stuk door de duinen van het Noordhollands Duinreservaat. Het landschap is prachtig en de paden zijn goed, maar de route is niet altijd even makkelijk te volgen door onduidelijke beschrijvingen of ontbrekende markeringen. Het is min of meer rechtdoor en dat lukt wel. Halverwege het laatste kaartblad is er de mogelijkheid om door te lopen over de route tot het einde van de etappe bij een kroeg, of, net zo ver, af te slaan richting Castricum. Ik besluit door te lopen naar de kroeg, daar wat te eten en dan de bus naar Castricum te nemen.
Rond 12:30 uur ben ik bij Johanna’s Hof. Hier eet ik een heerlijke en welverdiende hamburger. En na de lunch op weg naar de bus. Maar… die blijkt niet te rijden. Mmmm, niet zo best. Alternatieven zijn een taxi bestellen of te lopen naar Castricum. Ik besluit tot het laatste en loop in een half uurtje naar het station van Castricum. Daarna met de trein naar Beverwijk en vervolgens nog een kilometer of 2 naar de auto. Al met al toch zo’n 25 km gelopen vandaag; een mooie tocht en heerlijk wandelweer. Ik heb nu al zin in de volgende etappe.
Etappe 8: Castricum – Bergen een Zee (24 juli 2014)
We zijn net terug van vakantie en hebben nog wat vrije dagen en Mandy besluit om vandaag een etappe mee te lopen. De kids zijn naar de opvang en wij gaan op pad. Met de auto rijden we naar Castricum en vandaar naar een parkeerplekje tussen de bushalte en het startpunt van de etappe. Rond 9:30 uur zijn we echt op pad. We lopen door het bos met soms open stukken en zien al snel één en daarna nog een paar paarden. Het lijken “wilde” paarden. Na ruim een half uur verlaten we het bos en lopen we door de duinen. Het pad kronkelt, stijgt en daalt en de omgeving is prachtig. Het weer overigens ook. Na een prachtige wandeling van ruim een uur door de duinen komen we rond 11:30 uur aan in Egmond aan Zee. Hier eten we een broodje bij De Tropen.
Na een heerlijk broodje, een koude cola en even lekker gezeten te hebben, gaan we verder. Het volgende stuk gaat over het strand, dus ik doe de schoenen en sokken uit en loop lekker op mijn blote voeten. Na ongeveer 3 kilometer draait de route weer van het strand af. We klimmen over de eerste duinen heen en beneden gaan we het fietspad op. Natuurlijk eerst even de schoenen weer aantrekken. We wandelen weer over een mooi, kronkelend pad door de duinen, en zien al snel een paar wisenten midden in een meertje staan, op zoek naar verkoeling. Hoe aanlokkelijk ook dat frisse water, we lopen toch maar door. Niet veel later, het is rond 14:00 uur, komen we aan bij de rand van Bergen aan Zee. Hier nemen we de bus naar Egmond. Bij de lokale supermarkt kopen we wat te drinken en daarna nemen we de bus naar Castricum. Nog een klein stukje lopen en we zijn weer bij de auto. Wat een prachtige wandeling vandaag!
Etappe 9: Bergen een Zee – Groet (7 augustus 2014)
De dag begint grijs maar de voorspellingen zijn goed. Ik gok het erop en ga op pad. Om 8:30 uur rijd ik weg en een uurtje later ben ik in Groet. Daar neem ik de bus naar Bergen aan Zee, waar ik 2 weken geleden gestopt ben. Het pad voert langs het Zeehuis en daarna al snel het bos in. En niet veel later zijn er grote open plekken met heidevelden. Het is echt prachtig. Later loop ik langs een beekje en nog even verderop langs een paar meertjes, en steeds ook heidevelden.
Na een goed uur ben ik vlakbij Bergen en wordt het ook weer drukker op het pad. De route draait naar het noorden, het bos in en gaat omhoog en direct is het weer rustig. Het pad loopt tot aan een vrij steile rand met uitzicht op Schoorl en Catrijp. Hier daalt het pad steil af maar gaat even verderop via een flinke trap weer net zo veel omhoog. Ook nu is het uitzicht over de binnenduinrand en het land erachter on-Nederlands. En dan raak ik weer het pad kwijt. Tot nu toe was de bewegwijzering en omschrijving perfect maar nu gaat het mis. Kaart en omschrijving kloppen niet met elkaar en bordjes ontbreken. Op gevoel neem ik een pad en niet veel later zie ik gelukkig weer een bordje. Ok, we zijn weer op de goede route. Na een tijdje gaat het pad weer omhoog en loop ik weer langs de rand van de duinen.
Na een uitkijktoren, die buiten gebruik is wegens onderhoud, is de route weer verdwenen. Gelukkig is het wel duidelijk waar ik ongeveer heen moet, dus ik volg een pad in de goede richting en na een tijdje komt dat weer samen met de aangegeven route. Dan, goed 13:00 uur ben ik weer bij de auto. Ik besluit thuis te lunchen, en ben rond 14:00 uur thuis. Weer een mooie route, nog 2 te gaan.
Etappe 10: Groet – Callantsoog (3 september 2014)
Na een hele maand slecht weer, is het begin september eindelijk weer goed weer. Met de auto rijd ik ’s ochtends naar Callantsoog en vandaar neem ik de bus naar Groet. Om 10:00 uur precies trek ik de veters nog even stevig vast en ga ik op pad. Ongeveer 2 km loop ik over de Hondsbossche slaperdijk (een soort reservedijk voor als de echte zeedijk het begeeft) door het natte gras. Aan het einde ga ik over de brug en dan linksaf de over Oude Schoorlse Zeedijk, nu door het natte, pas gemaaide gras en langs de Abtskolk. Aan het einde steek ik de Westerduinweg over en loop ik tot aan de voet van de duinen.
Vlak daarna ga ik via een trap de zeewering op en zo’n anderhalve kilometer verder ook weer via een trap weer naar beneden. Via een paar fiets- en wandelpaden kom ik in een bos. Ik volg steeds hetzelfde pad, en kom langs de kernreactor van petten. Eigenlijk het meest bijzondere punt van de hele etappe van vandaag. Niet veel verderop wijst de bewegwijzering de andere kant op dan de kaart en omschrijving uit het boekje… Ik besluit de kaart en omschrijving te volgen, maar achteraf blijkt dat deze verouderd is. De nieuwe route loopt langs de kust, terwijl ik nu langs de provinciale weg (N502) loop. Helaas. Tussen beide routes ligt het Zwanenwater, maar in beide gevallen kom je er niet echt dichtbij. De routes komen bij Callantsoog weer bij elkaar. Dit is tevens het einde van de etappe van vandaag. Ik eet een hapje en stap daarna weer in de auto. Het is 14:00 uur. De een-na-laatste etappe zit er alweer op.
Etappe 11: Callantsoog – Den Helder (21 mei 2015)
Het stond al lang op het lijstje: de laatste etappe van het Hollands Kustpad lopen. Maar door het weer en de drukke agenda kwam het er niet van, maar 21 mei was het dan toch eindelijk zover. Ik breng de jongens weg, rijd in een uurtje naar Schagen en stap daar in de bus naar Callantsoog. Het is tegen 10:30 uur als de wandeling daadwerkelijk start. Ik loop Callantsoog uit en loop al snel door en langs een bos, met heide maar ook landbouwgebieden en een campings. Niet veel verderop loop ik vooral tussen de landbouwgebieden door met diverse campings verspreid door het gebied. Een uur later net voorbij het gehucht Groote Keeten, kom ik aan bij de duinen
Kilometers gaat het over een fietspad over de binnenste rij duinen. Links de duinen, en rechts landbouwgebieden en de onvermijdelijke campings. Ongeveer halverwege dit pad, staat een rode vuurtoren (Grote Kaap) en vlak daarna is er een alternatieve route door het duingebied. Het is even zoeken naar de start maar het is de moeite waard! Een schelpenpaadje slingert zich door de duinvallei en komt een stuk verderop weer bij het fietspad uit. Het is rond 12:30 uur en een mooi moment om de lunchen. Ik zie het niet zo zitten om ergens op een van de campings neer te strijken maar gelukkig zie ik een bordje dat er een strandpaviljoen in de buurt is: Zee van Tijd. Ik eet er een broodje en drink een lekker glaasje koude cola.
Goed 13:00 uur ga ik weer op pad. De route vervolgt zich over een wandel- en fietspad door de duinen. Na een paar kilometer ligt rechts van de duinen ook bos en natuur en even verderop zie ik Schotse Hooglanders en paarden rond een meertje. Een mooi gezicht! Even verderop stop het pad en gaat de route verder over een brede weg aan de buitenkant van de dijk, de Zeepromenade. Een kilometer over 3 wandel ik over de Zeepromenade, en dan ga ik via een trap over de dijk Den Helder binnen. Via een kerkje en de watertoren kom ik bij het station. Het eindpunt van het Hollands Kustpad. Het zit erop. Ruim 200 km langs de Nederlandse kust. Het was erg mooi! Op naar een nieuwe uitdaging…
