Update mei 2024: etappe 17
Drie langeafstandspaden heb ik ondertussen gewandeld: het Pieterpad, het Waterliniepad en het Hollands Kustpad . Alle drie afgerond. Tijd voor een nieuw pad dus, en wel het Marskramerpad. Enkele eeuwen geleden liepen Duitse handelaren, de Marskramers, naar Nederland om handelswaar te slijten aan de rijke Hollanders. Zij volgden een route waarop het Marskramerpad is gebaseerd. Het pad is ca. 360 km lang en start net over de Duitse grens en eindigt bij het Kurhaus in Scheveningen. Of andersom natuurlijk, en dat doe ik.
Etappe 1: Scheveningen – Wassenaar (18 km, 6 augustus 2015)
Een zomerse dag, geen afspraken en zin om lekker naar buiten te gaan. Alle ingrediënten zijn aanwezig om eens lekker te wandelen. Vandaag start ik een nieuw langeafstandspad, het Marskramerpad. Om praktische redenen start ik bij het eindpunt: het Kurhaus in Scheveningen. Met de auto rijd ik naar Wassenaar en met de bus vervolgens naar Scheveningen. Om 9:45 uur stap ik uit voor het Kurhaus en als de veters vast zitten, kan het feest beginnen. Een groot deel van de eerste etappe, volgt hetzelfde pad als Etappe 2 en 3 van het Hollands Kustpad. Vanaf het Kurhaus loop ik tussen wat huizen door naar het Westbroekpark en de Scheveningse bosjes. Daarna loop ik Den Haag binnen, en ga ik via het Vredespaleis en het Binnenhof naar Den Haag Centraal. Voor het station ga ik het Haagsche Bosch in en even later loop ik langs Huis ten Bosch. Vlak daarna slaat de route voor het Hollands Kustpad af richting het westen. Mijn route gaat nog even verder door de diverse aaneengeschakelde parken. Even verderop kom ik bij de Landscheidingsweg. Ik ga onder het tunneltje door, en plof neer op het terras van Van der Valk Hotel Wassenaar. Hier eet ik een hapje en drink ik een lekker koude cola. Op pad weer, vol nieuwe energie. Eerst even de N44 oversteken en even verderop rechtsaf een volgend park in, Beukenhorst. Het pad slingert door het bos en af ten toe vang ik een glimp op van de enorme huizen die hier en daar staan. Soms is de route wat onduidelijk of liggen er hele bomen op het pad door de storm van een paar weken geleden, maar gestaag loop ik verder. Ik loop langs Kasteel Oud-Wassenaar en andere prachtige landgoederen en kom uiteindelijk uit bij De Paauw, het raadhuis van Wassenaar. Niet veel verderop loop ik de bebouwde kom van Wassenaar in, en ook hier staan best leuke huisjes. Rond 14:30 uur ben ik weer bij de auto. Eerste etappe zit erop, dit smaakt naar meer…
Etappe 2: Wassenaar – Leiden (17 km, 13 augustus 2015)
Na vorige week heb ik de smaak weer te pakken, dus de eerste zomerse dag zonder afspraken grijp ik met beide handen aan om de volgende etappe te lopen. Omdat er een behoorlijke storing op het spoor is, rijd ik met de auto naar Wassenaar. Daar start ik, waar ik vorige week ben geëindigd. Ik ga onder de rijksweg A44 door en even verderop ga ik rechtsaf landgoed Raaphorst op. Hier moet je betalen maar omdat ik wel briefgeld en passen heb, maar geen munten, en omdat de kassa nog dicht is, lukt dat even niet. Het park is mooi. Ik loop door bossen en langs weilanden. Na een tijdje is het pad niet meer dan 20 cm breed, met aan beide kanten gras en brandnetels en andere ellende tot heuphoogte. Niet echt fijn, maar wel een schitterende omgeving met slootjes aan beide kanten, weilanden met talloze vogels, in de verte bos en kasten van huizen. Na een kilometer wordt het pad weer breder en beter begaanbaar. Niet veel later verlaat ik het landgoed en ga ik onder het spoor door. Het pad loopt een stukje langs het spoor en in het weiland zie ik talloze vogels waaronder ook een ooievaar. Even verderop gaat de route Voorschoten in. Niet het mooiste deel van de route, zo dwars door de bebouwde kom, hoewel het centrum best aardig eruit ziet en aan de oostkant mooie huizen langs brede watergangen staan. Het pad komt uit bij de Vliet. Een stukje loop ik aan de westkant langs de Vliet en bij de Vlietlandbrug steek ik over. Aan de overkant loop ik verder langs het kanaal. De route is hier druk met vooral fietsers maar verder niet echt bijzonder. Tegen 12:00 uur stop ik bij Brasserie Cronesteyn voor een broodje en een drankje. Na een half uurtje ga ik weer op pad, maar dat gaat een stuk moeizamer dan voor de lunch. Met enige opstartproblemen loop ik nog een stukje verder langs het kanaal en door het Cronesteynpark om vervolgens het spoor over te steken en daarna weer de brug over de Vliet. Direct rechts verder langs de Vliet en iets verderop sla ik linksaf Leiden in. Ik loop langs de Stadsmolensloot en steek verderop de Zoeterwoudse Singel over. Ik kom in het centrum van Leiden en daar is het heel erg druk: de introductieweek van de universiteit is deze week en de stad is overspoeld met studenten die geen idee hebben waar ze heen moeten. Na een tijdje tegen de stroom te moeten lopen, wordt het geleidelijk iets rustiger. De route slaat rechtsaf, maar ik ga rechtdoor richting station. Daar mis ik net de bus naar Wassenaar, maar het is geen straf om een klein halfuurtje in het zonnetje te moeten wachten. Goed 14:00 uur ben ik weer bij de auto en een half uurtje later weer thuis. Het was alweer een mooie wandeldag!
Etappe 3: Leiden – Woubrugge (16 km, 20 augustus 2015)
Ik rijd met de auto naar Woubrugge en stap daar in de bus naar Leiden. Rond 9:30 uur ben bij het centraal station in Leiden. Ik loop richting het centrum en ga de Breestraat in. Iets verderop loop ik richting de Rijn. Rechtsaf de Vismarkt op. De route loop verder langs het water. Soms aan de ene kant en soms aan de andere kant. Langzaam maar zeker loop ik het centrum uit en Leiden uit, en Leiderdorp in. Ook hier blijf ik het water volgen. Ik kom langs mijn oude kantoorpand en loop over de rijksweg A4 die hier ondergronds loopt. Aan het einde van de bebouwing van Leiderdorp sla ik links af de Achthovenerweg in. Even later maakt de weg een bocht maar loopt de route rechtdoor over het fiets- en wandelpad door de polder Achthoven. De Ruige Kade loopt door een prachtig Hollands landschap met veel gras, koeien, molens en veel sloten. Maar je moet niet te ver om je heen kijken, want links ligt de A4 en de meubelboulevard van Leiderdorp, recht vooruit lopen hoogspanningsmasten en achter me ligt een soort industrieterrein. In de directe omgeving is het prachtig. De Ruige kade maakt een bocht naar rechts en daarna naar links. Tussen die bochten is het pad recht met aan beide zijden gras en koeien en een verdwaalde boerderij. Na nog een bocht kom ik ik Hoogmade. Nog voor de brug ga ik naar rechts en loop ik vlak langs De Does. Eerst met woonboten links en huizen rechts, maar niet veel later loopt het pad over een dijkje met gras rechts en water links. Ik klauter over diverse hekjes, kom langs een molen en loop door tot aan Ofwegen. Bijna aan het eind komen een aantal koeien nogal nieuwsgierig erg snel erg dichtbij. Gelukkig is er weer een hekje om overheen te klimmen. Ik vervolg mijn weg over het fietspad langs het water, nu de Wijde Aa. De kade en dus ook het pad kronkelt wat. Bij een jachthaven loopt het pad daaromheen en niet veel verderop sta ik op de hoek van de Wijde Aa en de Woudwetering. Ik ga met de bocht mee naar rechts en loop daarna Woubrugge in. Rond 12:30 uur ben ik weer bij de auto en bij de snackbar eet ik een broodje en drink ik wat een lekkere koude cola. Het zit er weer op. Op naar de volgende etappe.
Etappe 14: Woubrugge – Noorden (22 km, 1 oktober 2015)
Na een maand van slecht weer, schijnt 1 oktober de zon volop. De ergste druk op het werk is voorbij, dus… wandelen! Ik rijd met de auto naar Noorden. Vandaar neem ik rond 10:30 uur de regiotaxi naar Woubrugge. Vanuit Woubrugge loop ik aan de oostkant van de Woudwetering naar het noorden. Bij de Zwetweg sla ik rechtsaf. Dit pad loopt dwars door de polder met akkerbouw, boomteelt en ook grasland. En laat ze nou net aan het maaien zijn, op 1 oktober. Over de dijk loop ik langs de zuidkant van de Braassemmermeer. In Rijnsaterwoude steek ik de Leidse Vaart over en ga ik vervolgens onder de N207 door. Vervolgens loop ik weer over een dijk, nu aan de noordkant van de Leidse Vaart. Deze dijk volg ik tot aan Langeraar en verder, langs de Langeraarse Plassen. Na de Langeraarse Plassen sla ik linksaf. Langs een doorgaande weg loop ik tussen kassen door. Laten we zeggen, niet het mooiste stuk van de route. In Papenveer sla ik rechtsaf en even later steek ik het Aarkanaal over. Ik volg de doorgaande weg nog een stukje en sla dan links af de Hogendijk op. Na even loop ik tussen de golfbanen door. Bij de Sfeerstal lunch ik. Zo rond 13:30 ga ik weer op pad. Ik ben halverwege en mijn knie begint pijn te doen. Ik loop verder over de Hogendijk, en verderop is de route niet meer dan een wandelpad over de kruin van de dijk. Ik klim over diverse hekjes, en word zelfs aangevallen door een schaap! Het schaap duwt tegen me aan, en hapt naar mijn broek. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Snel het volgende hekje over. Ik steekt de doorgaande weg in Nieuwveen over, en ga dan weer verder over de dijk. Iets verderop stopt de dijk bij de Kerkstraat in Nieuwveen. Door het dorp loop ik verder en ik ga rechtsaf de Dorpsstraat in. Min of meer tegenover de kerk ga ik tussen een paar huizen door, en over een bruggetje, en ik sta weer op een dijkje. Ik klim weer over hekjes en loop tussen koeien, paarden en schapen door, en verrek, weer een agressief schaap. Na een soepel sprongetje over een schrikdraad, ben ik verlost van de schapen. Over een smalle weg loop ik naar het zuiden en via een tunneltje ga ik onder de N231 door richting Noordeind. Daar gaat het pad achter het drop langs om bij Zevenhoven weer op de doorgaande weg terecht te komen. Ten zuiden van Zevenhoven loop ik de Molenweg op die verderop overgaat in een fietspad. Het is een erg lang en erg recht deel van de route over een dijkje dwars door de polder. Dit keer gelukkig zonder schapen op het pad. Na een klein uurtje kom ik aan in Noorden. Het is bijna 16:00 uur. Ik stap in de auto en rijd naar huis. Vandaag was een stevige route, en niet de mooiste, maar wat was het lekker wandelweer!
Etappe 5: Noorden – Breukelen (17 km, 3 december 2015)
Na een hele maand regen is het eindelijk weer eens wandelweer, op een dag dat ik ook tijd heb. De etappe van vandaag start een Noorden, een drama op het gebied van openbaar vervoer, maar gelukkig zijn daar alternatieve oplossingen voor. Ik rijd zo rond 9:30 uur naar Noorden en goed 10:00 uur ga ik op pad. Ik loop naar het noorden over het Pad door de Noordschenbuurterpolder (ja echt). Iets verderop verlaat het pad de dijk en gaat door een nieuwe natuurgebiedjes, de Groene Jonker. Prachtig, maar na een maand regen ook erg blubberig. De toon is gezet voor de rest van de wandeling. Ik loop weer verder over de dijk tot aan de Kromme Mijdrecht en hier ga ik rechtsaf. Via een weg, later fietspad en nog later een (blubberig) pad over de dijk loop ik een heel eind langs de Kromme Mijdrecht. In Slikkendam steek ik het water over, en loop over een fietspad langs de Lange Meentweg (N463). Niet bepaald het mooiste stukje van de route. Een kilometer of 2 verderop steek ik een bruggetje over en loop ik over de Geerkade. Nog niet echt geweldig maar al veel beter dan het fietspad van zo-even. De Geerkade houdt op bij de Dooijersluis. Hier sla ik rechtsaf en vervolg ik mijn route over weer een blubberig graspad op een dijk. Ondanks de blubber wandelt dit toch veel fijner dan langs een drukke weg. Na een goede kilometer maakt het water, en de kade, een bocht naar links en met behulp van een zelf te bedienen pontje steek ik het water over. Nu loop ik over een verhard pad verder langs het water. Na de Portengense Brug loopt het pad verder langs het water en na ca. 2 km. kom ik aan bij de snelweg A2. Via het viaduct ga ik daar onderdoor en ben ik bij station Breukelen. Met de trein rijd ik naar Abcoude. Hier haalt moeders me op en na een drankje en hapje bij haar thuis, taxiet zij mij naar Noorden. Wat een luxe! Om 15:00 uur komen we daar aan, en rijd ik terug naar huis.
Etappe 6: Breukelen – Hollandsche Rading (16 km, 21 december 2015)
Eerste dag van de Kerstvakantie. Iedereen is weg. Aan de wandel dus! Het is tegen de 15 graden maar er is wel kans op een buitje. Ik neem de trein naar Breukelen waar ik zo rond 10:15 uur aan kom. Vervolgens steek ik het Amsterdam-Rijn-kanaal over en loop ik door Breukelen naar het oosten. Aan de oostkant van Breukelen steek ik de Vecht over. En begint het te miezeren. Ik loop een stukje langs de Vecht en zie schitterende landhuizen. Na een halve kilometer, slaat de route af naar links. Via een smalle, scheefliggende betonnen balk, steek ik een slootje over. Vervolgens glij en glibber ik over een paadje tussen bomen en struiken. Na ruim een kilometer steek ik een bruggetje over en draait de route naar het zuiden over de Scheendijk. Weer een kilometer verder kom ik bij Fort Tienhoven uit. He, daar ben ik eerder geweest. De route draait naar het oosten en volgt bijna helemaal een rechte lijn tot aan Hollandsche Rading. Het eerste deel gaat aan de zuidkant van de Loosdrechtse Plassen langs, met mooi doorkijkjes op de plassen in het noorden en in natuur omgezette weilanden in het zuiden. Vlak voor Tienhoven draait de route naar het zuiden en daarna weer naar het oosten over een pad tussen de weilanden. Een pad met enorme plassen en heel veel blubber. Weer glibberen en glijden dus. Maar, gelukkig schijnt ondertussen wel het zonnetje! Niet veel later kom ik aan in Tienhoven. Om het aan de andere kant weer snel te verlaten. Ik loop over de Dwarsdijk, dwars tussen de Tienhovensche Plassen door, en kom langs de De Trouwe Wachter, een windmolen. Vlak daarna draait het pad naar links en even verderop weer naar rechts. Ik loop over de Nieuweweg langs het Tienhovensch Kanaal. Dit pad voert tussen prachtige natuur door, met graslanden, meertjes, rietvelden, schapen en heel veel vogels. Het pad vormt ook de grens tussen Utrecht en Noord-Holland. Na een paar kilometer gaat de natuur over in landbouw, hoewel deze hier en daar ook wordt omgezet in natuur. Ik loop door Egelshoek en blijf langs Tienhovensch Kanaal lopen maar de heet nu Graaf Floris V weg. Op diverse plekken zijn over het kanaal oversteekplaatsen voor dassen gebouwd! Vlak voor Hollandsche Rading verzandt het kanaal en houdt het op te bestaan. Ik kom ook weer in de bewoonde wereld. Om 13:20 uur ben ik bij het station. Vlot gelopen en tijd genoeg voor een overheerlijk patatje bij Perron Peet. Daarna neem ik de trein naar huis waar ik tegen 3 uur aan kom.
Etappe 7: Hollandsche Rading – Amersfoort (23 km, 28 januari 2016)
Na dagen van regen, belooft het plotseling op donderdag een mooie dag te worden. Geen afspraken in de agenda. Een mooi moment voor een wandeling. Met de trein rijd ik naar Hollandse Rading, waar ik tegen 10:00 uur aan kom. Direct na het station gaat de route het bos in. Het pad voert over verharde fietspaden en onverharde wandelpaden, die door de overvloedige regen van de afgelopen dagen hier en daar best nat en glad zijn. Na een klein uur kom ik bij een kroeg, maar deze blijkt nog gesloten te zijn. Verder maar weer en ondertussen eet ik een broodje dat ik heb meegenomen. Op sommige plekken maakt het bos ruimte voor heide of open plekken, en hier en daar liggen weilanden of akkers tussen de bossen, maar een groot deel van de route voert door het bos.
Na nog een klein uurtje steek ik de provinciale weg over en loop een langs een grote golfbaan. Daarna gaat het pad weer het bos in. Iets verderop loop ik langs een akker met langs de randen oude irrigatiekanalen. Niet meer in gebruik maar nog duidelijk zichtbaar. Nog een stukje verderop is een open plek met heide en zand, en een bankje waar ik de rest van mijn broodjes op eet. Ik steek het spoor over en kom bij een grote zandverstuiving, de Lange Duinen. Het pad loopt langs en rond het gebied. Via een mooie villawijk steek ik weer een provinciale weg over en ga ik weer een ander bos in. Even verderop kom ik weer bij een open plek uit waar het pad langs loopt. Het pad loopt door weer een bos, met een paar open plekken en loopt uiteindelijk langs het Dinobos van Dierenpark Amersfoort. Een half uurtje later, het is dan ongeveer 14:30 uur, loop ik het station van Amersfoort binnen. Ik neem de trein en ben rond 16:00 uur thuis. Een mooie tocht met schitterende wandelweer, is alweer afgelopen.
Etappe 8: Amersfoort – Terschuur (23 km, 16 maart 2016)
Het is al een week mooi weer, en gelukkig kan ik een dagje vrij maken om daarvan te genieten. Met de auto rijd ik naar Terschuur en van daar neem ik de bus naar het station van Amersfoort. Rond 10:00 uur ben ik daar. Van het station loop in naar het centrum en daarna naar Park Randenbroek. Na een uurtje loop ik tussen een in aanbouw zijnde wijk en de geluidswal van de snelweg door en daarna ga ik onder snelweg door. Ik loop verder over een pad langs de Eem. Niet veel later laat ik de rivier links liggen en vervolg ik mijn weg tussen boerderijen en akkerbouwvelden door. Wee een uurtje later kom ik bij Landgoed Stoutenburg. Het pad loopt met een boogje door het bos rond het landgoed. Even later ga ik rechtsaf, en vervolg ik mijn weg langs de Barneveldsche Beek.
Deze beek volg ik een heel eind en vervolgens loop ik weer tussen velden door tot ik in Achterveld uitkom. Langs de kerk loop ik door het door en net ten zuiden van het dorp sla ik links af. Ik mis het pad, dat op de grens van Utrecht en Gelderland ligt, bijna, zo smal is het. Dit is een goed moment om te vertellen dat de route radicaal anders is dan in mijn boekje staat. Gelukkig heb ik van te voren even op internet gekeken, want de route is niet alleen heel anders, maar ook veel langer geworden. Ik loop verder naar het oosten over de Achterveldseweg en een stukje verderop ga ik een weggetje in dat pal naar het noorden loopt. Het weggetje wordt een pad en verderop steek ik de Barneveldsche Beek weer over.
Vanaf daar kronkelt het pad door het bos. Smalle paadjes wisselen brede zandpaden af, ik kruis diverse beekjes en slootjes. En daarna kom ik bij het mooiste deel van deze etappe: ’t Paradijs. Vennetjes, riet, drassige paden, het ziet er prachtig uit. Na een tijdje houdt dit moois ook weer op en loop ik weer tussen de akkers door. Daarna volgt nog een lange kilometer langs het spoor. Via een viaduct steek ik het spoor over en dan ben ik weer bij de auto. Het is 14:45 uur. Nog even wat drinken en dan weer naar huis. Het was weer heerlijk. Op naar de volgende etappe…
Etappe 9: Terschuur – Stroe (24 km, 28 april 2016)
Na een paar weken slecht weer en een drukke agenda, ga ik vandaag maar weer eens aan de wandel. Het plan is om met de auto naar Stroe te rijden, dan de bus naar Terschuur te nemen en van daar terug te lopen naar Stroe. Die bus rijdt echter maar één keer per uur en door wat oponthoud onderweg ga ik h’m net missen. Ik zet de auto dan maar in Terschuur neer en ga direct op pad. Het vervoer van Stroe terug naar de auto is van latere zorg. Een paar minuten na 9:00 uur ben ik in Terschuur en pak ik de route weer op waar ik de vorige keer ben gebleven. Terschuur is nog in Oranjestemming en overal hangen vlaggen en wimpels en andere versieringen. Na een paar minuten loop ik het dorp al uit en gaat de route verder tussen de akkers en over mooie paden tussen het groen. Op sommige plekken is goed te zien dat het lang heeft geregend, en is het een hele uitdaging om op de been en droog te blijven. Maar ik vorder gestaag.
Na ruim een uur kom ik bij de Appelsche Heide, een gebied met waar de oorspronkelijke natuur weer wordt hersteld: heide met vennetjes en stroompjes. Erg mooi! Nog een tijdje later, het is dan rond 11:30 uur loop ik door Veenhuizerveld. Het enige opzienbarende in dit gat is een grote groep bejaarden die een wandeltochtje door het dorp maakt. Na Veenhuizerveld gaat de route verder door het bos. Lange rechte zandpaden. Ik zie een hertje oversteken, en een eekhoorn. Ik hoor een specht. Ondertussen betrekt de lucht en spettert het zelfs even, maar daar heb ik in het bos geen last van. Ik loop ongeveer een uur door het bos en kom dan bij een paar mooie heidevelden in het bos. Aan het einde van die velden ligt het Watergraafsmeertje en daarna gaat de route weer verder door het bos. Wederom lange rechte zandpaden met hier en daar een grote plas. Een paar keer links en een paar keer rechts en tegen 13:00 uur ben ik aan de rand van het bos en vlak bij Stroe. En op het moment dat ik de beschutting van het bos verlaat en langs de weg de laatste kilometer moet lopen, breekt de hemel open en begint het ongenadig te hagelen en sneeuwen. Eind april! Maar goed ik overleef het en duik in Stroe de eerste de beste kroeg in. Een stuk appeltaart en een glas cola doen wonderen en als ik weer naar buiten loop schijnt de zon weer. Ik moet nog een kwartiertjes op de bus wachten en rijd vervolgens in ruim een half uur terug naar de auto en in een uurtje naar huis.
Etappe 10: Stroe – Hoenderloo (25 km, 12 mei 2016)
Het belooft een mooie wandeldag te worden: de zon schijnt uitbundig een beetje wind zorgt voor verkoeling en de etappe lijkt mooi maar uitdagend. Ik rijd met de auto naar Stroe. Rond 10:00 uur ben ik daar en ga ik op pad. Al snel loop ik de plaats uit en niet veel later kom ik op een mooi heidegebied: het Kootwijksche Veld. Een schitterend open gebied met heide, heide en nog eens heide. Na een flink eind, loop ik het bos. Het pad kronkelt en stijgt en daalt. Op diverse plaatsen bestaat het uit mul zand en dat maakt het zwaar om te lopen. Rond 12:00 uur kom ik aan in Kootwijk waar ik lunch in restaurant De Brinkhof. Na de lunch laat ik Kootwijk uit en al snel loop ik door het volgende heidegebied de Dikke Bart. Prachtig met hier en daar een boom en een aantal zandverstuivingen. En met de forse wind, stuift het zand ook echt.
Na het heideveld gaat het pad verder door het bos maar niet veel later loop ik weer over de heide. Wat een heerlijke wandeling! Aan het einde van dit heidegebied gaat het mis met de route: de routebeschrijving klopt niet, ondanks dat ik deze heb aangepast aan de actuele gegevens van de website, de markering ontbreekt. En zo komt het dat ik verkeerd loop en tot in Hoenderloo verkeerd blijf lopen. Op zich geen ramp want al snel weet ik waar ik ben, en blijkt dat ik evenwijdig aan de eigenlijke route een pad volg. Ongetwijfeld net zo mooi en ik kom er ook. Het laatste deel loop ik door het bos, over een vrij nieuw fietspad van betonplaten. In Hoenderloo zoek ik de bushalte en ga ik met een aantal overstappen terug naar Stroe. Helaas komt de bus niet in Stroe zelf en moet ik vanaf de bushalte nog zo’n 2 km lopen naar de auto. Rond 16:30 rijd ik weg uit Stroe en al filerijdend ben ik een kleine 2 uur later weer thuis.
Etappe 11: Hoenderloo – Klarenbeek (20 km, 26 mei 2016)
Alweer een wandeldag, ik ben lekker bezig! Dit keer ga ik met het openbaar vervoer. Ik neem de trein naar Apeldoorn en vandaar de bus naar Hoenderloo. Rond 11:00 uur ben ik daar. Op pad dus. Ik loop het dorp uit via een mooi kerkje en wandel snel daarna een bos in. En daar blijf ik zo’n anderhalf uur in. Het pad kronkelt, stijgt en daalt en een paar keer loop ik over een rug tussen 2 dalen. Echt een leuk pad door een leuk bos, maar na anderhalf uur vind ik het ook wel fijn om weer wat anders dan bomen te zien. Vlak voor Beekbergen loop ik het bos uit en tussen de akkers door. In Beekbergen neem ik een alternatieve route zodat ik door in plaats van langs de plaats loop, want het is lunchtijd. Ik eet een flinke pannenkoek bij De Pannekoek, hoe kan het ook anders.
Na een klein half uurtje ga ik weer verder. Vlak na Beekbergen gaat het pad weer een stukje door het bos, maar al snel daarna toch ook vooral tussen de akkers door. Ik steek een spoorlijn over, alleen in gebruik voor een toeristentreintje en kom even later in Oosterhuizen. Ik steek het Apeldoornsch Kanaal over en sla rechtsaf. Daarna onder de Rijksweg A50 door en even verderop gaat het pad langs de Beekbergsche Beek. De hele dag liep ik over prima paden, maar nu loop ik een stukje over een heel smal paadje uitgesleten in het gras langs het water. Het gras, en ook de brandnetels, fluitenkruid en ander plantjes, komen tot minimaal heuphoogte en zijn nog wat vochtig van voorgaande dagen. Niet echt een ideaal pad dus. Gelukkig is het van korte duur en loop ik even later weer over het fietspad richting Klarenbeek. Na Klarenbeek gaat het pad weer door het bos en dat blijft het tot aan het station van Klarenbeek. Ik heb het laatste uur stevig doorgelopen en haal met gemak de trein van 15:16 uur. Met een klein beetje vertraging ben ik rond 17:30 uur weer in Nieuw-Vennep. Alweer een heerlijke wandeling gemaakt, maar de reisafstand begint wel erg groot te worden…
Etappe 12: Klarenbeek – Deventer (17 km, 28 september 2016)
Na weken mooie weer maar zonder een gaatje in de agenda, lukt het vandaag eindelijk om wel een dagje te blokken, en bovendien lijkt het de laatste mooie dag te worden. Ik rijd met de auto richting Klarenbeek. Iets later dan normaal, maar daardoor wel zonder enige vertraging. Rond 11:00 uur parkeer ik bij het station van Klarenbeek en ga ik op pad. De route voert me door het Appense Bos en daarna tussen wat landbouwgebieden door. In de buurt van Gietelo slingert de route rond wat waterpartijen en op de rand van bos en akker. Even later gaat de route verder over de Banddijk. Niet gemarkeerd en daarom even goed kijken, maar het lijkt erop dat ik het goede pad heb gevolgd. De dijk kronkelt een paar meter hoger dan de omgeving door het landschap met soms bos en soms akkers ernaast. Ik volg de dijk wel zo’n anderhalf uur tot ik bij Wilp uitkom.
In Wilp slaat de route rechtsaf, richting de IJssel. Daarna loop ik zo’n 3 km langs de IJssel. In een weiland zie ik twee ooievaars zitten. Ik neem niet het voetgangersveer maar steek de IJssel over via de Wilhelminabrug. Daarna vervolg ik de route door Deventer. Door mooie smalle steegjes, winkelstraatjes, langs prachtige oude kerken en gebouwen, totdat ik rond tegen 15:00 uur bij het station aankom. Hier koop ik eerst wat te eten, want onderweg ben ik geen eettentje tegengekomen, en vervolgens neem ik de trein naar Apeldoorn en vandaar de trein naar Klarenbeek. Daarna met de auto terug naar huis, weer zonder vertraging en rond 17:30 uur ben ik weer thuis. Het was een lekkere wandeldag, de etappe van vandaag was mooi maar niet super. De blaren op mijn voeten zijn een vervelende bijkomstigheid.
Etappe 13: Deventer – Lettele (19 km, 11 mei 2017)
Een schitterende dag om te wandelen en gelukkig laat de agenda het toe. Op pad dus! Nadat ik de jongens naar school heb gebracht neem ik de trein van 08:43 uur naar Schiphol, de intercity naar Amersfoort en daarna de intercity naar Deventer. Hier stap ik om iets na 10:30 uur uit. Het eerste stuk van de route voert door niet de mooiste woonwijken van Deventer. Daarna door een bosje en vervolgens langs een park, Klinkenbeltskolk, met enkele wielen erin gelegen en een paar schitterende villa’s. Verder langs het spoor naar het noorden totdat ik Deventer uitloop. De route draait naar het oosten en ik loop het zuidelijke puntje van Diepenveen binnen en ook weer uit. Verder naar het oosten tussen weilanden en akkers door met hier en daar een stukje bos, veelal over onverharde wegen. En ik kom zowaar andere wandelaars tegen die hetzelfde pad lopen maar de andere kant op. Rond 12:00 uur gaat het pad wat langer door het bos en komt uiteindelijk uit bij de N348. Even verderop steek ik deze provinciale weg over en strijk ik neer bij Nunu een Australisch restaurant, waar ik een heerlijke Australian Workerburger eet en een koude cola drink.
Na een half uurtje zit de pauze er weer op en ga ik weer op pad. De route gaat pal naar het oosten over een grotendeels onverharde weg tussen weilanden door. En vanwege het mooie weer zijn de boeren druk in de weer met hun gras. Echt fijn. Ik steek het Overijssels Kanaal over en loop aan de oostzijde naar het zuiden. Na een kleine kilometer draait de route weer naar het oosten en loop ik door een bos over een wirwar van paadjes maar uiteindelijk kom ik op de goede plek het bos weer uit en op de verharde weg. In korte tijd zie ik 6 ooievaars op de net gemaaide weilanden. De route verlaat de weg weer en loop langs een brede sloot over het weiland en zo loop ik rond 14:45 uur Lettele binnen. Na even zoeken vind ik de bushalte waar ik dan nog even moet wachten op de buurtbus die me in een twintig minuten naar Deventer brengt. Hier mis ik net de trein dus kan ik even rustig een ijsje eten en wachten in het zonnetje. De volgende intercity heeft tien minuten vertraging waardoor we een hele tijd achter een goederentrein aan tuffen met nog meer vertraging tot gevolg. In plaats van rond 17:00 uur ben ik nu pas rond 18:00 uur thuis. Maar wat geeft het, het was een prachtige wandeldag. Niet de mooiste etappe van het pad maar wel schitterend weer.
Etappe 14: Lettele – Holten (17 km, 4 mei 2018)
Het is alweer een tijdje geleden, bijna een jaar, dat ik heb gewandeld. In de meivakantie zitten we een weekje in Twente en omdat we toch in de buurt zijn, maak ik maar van die gelegenheid gebruik. Ik wandel vandaag van Lettele naar Holten. Mandy rijdt mij naar Lettele waar we zo rond 13:00 uur aankomen. Even weer oriënteren in Lettele, waar was ik ook al weer geëindigd de vorige keer en dan op pad. Ik verlaat Lettele aan de zuidkant en draai dan naar het oosten bijna direct het bos in. Een klein uurtje loop ik door het bos. Een lekkere wandeling zonder al te veel spektakel. Daarna loop ik tussen akkers en weilanden door richting Okkenbroek. Niet het mooiste deel van het Marskramerpad, hoewel Okkenbroek wel een leuk kerkje heeft. Een half uurtje later loop ik weer het bos in, en nog een half uurtje later stijgt het pad en loop ik op de Sallandse Heuvelrug. Door bos en open heidevelden. Na een, voor Nederlandse begrippen, aardig klimmetje, draait het pad naar het zuiden en daalt weer af. Waar het pad de Holterbergweg kruist tref ik Mandy en de kids weer en sluiten we deze dag samen af bij Woody’s. Een leuke maar niet heel bijzondere wandeling.
Etappe 15: Holten – Rijssen (18 km, 3 mei 2021)
Drie jaar na de vorige etappe loop ik weer een stukje van het Marskramerpad. Een jaar corona en een operatie aan de knie, en de ondertussen grote afstand van huis naar het deel waar ik ben gebleven, maken het lastig om zomaar tussendoor te lopen. Deze week verblijven we in op een camping in Overijssel, en dus een mooi moment om weer te lopen. Ik rijd met de auto van de camping naar het station in Rijssen waar ik even voor 8:00 uur aankom. In minder dan tien minuten rijd ik met de trein naar Holten en dan loop ik zo’n 2 kilometer noordwaarts en pik ik de draad weer op. Ik loop door het bos op de Sallendse Heuvelrug, langs de Canadese begraafplaats. Na een uurtje verlaat ik het bos en loop ik tussen de velden door. Wel even goed opletten want de route wijkt ondertussen flink af van mijn boekje maar gelukkig vind ik de weg gemakkelijk. Na weer een uur kom ik bij de Regge uit waar ik een flink eind langs loop en uiteindelijk oversteek met een handbediend veerpontje. Niet veel later loop ik langs de provinciale weg N350 naar het station van Rijssen waar ik om iets voor 12:00 uur aankom. Een mooie etappe en het weer viel ook erg mee. Hopelijk snel weer een nieuwe etappe
Etappe 16: Rijssen – Delden (21 km, 3 januari 2022)
Goed 7:30 uur stap ik in de auto voor een rit van bijna twee uur naar Twente. Iets voor 9:30 uur parkeer ik de auto net ten noorden van Delden. Hier neem ik de bus naar Almelo en vandaar de bus naar Rijssen. Tegen 10:30 uur stap ik daar uit de bus. Bijna 3 uur onderweg en nog geen stap gezet. Maar, dat gaat nu veranderen. Vorig jaar stopte ik waar het pad de N350 kruist, net ten noorden van Rijssen en daar pak ik het nu weer op. Via wat omwegen loop ik naar de Regge. Het gebied is de laatste jaren sterk veranderd, om de rivier en natuur meer ruimte te geven, en het ziet er prachtig uit. Het betekent ook dat mijn boekje sterk is verouderd, maar met wijzigingen op de site van wandelnet en de wegwijzers lukt het aardig. Een kleine twee uur loop ik langs de Regge. Soms aan de ene kant, soms aan de andere en het is echt genieten om weer te wandelen en ook nog in zo’n mooie omgeving. Het pad gaat meetal door het gras en in praktijk betekent dat heel veel blubber. Tegen 12:30 uur eet ik een paar broodjes. Restaurants zijn gesloten wegens corona, en bovendien kom ik op deze etappe niet zoveel tegen, en dus heb ik een tas vol eten en drinken meegenomen. Na de lunch draait het pad naar het oosten en loopt het niet meer langs de Regge. Dit deel van het pad is nou niet echt spectaculair, of eigenlijk gewoon saai. Ik ben blij als ik 14:15 uur bij de auto aankom. Even schoenen wisselen en op weg naar huis, en als ik een paar minuten onderweg ben, regent het stevig, hoewel ook maar kort. Net op tijd terug dus. Om 16:30 uur ben ik weer thuis. Moe maar voldaan. Nog drie etappes te gaan.
Etappe 17: Delden – Borne (17 km, 10 mei 2024)
Na ruim 2 jaar ga ik weer eens op pad om een etappe van het Marskramerpad te lopen. Om 8:00 uur rijd ik weg uit Nieuw-Vennep. Het is ongekend rustig op de weg waardoor ik ongeveer 9:45 uur parkeer bij het station van Borne, het eindpunt van de etappe van vandaag. Om iets na tienen pak ik de trein naar Hengelo, daar neem ik de trein naar Delden en daar de bus naar het startpunt. Althans, zo had ik het gepland. Maar de bus rijdt niet. Ik kan kiezen: een uur wachten (en hopen dat’ie dan wel komt) of ruim 3 km lopen. Ik besluit te lopen maar niet helemaal naar het startpunt, maar in plaats daarvan een kleinstukje verderop op de route aan te haken.
Dat gaat allemaal goed en rond 11:00 uur zit ik op de route. En in ruim een uur loop ik langs akkers en graslanden, door bossen en zelfs een stukje sompige heide en langs een oude watermolen. De route gaat vrijwel geheel over het landgoed Twickel. Bij Borne gaat het pad onder de snelweg A1 door en daarna met een grote boog aan de noordkant om Borne heen. De route is op heel veel puten gewijzigd en gaat niet meer over de weg maar over paden door het gras en langs water. Ik had al gelezen dat het pad hier en daar nat is, en dat is het, ondanks het zonnige en droge weer van de afgelopen dagen en weken. De route rond Borne is ook niet echt leuk. Veel langs weilanden en akkers en weinige bijzonders te zien. Aan het oosten van Borne, bijna aan het einde van de etappe, sla ik af naar het westen naar het centrum van Borne. Tegen 15:00 uur kom ik daar aan. Het zit erop, de route viel tegen, zeker het tweede deel en omdat ik zo lang niet gewandeld heb, valt het me ook zwaar. Maar goed, etappe klaar, nog twee te gaan.
