Noorwegen: mooi, soms erg mooi maar ook duur. In juni 2008 maken we een rondreis door het zuiden van Noorwegen. Het is onze laatste rondreis met z’n tweetjes, na mooie reizen naar o.a. Patagonië, Peru en Tanzania. We bekijken de fjorden en bezoeken diverse nationale parken. We doen dit met de eigen auto en gaan zonder iets te boeken op pad. We willen niet vliegen en doen rustig aan vanwege Mandy’s zwangerschap. De reis begin in Olso, de hoofdstad van Noorwegen. Vervolgens gaan we naar Eidfjord, dat in het noordwesten net buiten het Hardangervidda Nationale Park ligt en ook vlakbij de fjorden. Vervolgens bezoeken we Bergen. Daarna gaat de reis naar Fjaerland bij het Jostendalsbreen Nationale Park en het Sognefjord, via Urnes en het Jotunheimen Nationale Park naar het Geirangerfjord en vervolgens via de Trollstigveien en de Atlanterhavsvegen terug naar het oosten naar het Djovrefjell Nationale Park. Ten slotte bezoeken we nog het Femundsmarka Nationale Park op de grens met Zweden.
De Heenreis en Oslo
Zaterdag 31 mei 2008
Om iets over 8:00 uur rijden we ’s ochtends de straat uit in Nieuw-Vennep. Het is prachtig weer en de rit gaat voorspoedig. Na zo’n 1,5 uur rijden we over de A1 Nederland uit en Duitsland in. Hier heet de weg A30 maar later weer “gewoon” A1. We rijden naar Bremen en vervolgens richting Hamburg. Rond 11 uur tanken we en we wisselen van plek. Bij Hamburg gaat het mis. Wegwerkzaamheden veroorzaken een enorme vertraging. Van vier banen gaan we naar een baan. Over 6km doen we ruim 1,5 uur en de zon staat flink op het dak te branden.
Vlak na Hamburg, het is dan al rond 15:00 uur, stoppen we nogmaals om even te rusten en wat te eten. We wisselen weer van plek en rijden verder probleemloos naar Puttgarden, het einde van de A1, en nog wat verder. Hier zit het mee, de rijden meteen de boot op en die vertrekt bijna direct! Drie kwartier later staan we in Denemarken. We rijden een goed uur door en gaan dan wat eten. Het is dan rond 19:00 uur. Vervolgens besluiten we nog een stukje door te rijden. Eerst naar Kopenhagen, waar de snelweg aan de zuidkant omheen gaat en we dus weinig van zien. Vervolgens rijden we door een tunnel en over de Øresundbron brug en dan zijn we in Zweden. We passeren Malmö, waar we ook weinig van zien, en rijden door tot ongeveer Helsingborg. Hier overnachten we in Fleninge Motell. Om 21:00 uur liggen we in bed en we slapen bijna meteen.
Zondag 1 juni 2008
Na ongeveer 8 uurtjes dromenland worden we wakker. Het is al licht buiten en de vogeltjes fluiten ook al flink. Het is echter nog geen 5:00 uur, dus draaien we ons nog maar een paar keer om. Rond 7:00 uur staan we echt op. Een heerlijke douche en een ontbijtje doen ons goed. We pakken de spulletjes weer in en gaan weer op pad. Het is 8:30 uur en wederom stralend weer.
We hebben kaarten van half Europa bij ons, maar die van Zweden zijn we vergeten. Stom, maar gelukkig hebben we een “summiere” routebeschrijving: De E6 volgen tot Oslo. Dat moet lukken! Ook nu gaat de rit voorspoedig. Er is geen kip op de weg en we kunnen lekker opschieten. Wel moeten we 2 keer tol betalen.
Rond 13:30 uur komen we aan bij Oslo. Uit onze Lonely Planet hebben we een hotelletje geselecteerd, maar ondanks (of dankzij?) de wegenkaart en de kaart uit de Lonely Planet raken we hopeloos de weg kwijt. Na ruim een uur vinden we eindelijk het hotel dat we zoeken, maar helaas is er niemand te vinden en ook telefonisch krijgen we geen contact. Op naar de volgende dus. Ook nu rijden we verkeerd, maar gelukkig vinden we het al snel. Het is niet “je van het” maar voldoende voor ten minste één nacht en lekker centraal. We checken om 16:30 uur in bij Cochs Pensjonat.
Na een lekkere douche en frisse kleren, gaan we op pad. We lopen via Slottsparken met het koninklijk paleis en via de Karl Johans Gate naar de haven. Hier treffen we, naast spuiten op de grond en dames van lichte zeden, ook een aantal enorme cruiseschepen. We lopen verder langs het Akershus fort en komen uiteindelijk aan bij Stranden. Dit is een leuke boulevard met diverse terrasjes en restaurants. We eten een lekker hapje en lopen daarna op ons gemakje terug naar het hotel. Rond 20:00 uur zijn we weer binnen. We lezen nog wat, typen in dit dagboek en bedenken wat we morgen wel of niet gaan doen. Van slapen zal voorlopig nog wel niets komen, want het is afgrijselijk heet in de kamer. Meer informatie over Oslo en wat er te zien is, staat hier.
Maandag 2 juni 2008
We worden al erg vroeg wakker; rond 5:00 uur. Niet onlogisch want we hebben 8 uurtjes geslapen en het is al licht buiten. Gelukkig dommelen en doezelen we nog een tijdje en rond 6:30 uur staan we toch maar op. We douchen en eten een stukje fruit. Om 7:30 uur gaan we op pad. Eerst op zoek naar een supermarktje om wat te eten te kopen, maar voor Mandy duurt het te lang en ze heeft voor het eerst echt last van haar ochtendmisselijkheid. Als het weer gaat, zoeken we alsnog een broodje en daarna lopen we nog een rondje door de stad. Dat hebben we al snel gezien en we gaan terug naar het hotel, pakken de laatste spullen in en checken uit.
Vervolgens rijden we naar Vigelandsparken; een park met heel wat beelden. Erg leuk allemaal. Het is er ook erg druk met veel Japanners, Amerikanen maar ook locals. We kijken een uurtje rond en gaan dan op weg naar het westen. Als vanouds rijden we eerst helemaal verkeerd maar uiteindelijke lukt het ons toch de goede weg te vinden.
Hardagervidda en Hardanger Nasjonale Turistveger
Over de E16 rijden we naar Honefoss. Daar nemen we de 7 richting Gol en Geilo. Bij Geilo begint de Hardanger Nasjonale Turistveger: een schitterende weg over de Hardangverviddahoogvlakte. Omdat het nog vroeg in het seizoen is, ligt het nog helemaal vol sneeuw en ijs. Zelfs de meren zijn nog grotendeels bevroren. We rijden door een ongelooflijk en onbeschrijfelijk mooi landschap en het gaat maar door; er komt geen einde aan. De temperatuur zakt overigens naarmate we hoger komen en het buiten mooier wordt. Op een gegeven moment is het nog maar 7 graden, midden op de dag en terwijl de zon volop schijnt.
We stoppen regelmatig waardoor we niet al te snel vorderen. Maar dat maakt niet uit. Tegen 16:00 uur zetten we de afdaling in. Via diverse bochten en steile hellingen dalen we snel en vervolgens rijden we door 3 tunnels. De tweede tunnel is een soort kurkentrekker: we draaien meer dan 360 graden onder onze eigen weg door. Best apart!
Om 17:00 uur komen we aan in Øvre Eidfjord; hier gaan we naar de Sæbø camping gaan. Het ziet er allemaal simpel maar prima uit. We mogen zelf een plekje zoeken voor de tent. Dan staan we een tijdje te knoeien met de tent; de laatste keer dat we een tent hebben opgezet is misschien al wel 10 jaar geleden! Het lukt toch en als we klaar zijn, gaan we snel wat eten. Vlak tegenover de camping is het Norsk Natursenter Hardangervidda en daarnaast ligt een prima restaurantje. Na het eten nemen we een warme douche en daarna lezen we nog wat. We informeren naar de wandelmogelijkheden en het weer voor de komende dagen en kopen een wandelkaart. Tegen 21:30 uur gaan we de tent in. Benieuwd of we een beetje slapen in een tent.
Dinsdag 3 juni 2008
De tent heeft het gehouden en wij ook. Min of meer. We zijn weer erg vroeg wakker, maar slagen er toch in tot een uur of 7 in “bed” te blijven liggen. Dan staan we maar op. Het blijkt behoorlijk bewolkt te zijn en waait ook stevig. Wel is het al lekker warm. Helaas kunnen we nog niet echt eten, want onze verse broodjes komen pas om 8:30 uur. Vooral Mandy heeft het daar moeilijk mee.
We douchen, kleden ons aan en eten wat en als het 8:30 uur is, staan we op de stoep bij de receptie. Om ca. 9:30 uur gaan we op pad. We rijden eerst naar Eidfjord, een kwartiertje rijden. Hier kijken we wat rond en zien onder andere een van die enorme cruiseschepen in de haven liggen. Dat betekent dat er ook veel, in dit geval Amerikaanse, toeristen rondlopen.
We besluiten te ontsnappen en rijden naar de Kjeåsen Mountain Farm. Volgens de reisgidsen de meest afgelegen woonplek ter wereld. Vroeger wellicht, maar nu rijd je er met de auto in een halfuurtje naar toe. Wel moeten we daarvoor door een tunneltje, dat zo smal is, dat het eenrichtingsverkeer is. Op het hele uur mag je omhoog en op het halve uur naar beneden. De boerderij zelf stelt niet zoveel voor. Jammer, want er wordt veel ophef over gemaakt. Terug in Eidfjord kopen we een paar broodjes en kaas en jam en eten we op een bankje een vroege lunch. Het is 11:30 uur.
We rijden weer terug naar Øvre Eidfjord, waar we het Natursenter bezoeken. De dames die ons helpen, blijken Nederlands te zijn, maar kunnen ons helaas niet echt helpen. Hardangervidda is niet best ontsloten, en dat is wellicht maar beter ook. Daarbij komt dat we eigenlijk veel te vroeg in het seizoen zijn. Veel wandelpaden zijn nog door sneeuw overdekt en dus niet open. Een niet al te zwaar pad begint een stukje boven ons dorp, waar we naartoe kunnen rijden. Onze campinghouder had het hier ook al over. Dat doen we dus morgen.
We rijden verder, of eigenlijk terug richting Geilo, naar de Voringsfossen (fossen = waterval). De Vøringsfossen vormen de grootste waterval van Noorwegen en een van de grootste van Europa met een hoogte van 182 m. Alleen in het zomerseizoen dan, want de waterval wordt volledig gecontroleerd: in de winter wordt het water voor de winning van elektriciteit gebruikt en in de zomer mag de waterval zijn kunsten aan de toeristen tonen. Eerst bekijken we het vanaf een parkeerplaatsje langs de weg. Vervolgens rijden we een zijweggetje in, naar hotel Fossli, waarvandaan we het geheel van een andere en hogere kant kunnen bekijken. Het ziet er inderdaad best indrukwekkend uit! We rijden nog een stukje over de weg waaraan ook Fossli ligt, en komen al snel in een zeer betoverend landschap: een meer dat nog deels is bevroren, diverse overgebleven stukken sneeuw, beekjes, vennetjes en een paar verdwaalde huisjes. Echt erg mooi. Wat ook helpt is dat het ondertussen prachtig weer is geworden.
Om 14:00 uur zijn we weer terug op de camping. Behalve een stevige wandeling hebben we alles gedaan wat we wilden doen in de omgeving. We gaan dus lekker in het zonnetje zitten. Ik neem een duik(je) in het steenkoude water van het meer. Vreselijk koud, maar zodra je eruit bent, is het meteen weer erg aangenaam. Na een flink tijdje, doen we nog een boodschapje. We hebben besloten onze bij de Xenos gekochte wegwerpbarbecue te proberen. We kopen een bak zelf samen te stellen salade bij de supermarkt en een paar koteletjes. Om 17:30 uur steken we het ding in de fik en wonder boven wonder lijkt het te werken. Sterker nog, we eten verrukkelijk!
Na het eten en de enorme afwas – we hebben maar 2 borden en 1 bestekset bij ons – lezen we nog wat en we gaan niet al te laat slapen. Morgen gaan we, als alles goed gaat, lekker wandelen op de vidda.
Woensdag 4 juni 2008
Als we alweer vroeg wakker worden, is het schitterende weer. We dommelen nog wat en staan rond 7:30 uur op. We douchen, pakken onze spullen in en eten een broodje. Als alles in de auto zit, rekenen we af bij de receptie en gaan we er van door. Niet dat we ver gaan, we slapen namelijk vannacht aan de overkant van de weg in Bed en Breakfast Pannekaker. Deze B&B wordt gerund, hoe kan het ook anders, door een stel Nederlanders, die er tevens een soort pannenkoekenrestaurant bij houden. De reden dat we naar de overkant van de weg verkassen, is omdat we enerzijds voorlopig genoeg op een matje hebben gelegen en anderzijds omdat ik teveel last van hooikoorts heb en nog een nachtje op gras slapen niet handig lijkt.
Voordat we onze intrek nemen in de Pannekaker gaan we lekker een stuk wandelen. Vanuit Øvre Eidfjord rijden we omhoog richting Folso, via een smal, steil en kronkelend weggetje. Op een gegevens moment rijden we zo dicht langs een waterval dat de auto er helemaal nat van wordt. Helaas hebben we niets aan deze gratis wasbeurt, want vervolgens rijden we weer verder over de onverharde weg met een hele stofwolk tot gevolg. Na ruim een half uur zijn we boven. Tijd om de wandelschoenen aan te trekken.
Rond 10:30 uur starten we met onze wandeling. We hebben een rondje van ongeveer 4 uur op het oog, maar komen na ruim 1 uur al een hut tegen. Daar kunnen we besluiten om door of via dezelfde weg terug te gaan. We klimmen geleidelijk via een pad omhoog en komen onderweg diverse kleine sneeuwveldjes tegen die we moeiteloos oversteken. Daarna dalen we ongeveer een zelfde hoogte ook weer af. Beneden aangekomen zijn we al 1,5 uur op pad en Mandy zit er doorheen. Het hele rondje lopen we dus sowieso niet vandaag.
De omgeving is schitterend. Deels bebost en deels min of meer kaal, met veel sneeuw op de hogere delen en een wilde rivier vlak naast ons. Delen van het gebied zijn ook erg drassig en soms ligt het pad gewoon onder water. Behalve een verdwaalde mus zien we geen dieren. Ook geen insecten gelukkig! Maar dus ook geen rendieren die hier – of eigenlijk in het nationale park zelf waar wij net buiten lopen – moeten zitten.
Als we beneden zijn, maar nog niet bij de hut, besluit Mandy bij een verlaten huisje te gaan zitten. De zwangerschap eist haar tol en omdat we nog terug moeten, besluit ze het voor gezien te houden. Ik loop nog een stukje door. We zijn nu zo dicht bij het Nationale Park zelf, dat ik er even heen moet. Zo gezegd, zo gedaan. Ik loop het laatste stuk naar de grens van het park en kijk nog even op een brug over een behoorlijk wilde rivier en ga dan weer terug. Zo’n half uur later ben ik weer terug. Mandy ligt lekker in het zonnetje te doezelen. Tijd om weer wakker te worden dus en we beginnen aan onze terugtocht. Vooral het stijgen valt ons zwaar en we hebben dan ook heel wat adempauzes nodig. Gelukkig komen we wel heelhuids boven en daarna dalen we weer af. Om 15:30 uur zijn we weer bij de auto. We hebben bijna 5 uur gelopen over een stuk dat volgens de kaart – en bijbehorende Noorse maatstaven – slechts 2 uur kost.
Morgen gaan we naar Bergen. We hebben 2 dagen rond Eidfjord doorgebracht, op de rand van de Hardangervidda. Op de heenreis vanuit Oslo hebben we echt van de schoonheid ervan kunnen genieten. Jammer dat de ontsluiting van Hardangervidda niet echt goed geregeld is, speciaal in het voorseizoen wanneer er kennelijk nog te veel sneeuw ligt en zeker ook als je geen grote afstanden wil of kan lopen naar een van de hutten midden in het park. Dit valt ons wel wat tegen, maar we hebben er toch wat van gezien en er wacht ons nog veel meer moois.
Bij de Pannekaker duiken we eerst onder de douche. Heerlijk, zeker na zo’n campingdouche met muntjes. Daarna drinken we in het zonnetje nog wat en vervolgens lopen we naar het restaurant tegenover het natursenter. Dit blijkt al gesloten te zijn; te weinig klanten vandaag en dus sluit de tent al voor 18:00 uur. Balen. In een pannenkoek hebben we geen zin en dus gaan we naar Eidfjord. Hier blijkt het ook niet mee te vallen een restaurantje te vinden. Uiteindelijk komen we terecht bij Eidfjord Hotel, met een schitterend uitzicht op het plaatsje. Er is geen menu en alleen eten wat de pot schaft. Vandaag is dat swinegrut, een soort stoofpotje met varkensvlees en groeten, met aardappelen en sla. Heerlijk! Tot onze verassing blijkt ook hier de enige medewerkster die we zien, Nederlands te zijn. Eidfjord is bijna een Nederlandse enclave! Terug in de Pannekaker typen we het dagboek en kijken we vast vooruit naar de dag van morgen.
Donderdag 5 juni 2008
We hebben eindelijk weer in een normaal bed geslapen en ook meteen best goed geslapen. We hoeven niet lang te rekken en kunnen lekker gaan douchen en dan ontbijten. Helaas ontbreken de pannenkoeken bij het ontbijt, maar verder is het prima. Om goed 8:30 uur hebben we de auto weer volgeladen en zijn we op weg.
We rijden eerst naar Eidfjord. Daar kraken we een pinautomaat en doen we boodschappen voor de lunch; een heerlijke bak salade met een broodje en sap. Ruim 10 km na Eidfjord, in Brimnes, stappen we op de veerboot naar Bruravik die ons over het Hardangerfjord voert. Daarna volgen we de doorgaande weg nog eens ruim 10 km en vervolgens slaan we in Granvin af. We volgen nu weer een stuk van de Hardanger Nasjonale Turistveger. Het eerste deel volgden we op de heenreis naar Eidfjord al en gaat dwars over de vidda heen. Dit deel van de weg kronkelt langs het Hardangerfjord en zijfjorden en levert heel wat prachtige vergezichten over het fjord op. We kunnen echter niet altijd stoppen omdat de weg best druk is en ook vrij smal. Als er dan een parkeerplekje of uitzichtpunt is, is het uitzicht weer minder. Toch genieten we enorm van de rit.
Tegen 12:00 uur zijn we in Norheimsund; het eindpunt van de nasjonale turistveger. Hier is echter nog een spektakel: een flinke waterval. En niet zomaar een waterval, je kunt er achterlangs lopen. Dat doen we dus maar even. Leuk!
Bergen
We rijden verder en al snel begint de weg te stijgen. Als we een leuk plekje tegenkomen, stoppen we om onze salade en broodjes op te eten. Daarna gaan we weer verder en de weg stijgt nog steeds. De omgeving is schitterend en we stoppen regelmatig om te kijken en/of een foto te maken. Lang blijven we niet in de hoogte, want al snel begint ook weer de afdaling. Door diverse tunnels komen we bij de E16 en later de E39 richting Bergen.
Bij Bergen gaat het ook meteen weer mis. De wegenkaart mist details en de kaartjes uit de Lonely Planet zijn weer waardeloos. We komen dus op een wat onhandige plek Bergen binnen. Gelukkig hebben we al snel door waar we zijn en waar we naar toe moeten. Dat is echter makkelijker gezegd dan gedaan. Diverse straten zijn eenrichtingsverkeer of lopen dood, vaak zonder bordje. We moeten dus heel vaak weer omkeren maar zien ondertussen wel veel van de schitterende en typische smalle straatjes en steegjes. Dit deel van de stad is duidelijk niet ontworpen voor veel auto’s.
Eindelijk vinden we het hotel dat we hebben uitgekozen. Het blijkt een andere eigenaar en ook prijs te hebben dan we in de Lonely Planet hebben gelezen en heeft nou niet echt een fraaie uitstraling. Een aantal alternatieven valt om diverse redenen ook al snel af dus we besluiten de auto te parkeren en lopen naar de VVV. Hier helpt men ons, tegen een betaling van 50 Kronen, met het vinden van een overnachtingsadres. Het wordt een kamer bij een particulier thuis; in een steegje waar we eerder al diverse keren doorheen en langs gereden zijn. Nog maar een keer dus. Nu vinden we het wel snel en de zoon des huizes staat ons al op te wachten. Het ventje van 8 jaar wijst ons de weg in erg goed Engels en heeft net nog even, met een overdaad een schoonmaakmiddelen en ammoniak, de kamer en badkamer schoongemaakt.
We laden uit en parkeren de auto in een garage verderop. Daarna pakken we de camera en gaan op pad. We lopen over Bryggen, een aantal oude huizen langs de waterkant dat op de Unesco wereld erfgoed lijst staat. Het is inderdaad mooi. Ook bezoeken we Bergenhus Festning, Rozenkrans Tower en Hakonshallen, diverse mooie steegjes, gebouwen en kerken.
Op een terrasje drinken we een kostbaar glaasje met chips om de tijd naar het diner te overbruggen; het is dan 17:00 uur. We lopen nog wat verder en doen een klein boodschapje voor morgen. Daarna, het is dan 18:45 uur, gaan we lekker eten. Om 21:00 uur zijn we weer “thuis” en na een lekker douche kruipen we onder, of eigenlijk op, de wol; want het is nog steeds erg warm. We filosoferen wat over de komende dagen en lezen en typen nog wat. Weer een mooie dag, met een mooie rit en mooi weer achter de rug!
Vrijdag 6 juni 2008
Het duurde nog lang voordat het beetje afgekoeld was in de kamer en stil was buiten. Toch hebben we wel goed geslapen. Voor 7:00 uur zijn we op. We hoeven ons vandaag van niemand iets aan te trekken en we hoeven nergens op te wachten en nemen een douche, eten een appel en cracker en pakken onze spullen. Ik haal de auto op en we laden in. We willen nog even gedag zeggen, het is tegen 8:00 uur, en het lijkt erop dat we onze gastvrouw daarvoor uit bed roepen. Pech gehad!
Sognefjord en Jostedalsbreen
Zonder enig probleem rijden we het straatje en Bergen uit, op weg naar Jostedalsbreen, de grootste gletsjer van het Europese vasteland en een nationaal park. We rijden via de E16 richting Voss. Dit gaat grotendeels over een snelweg en is niet echt boeiend. In Voss doen we een boodschapje en we rijden verder over de E16. In Gudvangen, aan het Nærøyfjord (ook op de Unesco Werelderfgoedlijst), bekijken we een waterval, volgens de Lonely Planet een van de 10 hoogste ter wereld, maar in Gudvangen wordt er helemaal geen aandacht aan geschonken; geen bordjes, geen toeristen, niets. De waterval is van afstand en op grote hoogte wel te zien en indrukwekkend.
We rijden door naar Flåm. Als we aankomen vertrekt net de beroemde Flåmbanen. In Flåm eten we onze lunch; gebakken kippenpootjes en een broodje. Heerlijk. Het is dan 12:00 uur. Daarna gaan we weer verder. Vlak na Flåm kunnen we kiezen: door een tunnel van 24 km of we kunnen de Aurlandsvegen (ook wel Snovegen genoemd) nemen, de oude weg die over de bergen gaat. We kiezen voor het laatste. En terecht, want het is schitterend.
Eerst klimmen we lang over smalle en steile weggetjes met een schitterend uitzicht. Daarna rijden we een stuk op de hoogvlakte. Het ligt hier nog vol met sneeuw en ijs en het is, net als een paar dagen geleden op de Hardangervidda, heel erg mooi! We stoppen regelmatig om te genieten en foto’s te maken, en zijn gelukkig niet de enige; de auto’s voor en achter ons doen hetzelfde op vaak dezelfde plaatsen. Na een tijdje dalen we weer af. Weer steil en over smalle en bochtige weggetjes. Deze toeristische route heeft ons bijna 2 uur gekost maar dat was het zeker wel waard.
Beneden aangekomen rijden we via Erdal naar Lærdalsøry waar we de ferry naar Amla nemen. We hoeven niet te wachten en vertrekken vrijwel meteen. In een half uurtje zijn we aan de overkant. We rijden verder naar Sogndal en bezoeken onderweg nog de staafkerk van Kaupanger, die we zelfs aan de binnenkant bekijken. Vervolgens rijden we verder naar het noorden over de 5. Na een goed half uur komen we aan op de plaats van bestemming: Fjærland. Vlak voor het dorp moeten we wel nog even tol betalen.
In Fjærland gaan we op zoek naar Fjærland Fjordstove Hotell, gelegen aan het fjord. Volgens de Lonely Planet een prima en betaalbaar hotel. Helaas zijn de prijzen voor de tweepersoonskamers de laatste jaren flink gestegen; maar het is inderdaad een leuk hotelletje op een mooie locatie. We doen het toch maar. Als snel blijkt dat we eigenlijk alleen in het hotel kunnen eten, er zijn geen restaurants en maar een kleine supermarkt. De verwachte overvloed aan excursies naar de gletsjers valt ook tegen. Bij de VVV zit een oude man (vervanger en vader van de eigenlijke VVV-er) die erg behulpzaam en enthousiast is. We krijgen uitleg over diverse wandelingen, excursiemogelijkheden, ferry’s en alles wat er nog meer te doen is. Omdat het al 18:00 uur is, doen we vandaag niets meer en morgen gaan we lekker richting de gletsjers. We gaan douchen en eten later op de avond in het hotel.
Zaterdag 7 juni 2008
De zon schijnt als we wakker worden. Ondertussen niets bijzonders meer want sinds we op vakantie zijn gegaan, is het al mooi weer. We maken ons klaar voor een actief dagje. Na het ontbijt om 8:00 uur ga ik aan de wandel. Op de lokale wandel- en toeristenkaart staan 12 wandelingen onder het kopje “escape the asphalt” variërend van kort en makkelijk tot lang en zwaar. Ik kies 2 korte wandelingen die als familiewandeling staan vermeld en die tot 1 wandeling zijn te combineren. In totaal zou ik er maximaal 1,5 uur over moeten doen.
Het eerste stuk gaat voorspoedig: via een steile klim volg ik een goed aangegeven, maar niet al te lekker lopend pad. Na 20 minuutjes kom ik bij een stempelpost. Ik laat een berichtje achter en stempel of eigenlijk knip, de kaart. Daarna gaat het pad weer omhoog, een tegenvaller, want ik dacht op het hoogste punt te zijn. Er volgt echter nog een kwartier flink kuitenpijn, want het pad gaat erg steil omhoog. Vervolgens loop ik een stukje vlak en dan… dan is het pad verdwenen. Waar ik ook zoek en hoe ik ook loop, met geen mogelijkheid is het te vinden. Weg zijn de om-de-10-meter-rode- markeringen. Ik volg iets wat nog een beetje kan doorgaan voor een pad en steil naar beneden gaat. Met behulp van de kaart, de tijd en het kompas, kan ik redelijk goed inschatten waar ik ben en een stuk onder me loopt het andere pad waar ik later op wil aansluiten. Dat gebeurt nu dus eerder, want ik ga vrijwel loodrecht de helling af. Dat levert heel wat krassen en andere averij op.
Na een klein half uurtje bereik ik toch een pad. Is het het pad? Geen idee, maar ik volg het toch maar. Dan zie ik plotseling een markering. Ik zit goed en precies op het punt waar het pad dat ik liep uitkomt op het pad dat ik daarna wilde gaan lopen. Dat laatste pad vol ik dus maar. Helaas verdwijnt dit na zo’n 10 minuten ook weer in het niets. Ik volg maar min of meer rechtdoor, val, glijd en struikel een helling af, steek 2 flinke stroompjes over en dan, dan sta ik weer op het pad. Precies bij de stempelpost. Vanaf dat moment is het pad weer prima begaanbaar en erg goed te volgen. Elke paar meter zit er een dikke rode stip op een boom of steen. Na 2,5 uur ben ik weer beneden, waar Mandy toch wel wat ongerust zit te wachten. Echt een lekkere familiewandeling dus!
We eten een appeltje en drinken wat water en als ik weer wat bijgekomen ben, gaan we verder. We zien er vanaf om samen een wandeling te maken, maar besluiten meteen naar de gletsjer te rijden. We rijden eerst naar de Supphellebreen (breen = gletsjer). We kunnen bijna tot aan de gletsjertong met de auto komen. Hoog boven ons zien we de echte uitloper van Jostedalsbreen, maar hier beneden ligt ook een stukje. Daar tussenin zien we kale hellingen en rivieren en watervallen.
Na een tijdje rijden we weer weg, op naar de Bøyabreen. Hier gaan we eerst wat eten in het restaurantje Brævasshytta. Lekker gebakken kip met friet en salade. We eten nu warm zodat we vanaf niet in het hotel hoeven te eten. Vervolgens lopen we vanaf het restaurantje een wandeling van de kaart (een van de 12 “escape the asphalt” wandelingen). Na een half uur stevig klimmen, zijn we er. We zien een stempelpost, maar verder eigenlijk niets.
De “magnificant view” is er niet. Er is eigenlijk helemaal niets. Wat een sof! We gaan het steile pad weer af naar beneden en vijf kwartier later zijn we weer terug. We lopen nog even naar het meertje en nemen wat foto’s, want mooi is het hier zeker wel!
We rijden terug naar het hotel, waar we rond 16:30 uur aankomen. We douchen en proberen wat informatie te krijgen over overnachtingsplaatsen in Jotunheimen, waar we morgen heen gaan. Met behulp van internet, de VVV en onze gastvrouw, lukt dat aardig. Daarna eten we een broodje en zit de dag er alweer aardig op. Morgen op naar Jotunheimen!
Urnes, Sognefjellet Nasjonale Turistveger en Jotunheimen
Zondag 8 juni 2008
We verlaten vandaag Fjærland en Jostedalsbreen. Het is bewolkt en wat frisser dan de vorige dagen, maar het kan nog goed komen. Met de ferry van 9:40 uur varen we door het Fjærlandfjord naar Hella. Hier komt het Fjærlandfjord uit op het Sognefjord. De ferry is klein, er passen maar een paar auto’s op die er ook nog achterstevoren op moeten. Gelukkig zijn we de enige. We rijden vervolgens van Hella naar Sogndal en daarna door naar Solvorn. Het is tegen 12:00 uur als we daar aankomen en we kunnen meteen de ferry op richting Urnes over het Lusterfjord.
Een kwartiertje later zijn we daar. In Urnes staat de bekendste van alle staafkerken in Noorwegen en staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. Eigenlijk moeten we de auto beneden in het dorp parkeren en daarna omhoog lopen, maar omdat het erg rustig is en wij erg lui zijn, rijden we gewoon naar boven. We zijn op dat moment de enige. We parkeren bij een café en kijken even naar de kerk en maken er een paar foto’s van.
Veel meer dan de kerk valt er in Urnes niet te doen, dus gaan we al snel weer weg. Via een smalle en kronkelende weg rijden we richting Skjolden. Onderweg moeten we twee keer door een tunnel. Een tunnel zonder verlichting, zonder reflectoren en zonder strepen op het wegdek maar wel met bochten. Een bijzondere ervaring. We komen ook nog de 212 meter hoge Feigumfossen tegen. We parkeren langs het weggetje – later blijkt er verderop een parkeerterrein te zijn – en omdat we zo link staan blijft Mandy bij de auto en loop ik “even” naar de waterval. Dat even blijkt toch wel een stevig klim te zijn en ik loop stevig door, maak een paar foto’s en sjees weer naar beneden. Alles bij elkaar toch een half uur.
Bij Skjolden komen we weer op de R55. Tussen Gaupne (iets terug) en Lom vormt de R55 een nationale toeristische route: Sognefjellet. In Skjolden zoeken we tevergeefs naar een restaurantje, maar een kilometer of wat verder bij de eerste de beste camping is het wel raak. We eten verbazingwekkend lekker en goedkoop en kunnen er dan weer tegen. Het is dan 13:30 uur. De weg stijgt in korte tijd via heel veel bochten tot wel 1400 m. We gaan het Jotunheimen nasjonal park in. De bedoeling is dat we in Jotunheimen een nachtje of twee blijven en lekker gaan wandelen. De omgeving is echter vrijwel helemaal wit. Daarnaast is het ondertussen behoorlijk donker en bewolkt en begint het zachtjes te regenen. Bij een hotelletje zien we diverse mensen skiën en als we navraag doen blijkt dat de wandelmogelijkheden nog zeer beperkt zijn. We kunnen dus niet wandelen en het is slecht weer; we besluiten om toch maar niet in Jotunheimen te blijven als we er niets kunnen doen. Genieten van de mooie omgeving doen we tijdens de autorit volop en na een tijdje op de hoogvlakte dalen we weer af richting Lom. Dit gaat veel geleidelijker dan het stijgen overigens.
Als we bij Lom aankomen, is het 16:00 uur. We tanken en besluiten om niet in Lom te blijven, want echt gezellig ziet het er niet uit. We rijden vast (een stukje) door naar Geiranger. We nemen de R15 tot Grotli. Onderweg zien we diverse plekjes om te eten en slapen, maar omdat we zo lekker gaan, besluiten we steeds maar door te rijden. Bij Grotli blijkt dat de Gamle Strynefjellsvegen (nog een nationale toeristische route) niet open is en dus vervolgen we onze weg over de R15 en al snel slaan we af richting Geiranger. Nog 35 km en dus rijden we dat laatste stukje ook maar door. Ondertussen regent het aardig en er staat in het dal waar we rijden een behoorlijke wind; kortom het is hondenweer. De omgeving is wel erg mooi en we stoppen regelmatig om even te kijken en een foto te maken. Meestal doet een van ons dan snel even het raam van de auto open terwijl de ander scherpstelt en afdrukt. Dan weer snel het raam dicht en constateren dat we toch weer nat zijn geworden.
Geirangerfjord, Trollstigen en Atlanterhavsvegen Nasjonale Turistveger
Rond 18:00 uur dalen we af richting Geiranger. Het uitzicht op het fjord (ook op de werelderfgoedlijst van Unesco) is geweldig, ondanks het beperkte zicht. Een kwartiertje later zijn we in Gieranger. We duiken een restaurantje binnen en eten pizza en nacho’s. Daarna zoeken we een plekje voor de nacht. Bij het eerste het beste bordje met Hytter, is het raak. We hebben een royale kamer, met een gedeelde keuken en badkamer voor 2 nachtjes. Hopelijk is het morgen beter weer, zodat we het Geirangerfjord en omgeving kunnen bekijken.
Maandag 9 juni 2008
Om ongeveer 7:00 uur worden we wakker. Een blik uit het raam leert dat het weer nog grauw en grijs is en dat het nog steeds miezert. Lekker is dat! We ontbijten een beetje, want meer hebben we niet in huis, en nemen een lekkere douche. Daarna pakken we de spullen en gaan via de supermarkt naar de haven. Hier stappen we op een toeristische rondvaartboot voor een tochtje van 1,5 uur door het fjord, samen met een stuk of 50 Duitse en Amerikaanse senioren. Gezellig!
De tocht voert ons langs mooie steile wanden en heel veel watervallen. Na ruim een kwartier komen we aan bij de “dei sju systre” (de zeven zusters) een brede waterval die uit 7 delen bestaat. Hier draait het om in het Geirangerfjord (er is trouwens ook een bergketen met 7 toppen die bekend staat als de zeven zusters). Het is min of meer droog, maar net niet helemaal en het is koud en winderig. We kunnen dus wel buiten staan, maar anderhalf uur is geen pretje. Gelukkig kunnen we ook een tijdje binnen zitten.
De boot draait na zo’n driekwartier. Hier gaat het Geirangerfjord op in het Sunnylvsfjorden. We varen weer rustig terug en verleggen nu de focus op de andere kant. We krijgen weer uitleg bij alles wat we zien in het Noors, Engels, Duits en Frans. Na 1,5 uur zijn we weer terug. We bekijken de weersverwachting bij de VVV, en worden daar niet echt vrolijk van. We lopen een souvenirwinkel in, en ook daar worden we niet vrolijk van. Dan maar naar de supermarkt voor een hapje en een drankje. Vervolgens naar huis. Hier lezen we een tijdje en dan warmen we de restanten van Mandy’s pizza van gisteren op en als toetje hebben we vruchtenyoghurt. Lekker!
Omdat het nog steeds niet echt gezellig weer is, gaan we niet wandelen. We stappen in de auto en rijden een stukje terug de berg op waar we gisteren vandaan kwamen. Bij Flydalsjuvet stoppen we. Van hier hebben we een schitterend uitzicht over het fjord en de plaats Geiranger. Gelukkig is het net even droog en de zon doet heel hard z’n best om door de wolken heen te prikken. We lopen een klein stukje naar beneden om vanaf een overhangende rots ook naar beneden te kijken en foto’s te maken – foto’s van mensen die nonchalant op die overhangende rots zitten, zie je overal, maar zijn niet meer mogelijk omdat er hekken staan – maar als we daar aankomen, begint het te regenen. En niet zo zuinig ook. Snel terug naar de auto en als we daar weer inzitten is het natuurlijk weer vrijwel droog. We rijden terug naar het huis en lezen, slapen en typen wat. In een internetcafé zoeken we informatie over Runde, onze volgende bestemming, handelen we wat e-mail af en bekijken we het laatste voetbalnieuws. Later eten we in dezelfde kroeg als gisteren en daarna gaan we lekker slapen.
Dinsdag 10 juni 2008
Het heeft de hele nacht geregend, en als we wakker worden rond 7:00 uur, regent het nog steeds. En flink ook. We ontbijten, kleden ons aan en pakken de spullen in. Iets na 8:00 uur zijn we weer op weg. We rijden Geiranger uit richting het noorden en al snel klimmen we via een flink aantal haarspeldbochten. We hebben vanaf de weg een mooi uitzicht op het fjord en op Geiranger en op een gegeven moment zelfs ook op de zeven zusters. Van Gieranger rijden we naar Eidsdal.
In Eidsdal nemen we de ferry naar Linge die al op ons ligt te wachten. Vervolgens rijden we naar Valldal en hier doen we een boodschapje en we horen dan dat Nederland met 3-0 van Italië heeft gewonnen. Goed werk! Het is dan 9:30 uur. We vervolgen de rit over de 63 naar Gronning en hier begint de klim van de Trollstigveien dat op de nominatie staat voor nationale toeristische route. We klimmen en kronkelen door een schitterend landschap naar boven, maar helaas is het grijs en grauw buiten en regent het. Al vrij snel zijn we op het hoogste punt, waar een aantal souvenirshops en horecagelegenheden zijn. Dan volgt de spectaculaire afdaling via een steile weg en diverse haarspeldbochten met meerdere watervallen om ons heen. Bijna beneden aangekomen kijken we nog een keer achterop om van het totaalplaatje te genieten. Hier waarschuwt een bord voor trollen!
Snel daarna komen we aan in Åndalsnes. Hier slaan we linksaf op de E136 richting Ålesund en Runde. Het regent pijpenstelen dus het enige dat we kunnen doen, is rustig doorrijden. Na zo’n 60 km volgt vlak bij Vestnes de afslag naar Molde. We rijden gewoon door, maar even later stoppen we toch maar even voor een moment van bezinning. Het giet van de regen en we vragen ons af of het zin heeft om nu naar een eiland voor de kust te gaan om vogels te bekijken?! We bellen met de VVV nabij Runde om het weer voor morgen te controleren en de voorspellingen voor morgen zijn niet best. Sterker, bij de VVV raadt men ons eigenlijk af om te komen. We draaien dus om en gaan alsnog richting Molde. Met een grote ferry steken we over naar Molde. Bij deze ferry moeten we voor het eerst wachten; hij ligt niet meteen klaar voor vertrek zoals we tot nu toe gewend zijn. Vanuit Molde rijden we via Malme en Tornes naar Bud aan de kust. Onderweg lunchen we. En zie, het wordt droog en klaart zelfs wat op!
Bij Bud begint de Atlanterhavsvegen. Deze weg staat ook op de nominatie voor nationale toeristische route en loopt van Bud tot Kårvåg. Vooral het laatste deel, tussen Vervang en Kårvåg, is van betekenis want de weg bestaat hier uit een serie eilanden en bruggen. De route is volgens de Engelse krant The Guardian de mooiste autoroute ter wereld. Wij vinden het wel een beetje tegenvallen. Er zit één redelijk spectaculaire brug in en nergens is een punt waar je de hele weg met al z’n bruggen echt goed kan zien. Wellicht vanaf het water of vanuit de lucht, maar wij zijn met de auto en niet met de boot of het vliegtuig. Wel wat teleurstellend, zeker omdat we er toch een eind voor hebben “omgereden”.
Na de Atlanterhavsvegen moeten we nog een stukje doorrijden voordat we met weer een ferry van Bremsnes naar Kristiansund gaan. Als we daar aankomen is het iets na 16:00 uur. We besluiten nog een stukje door te rijden en het begint weer te regenen. Via een lange tunnel en (weer) een tolbrug komen we op de E39 richting Trondheim. Niet snel daarna slaan we echter alweer rechtsaf richting Oppdal, de weg nummer 70 op. Hier zien we voor het eerst een hert langs de kant van de weg. Al ruim een week lang zien we om de haverklap borden staan met waarschuwingen voor overstekende herten en elanden maar we hebben tot nu toe nog helemaal niets gezien. Nu dus wel.
Zo’n 100 km verderop, vlak na Sunndalsøra houden we het voor gezien. Op een camping huren we een hytte voor een nacht. Omdat de elektra het niet doet, krijgen we, zonder extra kosten, een grotere hut. We koken zelf een heerlijke pasta (vanochtend immers boodschappen gedaan) en na het opruimen, lezen en typen we wat. Zo’n hele dag in de auto zitten, kijkend naar het moois en mopperend op het weer, kost stiekem toch veel energie en we zijn best moe. Op tijd slapen dus. Morgen hoeven we maar een klein stukje te rijden voordat we in Oppal bij het Dovrefjell nationale park aankomen. Het plan is om bij de VVV eens goed te kijken wat er mogelijk is en waar we willen gaan slapen en natuurlijk wat het weer wordt! Slechter dan vandaag lijkt niet mogelijk.
Dovrefjell
Woensdag 11 juni 2008
Pas tegen 8:00 uur worden we wakker. We hebben zowaar uitgeslapen! Helaas regent het nog steeds, maar het ziet er wel wat lichter uit buiten. Al snel houdt het dan ook op met regenen en we kunnen droog naar de wasgelegenheid en WC lopen. We frissen ons op, eten een hapje en gaan op weg. In een half uur zitten we in de auto op weg naar Dovrefjell. Onderweg klaart het weer langzaam maar zeker op en laat zelfs de zon zich af en toe zien. Zou het dan toch?
Na een uurtje rijden komen we aan in Opdall. Hier gaan we op zoek naar de VVV, nog niet zo makkelijk overigens. Bij de VVV krijgen we informatie over slaapplaatsen en begeleide tochten, onder andere naar Muskusossen. We besluiten over de E6 naar het zuiden richting Dombås te rijden en zoeken onderweg een slaapplaats voor de komende nachten. We doen echter eerst nog even wat boodschappen.
Na een paar campings komen we aan bij Kongsvold Fjeldstue. En prachtig oud gebouw dat in het Dovrefjell nationale park zelf ligt en in de Lonely Planet staat genoemd. Helaas blijkt een overnachting bijna €200 per nacht te kosten en dat vinden we toch wat te gek worden. We rijden dus verder en komen uiteindelijk uit bij de camping Hageseter en huren een cabin met eigen douche, WC en keukentje. Het is ongeveer 12:00 uur en dus lunchtijd.
We besluiten om ’s middags naar Fokstumyra naturreservat te gaan. Dit gebied met wetlands ligt buiten het Djovreffjell nationale park maar maakt wel onderdeel uit van het grotere geheel van natuurparken waar o.a. ook Rondane en Jotunheimen deel van uitmaken. In Fokstumyra komen meer dan 100 verschillende vogels voor maar soms ook elanden. We zijn benieuwd!
We zijn er tegen 14:00 uur en trekken de wandelschoenen aan. Ook een jas en zelfs een muts kan geen kwaad want er staat een erg koude en stevige wind ondanks een heerlijk zonnetje. In het naturreservat is een wandelroute uitgezet van ongeveer 1,5 uur. Helaas is een klein deel niet toegankelijk omdat er vlak langs het pad kwetsbare vogels broeden. Dat betekent dat het niet mogelijk is rond te lopen maar dat we over de twee stukken heen en weer terug moeten. We beginnen met de zuidelijke tak maar hier valt weinig te zien. We lopen een groot deel over vlonders door of eigenlijk over sompige grond met veel bosjes. We zien vrijwel niets. Na een half uurtje moeten we omkeren en na in totaal een uur zijn we dus weer bij het begin.
Het tweede deel van de wandeling gaan soms over de vlonders, soms over droge grond, over allerlei rotsen en soms door de bagger. Het blijkt ook een lang(er) stuk te zijn want na aan uurtje zijn we nog niet eens halverwege. Voor Mandy is het genoeg. Zij loopt langzaam terug. Zelf loop ik nog even door naar het andere eind van het afgesloten deel. Juist hier ligt een meertje waar het mogelijk interessant is. Helaas zien we in de bijna 3 uur dat we rondlopen vrijwel niets. Ok, een paar meeuwen, een kwikstaartje en een “blauwborstje”. En dat is het. Geen kraanvogel, geen uil, geen eland, helemaal niets. Jammer. De omgeving is wel erg mooi en na dagen regen en in de auto zitten, is het ook heerlijk om weer te kunnen wandelen en nog wel in het zonnetje!
We rijden nog even door naar Dombås om nog wat boodschappen te doen. Daarna rijden we terug naar het huisje. We koken en eten heerlijk gebakken aardappeltjes met spekjes en groenten. Daarna een lekker douche, maar helaas blijkt dat het water niet (goed) wegstroomt. Net als gisteren verkassen we dus weer naar een ander huisje. Hier werkt alles wel en we kunnen lekker uitpuffen van de wandeling en de vele kilometers in de auto. En we hebben een tv en kunnen dus eindelijk voetbal kijken. Gelukkig is er een topwedstrijd: Zwitserland tegen Turkije. De plensbui en het drijfnatte veld, waar je beter op kunt waterpoloën, helpen ook al niet. Na een helft houden we het dan ook voor gezien en gaan we lekker slapen. Morgen weer een dag.
Donderdag 12 juni 2008
Het is bewolkt maar droog als we wakker worden zo rond 7:00 uur. Na de gebruikelijke ochtendrituelen gaan we op pad. We hebben geen vast omlijnd plan maar gaan de route richting Dombas verkennen. Op verschillende plaatsen stoppen we even om rond te kijken of een korte wandeling te maken. De omgeving is prachtig en we zien 2 herten. Eindelijk weer wat gezien. Het is steenkoud: de thermometer komt slechts tot 7 graden en daarbij komt nog een stevige wind. Rond 11:30 uur zijn we in Dombas. We doen een klein boodschapje, eten een broodje en gaan weer terug. Bij Dovregubbens Hall stap ik uit de auto. Mandy rijdt terug naar de camping en ik wandel langs het Avsjoen meer terug. Dat is ongeveer 10 km.
De route die ik wil volgen is een deel van het Pilegrimsleden, het oude pelgrimspad van Oslo naar Trondheim. Eerst moet ik vanaf de E6 een stukje over een landweggetje naar het pad toe. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan want het is lastig om de kruising te vinden. Uiteindelijke lukt dat en loop ik langs het meer. Af en toe gaat dit over planken om moerassige delen of stroompjes te passeren. Die planken liggen niet altijd even stabiel en dat levert soms hachelijke situaties op.
Na ruim een uur ben ik het meer voorbij en loop ik een stukje langs de rivier. Daarna stijgt het pad licht en loop ik langs en door hoger gelegen drassige gebieden en langs een paar meertjes. De omgeving is schitterend maar ook koud. Het begint ook licht te sneeuwen, maar gelukkig is dat van korte duur. Daarna volgt de afdaling naar de camping en tegen 14:00 uur, na een kleine 2 uur wandelen, ben ik weer thuis.
’s Middags doen we niet veel. We lezen en doen wat internetresearch (de camping heeft een draadloos netwerk) voor onze volgende bestemming. Rond 18:00 uur eten we, met het bord op schoot op de bank, zoals we gewend zijn. En daarna stappen we nog een keer in de auto. We rijden via de E6 naar Dombås. Volgens de VVV en natuurgidsen is er een goede kans om langs de weg, in de buurt van Fokstumyra, vroeg in de ochtend of laat in de avond, elanden te zien. We rijden het bewuste stuk 2 keer maar zien helaas helemaal niets. Jammer. Morgen beter, want dan gaan we op muskusossafari.
Vrijdag 13 juni 2008
Rond 7:30 uur zijn we wakker. Het lijkt redelijk licht buiten en blijkt ook droog te zijn. We doen rustig aan en zijn om iets voor 9:00 uur klaar voor vertrek. In een paar minuten zijn we bij Hjerkinn Fjellstue waarvandaan onze zoektocht naar muskusossen begint, begeleid door mountainadventures. Onze groep bestaat uit twee Engelsen, twee Duitsers en twee Nederlanders en we hebben een gids en een gids-in-opleiding.
Na een ruim half uur uitleg, informatie en kletsen gaan we op pad. Met de auto rijden we naar de overkant van de E6 naar het voormalige militaire complex en daarna nog een stukje verder op een grindpad. We parkeren bij een dichte slagboom en gaan op pad. Ondertussen is het begonnen met sneeuwen. Lekker! Gelukkig zijn de safarigoden ons goedgezind, want al na 10 minuutjes zien we in de verte twee volwassen en twee kleine muskusossen, door de sneeuw heen. We lopen langzaam in hun richting, maar ze gaan er op een gegeven moment toch vandoor.
We vervolgen onze weg en zien verderop de muskusossen weer. Ook nu gaan ze er weer vandoor als we naderen. Volgens onze gidsen is dat niet normaal; ze negeren je tenzij je echt dichtbij komt. Deze muskusossen zien we voorlopig niet meer, want ze denderen een heuvel op en uit zicht. Ondertussen is het droog en schijnt zelfs het zonnetje. Een perfecte safari dus. Een kwartiertje verder zien we weer een groepje. We naderen langzaam en kunnen ze goed zien. Toch gaan ook deze muskusossen er vandoor. We lopen terug naar de weg. We zijn al ruim een uur onderweg en het is tijd om terug te gaan. En snel ook want er nadert een donkere lucht en al snel begint het weer te sneeuwen. Gelukkig is het droge sneeuw, maar het zonnetje van eerder was toch lekkerder. Op de terugwandeling zien we weer de vier muskusossen van daarnet. Ze zijn heuvel op gelopen en voor ons op de weg terechtgekomen. We kunnen ze aardig naderen, maar natuurlijk niet te dichtbij en ze lopen weer verder. Dat doen wij ook en als we bij de auto’s aankomen rijden we weer terug naar Hjelkinn.
In de fjellstue blijven we nog een uurtje napraten en dan gaan we weer terug naar ons huisje. Het is rond 15:00 uur. We eten wat en daarna doet Mandy een tukje. Ik ga even naar Dombås voor een boodschapje en kijk ook nog even rond voor elanden. Ik heb geen geluk met dat laatste en ben rond 17:30 uur weer terug. Even lekker onder de douche en daarna gaan we lekker eten in het restaurant van de camping. ’s Avonds zien we Nederland geweldig winnen van Frankrijk en zich als groepswinnaar plaatsen voor de kwartfinale.
Zaterdag 14 juni 2008
We doen het rustig aan vanochtend; vooral Mandy heeft moeite om echt wakker te worden. Maar dat hoeft ook niet, want we hebben vakantie. Toch zijn we iets na 9:30 uur op pad. We gaan naar Kongsvoll, want volgens onze gidsen van gisteren lopen daar ook veel muskusossen rond. Al na een paar minuten zien we twee een stukje van de E6 lopen. Gelukkig is er weinig verkeer en dus kunnen we stoppen en kijken. Vervolgens rijden we verder naar Kongsvoll.
Om 10:15 uur komen we aan bij de fjellstue. Er staat een grote groep buiten rond een gids, maar zij gaan de “verkeerde kant” op (ten oosten van de E6). In de regen. Wij trekken onze regenkleding aan en steken de weg en de rivier over. Als we onder het spoor doorgaan komen we langs een klein weitje en hier, op 20 meter afstand staat een flinke muskusos ons aan te staren. Drie andere mensen die net voor ons liepen, vinden dit maar niets en trekken zich snel terug. We blijven op afstand, kijken even en nemen wat foto’s. De muskusos gaat niet aan de kant en laat blijken niet echt blij te zijn met ons gezelschap. We kunnen dus maar beter niet over het pad, vlak langs hem, lopen en kunnen dus onze geplande wandeling niet maken. Daarentegen hebben we wel al na een paar minuten lopen een levensgrote muskusos gezien. We gaan dus terug en gaan wat anders doen.
Als we terug rijden zien we langs de weg, net aan de overkant van de rivier, nog een muskusos. We parkeren op een vlakbij gelegen parkeerterreintje en lopen door de struiken langs de weg en de rivier tot we op gelijke hoogte zijn. Op zo’n 20 meter afstand hebben we een goed zicht op de muskusos. Andere mensen zien ons staan en remmen, stoppen en stappen uit. In een paar minuten staan er zeker 10 auto’s op de E6 stil en staan mensen langs de kant van de weg. De E6 is de doorgaande snelweg tussen Oslo en het noorden.
We eten een broodje in ons huisje en rijden daarna naar Dombås voor een boodschapje en we pinnen en tanken. Onderweg geven we onze ogen goed de kost maar zien we niet veel bijzonders meer. In de loop van de middag zijn we weer thuis en doen we lekker rustig aan.
’s Avonds gaan we nog een keer naar Dombås. We gaan op elandsafari en hebben om 20:00 uur afgesproken met de gids van gisteren. Even wat uitleg over de Engelse benaming voor eland. In Europa heet een eland “elk” maar in Noord-Amerika heet hij “moose”. Een “elk” bestaat daar ook maar heet dan “wapiti” en is een ondersoort van het “edelhert”. Als we bijna bij Dombås zijn zien we vlak langs de kant een grote eland staan. We stoppen en pakken de camera maar hij is er al vandoor. Jammer, maar als dit een voorbode voor vanavond is…
In Dombås aangekomen, stappen we bij de gids in de auto en we rijden een stuk richting het westen min of meer langs de rivier. Omdat het juist helemaal is opgeklaard is het eigenlijk nog te licht en we zien dan ook anderhalf uur geen elk. Wel een aantal herten, erg grote herten zelfs. Rond 22:30 uur zijn weer terug in Dombås. We besluiten een stukje de E6 op te gaan en na een paar minuten zien we, min of meer waar we eerder ook een eland zagen, een auto stil staan en inderdaad staat er, vlak langs de weg een grote eland. We stoppen en manoeuvreren de auto in de perfecte positie. De eland rent niet weg, maar lijkt bijna te poseren. Na een paar minuten vindt hij het genoeg en steekt de weg over. We rijden verder en zien de zon achter de bergen verdwijnen wat mooie kleuren en plaatjes oplevert. Daarna keren we en we zien een jongere vrouwtjes eland staan. Ook zij blijft rustig staan terwijl wij foto’s maken. Als ze wegrent, rijden we door en we zien weer een grote eland. Hij poseert weer. Echt ongelooflijk en ook onze gids heeft dit nog niet eerder meegemaakt.
Rond middernacht zijn we weer thuis. Het is nog volledig licht buiten dus het voelt wat raar aan. We eten en drinken nog wat en gaan dan slapen. Moe maar voldaan!
Femundsmarka
Zondag 15 juni 2008
Omdat we gisteren best laat zijn gaan slapen, worden we pas rond 8:00 uur wakker. We ontbijten, douchen en pakken de spullen in. Iets na 9:00 uur rijden we weg. We rijden eerst richting Hjelkinn en nemen daar een kleinere weg (nummer 29) naar het oosten richting Folldall. Daarna volgen we dezelfde weg richting Alvdal. De omgeving wordt al snel minder interessant als we het gebied van Dovrefjell verlaten. Het weer is daarentegen wel weer eens een keer erg mooi; de zon schijnt, er zijn weinig wolken maar het is nog wel fris.
In Alvdal draaien we naar het noordoosten op weg nummer 3. In Tynset nemen we de 30 en in Tolga slaan we af naar het zuidoosten over weg nummer 26. We besluiten om (nu) niet naar Røros te gaan maar meteen door te rijden naar Femundsmarka. Weer een uurtje later wordt de omgeving weer mooi. We rijden door een hoger gebied met veel meren en meertjes en vrij open bossen aan de oostkant van Femunden, een van de grootste meren van Noorwegen. Tegen 12:00 uur eten we een broodje en al snel daarna zijn we bij Isterfossen en vlak daarna bij Femundsend; het zuidelijke eind van het Femundsmeer. Daarna zien we een grote kudde rendieren op en langs de weg staan. Deze dieren leeft min of meer in gevangenschap maar toch ook redelijk vrij.
Als snel hierna slaan we af naar het noorden. We komen langs Sorken een kijken even bij het Canoe Camp maar het lijkt ons niets. We rijden door helemaal tot in Elgå. Hier slaan we ons kamp op in Femund Fjellstue in een hytter. We zijn wat vermoeid van de korte nacht en het rijden en doen de rest van de dag niets. We genieten van het zonnetje en gaan ’s avonds lekker eten in het enige restaurant van het dorp: Bryfggeloftet Villmarksrestaurant.
Maandag 16 juni 2008
Vannacht hebben we een keer of drie de wandeling naar de toiletten moeten maken; een flinke wandeling en aardig fris en dus geen pretje. Voordeel is dat we wel konden genieten van de prachtige “zonsondergang” rond middernacht. Door de wandelingen en het slechte bed, hebben we niet best geslapen. Na het douche en het ontbijt willen we uitchecken, maar omdat men druk bezig is met de voorbereidingen van het ontbijt, kan dat pas na 9:00 uur. We gaan naar de supermarkt, doen een boodschapje en checken daarna uit. Vervolgens rijden we naar de overkant en checken in in Bryfggeloftet Villmarksrestaurant, het restaurant waar we gisteravond hebben gegeten. Hier hebben we een riante kamer met eigen wc en douche. Er zijn ook een aantal keukenblokken zodat je zelf kunt koken. Erg luxe en maar een klein beetje duurder dan de hytte op de camping. Ook spiksplinternieuw en hier en daar nog niet helemaal klaar. Wel erg mooi!
Als we geïnstalleerd zijn, gaan we op pad. Het is ongeveer 10:00 uur en het zonnetje schijnt heerlijk, hoewel het maar een graad of 15 is. We rijden naar Elgådalen en lopen via een ongemarkeerd pad min of meer parallel aan de weg naar het zuiden. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, want er is geen pad, of er zijn er heel veel, het is maar hoe je het bekijkt. Het kost ons dus een hoop tijd en energie maar uiteindelijk komen we op de juiste plek weer op de weg. We volgen de weg nog 1 kilometer naar het zuiden en slaan dan af naar het oosten naar een paar huizen aan het Fjellgutusjøen (meer).
Over een klein bruggetje lopen we over de verbinding tussen dit meer en het ten zuiden hiervan gelegen Yttersjøen. Vervolgen lopen we langs een boerderij waar een grote groep rendieren in de wei staat. Gek gezicht! Nog een klein stukje verder en plotseling voelt Mandy zich niet goed. Ochtendmisselijkheid, terwijl het al middag is! We rusten een tijdje uit, eten toch maar een broodje en lopen heel rustig naar het noorden terug naar de weg. Vlak bij Gutu komen we weer op de weg uit. Hier blijft Mandy wachten terwijl ik de auto ga halen, maar als ik halverwege de rit ben, komt ze er al aangelopen.
Op de terugreis doen we nog even een boodschapje. Daarna ploffen we in het zonnetje op het terras. Het is heerlijk, alleen jammer dat er continue een grote groep vliegjes om ons heen vliegt. En we hebben nog wel gedoucht! Als we een tijdje zitten, komt de eigenaar met twee nieuwe en heerlijke luxe stoelen aan, die hij voor ons in elkaar zet en waar we vervolgens in neerploffen. Service!
Tot bijna 18:00 uur zitten we hier. Daarna maken we een hapje eten klaar. Ook dat kan in dit hotel. Na het eten rijden we een stukje rond. Gewoon om van de omgeving te genieten. Uiteraard komen we weer diverse groepen rendieren tegen, die vaak op de weg staan om de zouten van en uit de weg te likken. Rond 20:00 uur zijn we weer terug. We nemen een kijkje in een soort zitkamer waar een mega flatscreen staat maar deze doet het niet. Even vragen in het hotel, en een minuutje later krijgen we een tv op onze kamer. Wederom goede service
Dinsdag 17 juni 2008
We hebben heerlijk geslapen, in een groot en lekker bed, met donkere gordijnen. We waren van plan om vandaag nog een wandeling te maken, maar we zijn beiden wat moe en we besluiten om in plaats van te wandelen een rondrit te maken. Rond 9:30 uur gaan we op pad. We rijden eerst over de normale weg van Elgå naar Elgådalen en vervolgens door naar het zuiden. Na een kilometer of 6 nemen we een grindweg naar het oosten naar het Getulisjøen en als we daar zijn uitgekeken rijden we weer terug naar de doorgaande weg.
Een paar kilometer verderop draaien we weer een grindweg op, nu richting Gunnarsjøsætre. Dit pad volgen we circa 20 kilometer en we doen er ongeveer een uur over. De omgeving is schitterend, maar dat zijn we ondertussen wel gewend van dit gebied. Toch blijft het genieten. Bij Tjernli komen we weer op een verharde weg (de 218) en we draaien naar het oosten, richting Zweden. Na een paar minuten rijden we Zweden al binnen en nog een paar minuten later nemen we weer een onverharde weg naar het noorden richting Skarbo. Een half uurtje later zetten we de auto aan de kant en is het tijd voor de lunch; een heuse picknick.
Na de broodjes rijden we weer verder. We zitten bij toeval vlak achter de enige andere auto op deze weg en nog wel een Nederlandse camper. Even later stoppen onze landgenoten voor hun lunch en tuffen wij rustig voorbij. Net als aan de Noorse kant is het ook hier prachtig. Mooie bossen, ruwe, lege gebieden en veel meren en meertjes. We zien een visser midden in een riviertje staan en prachtige landschappen. Na goed een uur komen we weer op een verharde weg uit. Deze slaan we in naar het noorden, richting Grövelsjön. Onderweg kijken we nog op een paar plekken en rijden we nog wat onverharde weggetjes in. Rond 15:00 uur komen we aan bij Grövelsjön. Hier valt eigenlijk weinig te doen of zien en dus draaien we weer om (Grövelsjön ligt aan het einde van een doodlopende weg) en slaan even later af naar het westen, terug naar Elgå. Hier kopen we een ijsje in de supermarkt en daarna gaan we terug naar het hotel en het terras. ’s Avonds eten we in het restaurant, maar hoewel we exact hetzelfde bestellen als de vorige keer, ziet het er totaal anders uit. Het smaakt overigens wel weer erg goed, maar er mist wat “opmaak”. Dat komt omdat de chef vandaag er niet is, en de bazin dus zelf moet koken. Erg lekker, maar minder mooi opgediend.
Woensdag 18 juni 2008
De weersverachtingen voor vandaag zijn beroerd. Zo voelen wij ons ook, ondanks weer een prima nacht. Tijd om naar huis te gaan. We pakken in en gaan op pad. Gisteren hebben we al afgerekend en uitgecheckt, dus we kunnen meteen gaan. Nog even een stop bij de supermarkt voor de lunch en op pad. De rit gaat voorspoedig en we besluiten om niet via Oslo maar via Zweden terug te rijden. We rijden via Engerdal en Trysil en gaan bij Långflon de grens over. Over prima wegen rijden we vervolgens naar Torsby, Karlstad en Uddevalla. Hier draaien we de E6 weer op richting het zuiden. In de buurt van Göteborg eten we en een uurtje verderop zoeken we een slaapplaats. Niet geheel toevallig komen we op dezelfde plek uit als de heenreis: Fleninge Motell. Om 20:30 zitten we op de kamer – dezelfde kamer als op de heenreis. We nemen een snelle douche en dan is het voetbaltijd.
Donderdag 19 juni 2008
Om 4:00 uur zijn we allebei klaar wakker en om 5:00 uur nog steeds. Dan gaan we maar?! We pakken in en rijden om 5:30 uur weg. De rit gaat weer voorspoedig en al snel komen we aan bij Helsingborg en Malmö. We betalen tol voor de brug en rijden Denemarken binnen. Het is dan nog voor 7:00 uur. De rit door Denemarken gaat ook zonder problemen en iets na 8:00 uur komen we aan bij Rødby waar we de ferry naar Puttgarden nemen. We rijden de boot op en nog geen 5 minuten later vaart deze al weg.
Om 9:00 uur zijn we in Duitsland. Via de smalle weg rijden we richting Lubeck, maar omdat we achter een serie vrachtwagens rijden, gaat het niet zo vlot. Zodra we op de autobahn zitten kunnen we lekker opschieten. In tegenstelling tot de heenreis hebben we bij Hamburg weinig last van files en wegwerkzaamheden en vlak voor Bremen stoppen we om te tanken en te lunchen. Het is dan iets voor 12:00 uur. Ook de rest van de terugreis gaat voorspoedig en om 17:30 rijden we Nieuw Vennep binnen. Even naar de Appie voor een boodschapje en dan uitladen, eten, douchen en slapen.
De vakantie zit erop. Tijd om conclusies te trekken. Noorwegen is mooi en soms erg mooi. Soms ook wel mooier volgens de boekjes dan in werkelijkheid. Noorwegen is ook erg duur overigens. Door het weer en omdat er op sommige plaatsen nog erg (te) veel sneeuw lag, konden we niet overal en altijd doen wat we in gedachten hadden. Door de zwangerschap ook niet. Het was dus niet helemaal zoals we dat gehoopt en verwacht hadden, maar toch hebben we een heerlijke vakantie gehad en veel moois gezien. Een vervolg op deze reis op een ander moment, naar een ander deel van Noorwegen of een ander land in Scandinavië sluiten we dan ook zeker niet uit!
