In het najaar van 2000 gaan we voor het eerst samen op wandelvakantie. We gaan een weekje wandelen in Lermoos in de Zugspitzarena, Oostenrijk, net over de Duitse grens.
Zaterdag 2 september 2000
Vandaag gaan wij op weg naar Lermoos. Dit plaatsje ligt in Oostenrijk net over de Duitse grens, in het Zugspitzegebied. We gaan voor het eerst de bergen in op wandelvakantie. Hoe zal dat zijn, vinden wij het leuk, is het zwaar? Dat vinden wij de komende week uit.
Het is bijna 900 kilometer rijden waarvan het laatste deel over kleine wegen door de bergen. We gaan vroeg op pad en het schiet lekker op, ondanks diverse baustelle in Duitsland. In de loop van de middag rijden wij in Zuid-Duitsland nog in de vlakte en kijken we al tegen de voorlopers van de Alpen op. Een mooi gezicht.
Aan het begin van de avond arriveren we bij hotel Bellevue in Lermoos. Het is een typisch Oostenrijks hotel in een typisch Oostenrijks plaatsje; houten balkonnetjes met bakken met geraniums eraan, auto’s én koeien in de hoofdstraat. Een ideale relax- en wandelsfeer. Als we in het hotel aankomen, kunnen we meteen aanschuiven bij het eten. Dit is elke avond goed verzorgd. Elke ochtend kan kiezen wat je die avond wil eten. Ook krijg je informatie over de activiteiten zoals begeleide wandelingen. Erg goed geregeld allemaal.
Zondag 3 september 2000
Vandaag staat de eerste wandeling op het programma. Maar, waarheen? De winkels zijn dicht dus we kunnen nog geen wandelkaart kopen. Er worden vanuit het hotel begeleide wandelingen gegeven, maar vandaag niet. Dus gaan we maar zelf op pad. De waardin legt ons een mooie en niet te lange route uit en we gaan enthousiast op pad. De wandeling voert ons naar Biberwier en langs de Loisach Quelle naar de Weissensee, allemaal in de buurt van Lermoos. Het is een niet te lange wandeling met niet te veel hoogteverschil, zodat we rustig kunnen wennen aan het wandelen in de bergen.
Maandag 4 september 2000
Vandaag staat er een “gefuhrte Berg- en Wandertouren” op het programma. Het is een rustige maar mooie wandeling door bloemenvelden. Helaas zijn er niet erg veel bloeiende bloemen meer. Via de velden gaan we op weg naar de waterval. Het is een grauwe en grijze dag met af en toe een beetje regen en dus kunnen we helaas meteen onze regenkleding testen. Na deze begeleide wandeling wandelen we ’s middags nog wat rond in Lermoos en de omgeving en gelukkig klaart het dan weer wat op en zien wij zelf een zonnetje.
Dinsdag 5 september 2000
Vandaag staat er weer een begeleide wandeling op het programma. We kunnen zelfs kiezen uit meerdere wandelingen en kiezen voor de middelzware. Het is een wandeling van circa 5 uur naar de Enningalm. Nadeel van deze begeleide wandelingen is dat we altijd erg vroeg op moeten. De tocht begint al om 8:00 uur en dat betekent 7:00 uur op. Het is vakantie!
De tocht naar de Ennigalm is mooi en een beetje vermoeiend. Na een paar uurtjes omhoog gelopen te hebben komen we op het hoogste en hoogtepunt van de wandeling vanwaar we een mooi uitzicht op Lermoos hebben. Of eigenlijk: zouden moeten hebben. Het is namelijk vreselijk mistig en er is dus echt niks te zien van dat mooie uitzicht. Gelukkig wordt dit enigszins goedgemaakt door de Apflestrudel in de berghut. Helaas krijgt Mandy last van haar nieuwe schoenen. We hebben veel gewandeld de laatste tijd om een beetje in te komen, maar kennelijk toch niet genoeg. Gelukkig kan ze met behulp van een wandelstok van een van de andere wandelaars de tocht toch afmaken.
Woensdag 6 september 2000
Vandaag geen begeleide wandeling voor ons. We gaan naar de Zugspitze. Het is mooi weer dus het ideale moment om deze hoogste top uit de omgeving te verkennen. Het is goed mogelijk om naar boven te lopen, maar daar is wel enige ervaring voor nodig. Wij gaan dus, net als veel andere toeristen, met de kabelbaan omhoog.
Na een tijdje slingeren boven de hoogte komen we boven op de Zugspitze aan. Het uitzicht is schitterend. Wel is het een echte toeristenbende met een groot terras en restaurant waar het erg druk is. Het is ook erg koud op de top en er waait een harde en koude wind. Na een uurtje is het dan ook meer dan genoeg en gaan we weer naar beneden.
Na de lunch hebben we nog tijd en energie genoeg. Wij hebben ondertussen een kaart gekocht en stippelen een leuke route uit, die begint aan de voet van de Zugspitze. Al met al is het toch nog een flinke wandeling en we komen aan het einde van de middag moe maar voldaan weer in het hotel aan.
Elke middag kunnen we even relaxen en uitpuffen in de sauna. Ook kunnen we een keer gebruik maken van de zonnebank – wel nodig met dit weer – en van een massage. Het masseren van pijnlijke kuiten na een paar dagen flink wandelen is geen pretje!
Donderdag 7 september 2000
De dag begint weer grauw en grijs en regenachtig. Gelukkig wordt het al snel wat beter en kunnen we op pad. We hebben zelf een route uitgezocht: met de lift gaan wij bij Biberwier omhoog. Vervolgens lopen we een flink stuk op circa 2000 meter hoogte. De route voert ons door bossen en over alpenweiden naar een gletsjermeertje, de Drachensee. Bij de Coburger Hutte nuttigen we een hapje en een drankje en dan is het tijd om weer terug te gaan.
Vrijdag 8 september 2000
Vandaag is alweer de laatste wandeldag, dus we zoeken een mooie wandeling uit. Gelukkig is het vandaag voor de verandering een schitterende dag. Het is stralend blauw en plotseling krijgt alles een mooie kleur en is het hier nog mooier. Snel ontbijten en dan op pad.
In Ehrwald gaan we met de lift omhoog naar de Ehrwalder Alm. Het pad voert ons langs mooie vergezichten, puinhellingen, door bossen en over velden. Heel erg mooi allemaal. Af en toe gaan we gewoon even zitten om te genieten van het uitzicht, de omgeving en de zon. Dan is er natuurlijk ook tijd voor een broodje en een slokje water. Aan het einde van de middag komen we moe maar voldaan weer bij het hotel aan. Het zit er op. Gelukkig heeft deze laatste dag, een schitterende wandeling en prachtig weer, de herinneringen van de eerste dagen, grauw en grijs weer en spierpijn, weer wat weggespoeld.
Zaterdag 9 september 2000
Wij staan vandaag vroeg op om aan de terugreis te beginnen. Weer de hele dag in de auto zitten is wel even wennen na een week lopen en nog eens lopen en genieten van de natuur. Dit doen we zeker nog eens!
