Het Pieterpad is met ca. 490 kilometer de langste Lange-Afstands-Wandelroute (LAW) van Nederland. Het pad begint in Pieterburen in Noord-Groningen en eindigt op de Sint-Pietersberg in Zuid-Limburg; vandaar de naam. Meer informatie vind je op de site van het Pieterpad: www.pieterpad.nl. Op 6 april 2006 starten we in Pieterburen, en op 21 april 2013 eindigen we op de Sint Pietersberg. In die 7 jaren is veel gebeurd waardoor we niet elk jaar even fanatiek hebben gewandeld; zo kregen wij kinderen (Lucas is zelfs een paar etappes mee gegaan).
Niet elk deel van de route is even mooi, maar als geheel is het een prachtige route met echte “toppertjes” zoals de heidevelden in Drenthe en het Limburgs landschap. Soms was het zwaar of viel het weer of de accommodatie tegen, maar het was wel altijd erg gezellig!
Etappe 1: Pieterburen – Winsum (8 april 2006)
Op zaterdag 8 april rijden we, via Amstelveen, waar wij José en Jan-Willem oppikken, naar het hoge noorden. De weersvoorspellingen zijn niet echt best en we rijden dan ook een groot deel van de reis in de regen en soms zelfs in flinke hoosbuien. Na de stad Groningen rijden wij nog een klein stukje door naar het noorden naar Winsum. Daar slaan we ons kamp op, of eigenlijk hebben we 2 tweepersoonskamers gehuurd bij Recreatiepark Marenland. We installeren ons en gaan vervolgens met de regiotaxi naar Pieterburen waar het Pieterpad begint. In Pieterburen eten wij eerst een flinke lunch, want op een lege maag kan je niet presteren. Gelukkig is het ondertussen droog en af en toe schijnt zelfs even de zon, maar er staat nog wel een harde, gure wind.
Rond 13:00 uur staan we, goed ingepakt, bij het officiële beginpunt van het pad. We lopen door een vlak landschap met mooie maar dreigende luchten en langs kronkelende slootjes (maren) naar Eenrum. Vanuit Eenrum lopen we door naar Mensingeweer en verder langs het Mensingeweerloopdiep tot aan het Winsumerdiep. Van hieruit is het nog maar een klein stukje naar Winsum. We komen aan bij Café De Gouden Karper, het officiële eindpunt van de eerste etappe. Binnen staat het blauw van de rook en stinkt het vreselijk naar vis, dus we drinken aan de overkant, bij Café De Bron, een heerlijke warme chocolademelk met slagroom (en rum). Daarna lopen we naar onze kamers in Marenland voor een warme douche en een uurtje ontspannen. ’s Avonds eten we wat bij steakhouse Oase (gesloten) en na nog een half uurtje te hebben gekletst, gaan we allemaal lekker slapen.
Etappe 2: Winsum – Groningen (9 april 2006)
We hebben goed geslapen en zitten om 9:00 uur aan het ontbijt. Daarna ruimen we de kamers op, zetten de spullen in de auto en maken ons klaar voor onze tweede wandeldag. Om een uurtje of 10:00 gaan we op pad. Het is halfbewolkt en dus ook half zonnig en er staat nog steeds een flinke en koude wind. Achter het recreatiepark slaan we een pad in langs de voetbalvelden. Op aanraden van onze gastvrouw van het recreatiepark gaan we vervolgens niet dwars door het weiland, waar het een flinke baggerbende is, maar lopen we een klein stukje om, over de verharde weg. Even verderop komen we bij de boerderij Oldenzijl alsnog in de bagger terecht. Hier lopen we een stukje over oeverwallen langs het Oude Diep, vroeger Hunze geheten en tegenwoordig niet meer in gebruik door de kanalisering van de Hunze en het graven van het Reitdiep.
Wij lopen verder naar Garnwerd waar we het Reitdiep oversteken en op het terras van Café Hammingh genieten van een glas warme chocolademelk. Hier bestellen we ook een paar broodjes om mee te nemen. We vervolgen onze weg naar Krassum en Oostrum. Hier ligt, op een zogenaamde Wierde, het kerkje van Oostrum. Even verderop, bij Wierumerschouw, steken we weer het Reitdiep over en nog iets verder, bij Wierum, zoeken we een plekje uit de wind en in de zon om onze broodjes op te eten. Na de lunch lopen we door tot aan het Van Sterkenborghkanaal dat we oversteken en vervolgens lopen we langs het universiteitscomplex de stad Groningen binnen. Via diverse buitenwijken, en iets afwijkend van de officiële route, komen we uiteindelijk uit bij de Martinitoren in het centrum van Groningen. Daarna is het nog maar een klein stukje naar het station, waar de tweede etappe eindigt. Gelukkig maar want we hebben allemaal wel in meer- of mindere mate last van onze voeten en benen. Met de trein gaan we terug naar Winsum waar de auto staat. Een laatste wandelinspanning is nodig om van het station de auto te bereiken en dan gaan we weer op weg naar huis. De terugreis is opvallend stil, omdat de meesten de ruim twee uur durende reis gebruiken om een tukje te doen. Om 18:00 uur zijn we weer in Amstelveen en een half uurtje later ook weer in Nieuw Vennep. De eerste twee etappes hebben we achter de rug en we zijn al bezig met het plannen van de volgende etappes.
Etappe 3: Groningen – Zuidlaren (29 april 2006)
In het weekend van Koninginnedag lopen we de derde en vierde etappe van het Pieterpad. Mandy en ik gaan al vrijdagochtend richting het hoge noorden, om familie in Drenthe te bezoeken. Om 17:30 uur zijn we in het hotel Tulip Inn Brinkhotel in Zuidlaren en twee uurtjes later komen José en Jan-Willem ook aan. Tijd voor het diner en even flink bijkletsen.
De weersverwachtingen zijn erg slecht voor het weekend: 80% kans op regen maar liefst, maar als we zaterdag wakker worden ziet het er niet slecht uit. Tijdens het ontbijt valt er nog wel een buitje, maar dat schrikt ons niet af. Met de bus van 9:30 uur gaan we naar Groningen. Hier is het ondanks Koninginnendag niet erg druk en wij hoeven ons dus geen weg te banen door feestende mensenmassa’s. We lopen vanaf het station naar het Hoornsediep dat we volgen totdat we de stad uit zijn. Daarna kronkelt het pad door een natuurgebiedje tussen het Hoornsediep en het Hoornse Meer. Een klein sluisje, dat nog met de hand wordt bediend, verbindt beide wateren. Op de achtergrond zien we de een windmolen.
Al snel komen we in Haren waar wij lunchen in Paviljoen Sassenhein. Na de lunch ontmoeten we andere Pieterpadders, maar al snel laten zij ons hun hielen zien. In ons eigen tempo en genietend van de omgeving en het steeds mooiere weer, wandelen we verder. Na Haren en Harenermolen steken we het spoor over. We lopen een nog een stukje tussen weilanden en akkers door en komen dan bij Appelbergen uit. Dit is een prachtig veengebied met vlondertjes en een meertje. Vervolgens komen we bij het Noordlaarderbosch waar we langs lopen. Hier is ook het Pieterpadcentrum De Hondsrug. Na het Noordlaarderbosch lopen we over een kronkelende landbouwweg naar Midlaren. Vlak buiten Midlaren zien we onze eerste hunebedden. Dan is het nog maar een klein stukje naar Zuidlaren. Na 21 kilometer zit het erop en om 16:30 uur zitten we voldaan op het terras van ons hotel.
Etappe 4: Zuidlaren – Rolde (30 april 2006)
Na een goede nachtrust staat vandaag de wandeling naar Rolde op het programma. Deze is minder lang dan de wandeling van gisteren, maar wordt wel zwaarder omdat we, uitgezonderd Jan-Willem, allemaal wel pijntjes hebben. Omdat de openbaarvervoervoorziening tussen Zuidlaren en Rolde slecht is, rijden we eerst met twee auto’s naar Rolde en daarna met één auto terug. We smokkelen een beetje door de auto aan de rand van Zuidlaren te zetten en niet in het centrum, maar dan moeten we er toch echt aan geloven. Al snel laten we alle bebouwing achter ons en gaan we onder de snelweg door. Door een stukje bos lopend, komen we bij café De Drentse Aa. De naam zegt het al, het café ligt aan de Drentse Aa, een schitterend kronkelend riviertje. We gaan over de brug en volgen het beekdal een flink stuk en steken uiteindelijk de Aa weer over. We lopen verder en als we het bos verlaten, komen we bij het Anloërdiepje dat tussen drassige hooilanden doorloopt. Even verderop lopen we langs en door de Gasterse Duinen. Dit is een stuifzandgebied wat ontstaan is doordat de karrenwielen op de handelsroute Groningen – Coevorden de bodem steeds stuk reden. Na de Gasterse Duinen komen we aan in Gasteren. Daar ploffen we neer in de pannenkoekenboerderij Café Brinkzicht, waar wij een flinke, hartige pannenkoek bestellen. Deze valt een beetje tegen, maar levert wel genoeg energie voor het laatste stuk van onze wandeling. Na een klein uurtje gaan we dus maar weer op pad.
We verlaten Gasteren aan de zuidwestkant en komen al snel bij het Gasterse Diep waar wij overheen gaan. Direct daarna slaan wij links af en lopen – op een afstandje – langs het Gasterse Diep. Even later hebben wij aan onze andere hand een heideveld, het Baloërveld. Dit heidegebied is nooit ontgonnen omdat het lang militair oefenterrein is geweest en dat is maar goed ook want het is schitterend. Na een tijdje langs het veld gelopen te hebben, gaan we er ook op. Dan zien we ook de grote kudde schapen die hier rondtrekt. Iets verderop zien we oude grafheuvels. Deze heuvels dateren van ruim voor de jaartelling. We vervolgen onze weg over het veld en komen vervolgens weer in een landbouwgebied. We zien de bebouwing van Rolde al liggen; gelukkig maar want volgens mijn voeten is het wel genoeg geweest. In Rolde drinken we nog wat en daarna rijden we naar Zuidlaren waar de tweede auto staat. Het is 16:30 uur en tijd om weer naar huis te gaan, waar we om ongeveer 18:30 aankomen. Als we wegrijden uit Zuidlaren hebben we een klein buitje, maar verder is het droog. Net als tijdens de wandelingen. Ondanks de slechte voorspellingen, is het weer erg goed geweest. Het zit er weer op, over een paar weken de volgende etappes.
Etappe 5: Rolde – Schoonloo (25 mei 2006)
Vier weken na onze vorige Pieterpadwandelingen, is het weer zover. Op Hemelvaartsdag rijden we vroeg in de ochtend naar Amstelveen om onze vaste wandelpartners, José en Jan-Willem, op te halen en vervolgens door naar Drenthe. De weersvooruitzichten zijn zoals gewoonlijk als we gaan wandelen niet goed. Toch gaan we vol goede moed op pad. Het is verbazingwekkend rustig op de weg en na een kleine twee uurtjes rijden komen we aan bij De Loohoeve in Schoonloo waar we vannacht slapen. We beginnen met koffie met gerei: een flinke homp appel- en notentaart met vanillesaus, ijs en slagroom.
Het idee was om vervolgens met de bus naar Rolde te gaan en dan terug te lopen. Helaas hebben we de bus net gemist en gaat deze, op een feestdag, maar een keer per twee uur. We gaan dus met de auto naar Rolde. Daar aangekomen is het bijna 12:00 uur en dus tijd voor de lunch. Om 12:30 uur zijn de buikjes goed gevuld en is het vrijwel droog en dus gaan we op pad. We lopen naar de kerk van Rolde en vervolgens naar de vlakbij gelegen hunebedden.
Daarna lopen we over een oude spoorwegdijk naar het oosten en kruisen we eerst het Rolderdiep en daarna de N33. Vervolgens gaan we de bossen van boswachterij Gieten in. We lopen een enorme afstand in, en soms aan de rand van het bos. Tegen 16:00 uur komen we aan bij een restaurantje. De eerste van vandaag. Helaas is deze gesloten. We kunnen dus niet even droog zitten om wat te drinken en uit te rusten. We gaan dus verder en komen als we de weg over steken bij landgoed Meindersveen. Een mooi gebied, met in het bos heide en vennen. Het pad voert ons verder door de bossen en heide met hier en daar een groep schapen. De laatste kilometers gaat tussen de akker door en ten slotte nog een stukje door het bos. Tegen 18:00 uur komen we aan bij de Loohoeve.
We hebben de 19 kilometer in ruim 5 uur afgelegd, inclusief pauzes en foto-stopmomenten. Gelukkig is het, op twee momenten na, niet echt vies weer geweest, maar het weer was ook niet echt mooi en in het bos is het dan wel erg donker. Deze twee momenten hebben we in het bos onder de bomen geschuild. Als we in Schoonloo aankomen is het droog. We gaan onder een lekkere warme douche en doen schone kleren aan. Daarna gaan Jan-Willem en ik met de bus naar Rolde om de auto op te halen. Tegen 19:30 zijn we weer terug en gaan we aan tafel. We hebben vreselijke trek, maar het duurt erg lang voordat we ook echt eten. Het eten is overigens prima. José en Jan-Willem sluiten het diner af met een vreselijk grote wafel, maar dat maken Mandy en ik niet meer mee, want wij gaan naar boven om nog even wat tv te kijken en daarna lekker te slapen. Hopelijk is het morgen beter weer.
Etappe 6: Schoonloo – Sleen (26 mei 2006)
Als we wakker worden schijnt de zon. Niet volop, maar toch! We nemen een douche, kleden ons aan en gaan ontbijten. Daarna de spullen inpakken en de rekening betalen. Tegen 10:00 uur gaag we op pad. De zon is ondertussen achter wat dunnen wolken verdwenen, maar het is nog steeds aardig weer. We verlaten Schoonloo en duiken bijna meteen de bossen in, het Schoonloërveld. Na een tijdje komen we bij een heideveld met vennetjes, de Tweelingen. Vervolgens voert het pad verder door de bossen en naar andere heidevelden zoals Oud Orvelte.
Om ongeveer 12:00 uur komen we aan bij De Wenning, een camping, café en natuurwinkel. Hier nemen we wat te drinken en eten we een EKO-broodje. Als we uitgegeten zijn, regent het. Helaas. Dus trekken we de jassen maar weer aan en gaan we weer op pad. We passeren een wildrooster en komen meteen “wild” tegen. De weg gaat verder door bossen en we kruisen het Oranjekanaal. We zien dat we al bijna 100 kilometer hebben gehad; en ook nog bijna 400 kilometer te gaan hebben. Hopelijk doen we dat in beter weer dan nu want het houdt op met zachtjes regenen. Gelukkig lopen we in het bos en hebben we er niet zo veel last van. Het laatste stuk van de route loopt anders dan in het boekje staat. Jan-Willem heeft een recentere versie en daar staat wel de juiste route in. Door deze nieuwe route hoeven we een drukke weg niet meer te kruisen, maar gaan we er onderdoor. Na dit punt is het nog een uur lopen naar Sleen. Een uur door de open akkers terwijl het flink regent. Geen pretje. We lopen stevig door en proberen nog de bus van 15:51 uur te halen. Het wordt kantje boord. In Sleen aangekomen, blijkt het centrum afgesloten te zijn en (dus) ook de bushalte verplaatst. We komen bij de nieuwe halte aan om 15:52 uur. Een minuut te laat dus en het blijkt dat deze bus, in tegenstelling tot zo ongeveer al het andere openbare vervoer, wel op tijd rijdt. We moeten een uur wachten. We bellen dus maar een taxi. Die is er gelukkig vrij snel en brengt ons terug naar Schoonloo. Daar stappen we in de auto en rijden we, via de MacDonalds bij Strand Horst, terug naar huis. Om 20:00 uur zijn we weer in Amstelveen. Weer twee, regenachtige, etappes gehad.
Etappe 7: Sleen – Coevorden (1 september 2006)
Het was al weer even geleden, onder andere door vakanties en omdat het de afgelopen weekenden steeds slecht weer was, maar op 1 september lopen we etappe 7. Donderdagavond rijden we na het eten naar Coevorden. Hier hebben we een heus Pieterpadenrangement geboekt bij hotel Talens. Als we aankomen is het al tijd om te gaan slapen, dus dat doen we maar. Vrijdagochtend ziet het weer er vrij goed uit. Gelukkig maar. Als onderdeel van het speciale arrangement brengt iemand van het hotel ons naar Sleen, omdat de verbinding met het openbaar vervoer niet best is. Om 10:00 uur zijn we in Sleen en gaan we op pad. We lopen Sleen uit en vervolgens tussen de velden door. We hebben een mooi uitzicht op Sleen, maar dat is het dan ook wel zo’n beetje. Echt mooi is de etappe niet.
De etappe voert ons langs het Ermerzand, een recreatiemeer en de Jongbloedvaart. We kruisen diverse grote wegen en komen rond het middaguur door het buurtschap De Hool. Leuk, maar niet echt indrukwekkend. Via Dalerveen komen we in de buurt van Coevorden. We lopen Coevorden binnen langs het Stieltjeskanaal. Vervolgens lopen we door een park met een watertoren. Daarna komen we aan in het centrum van de stad, waar we lekker op een terrasje neerploffen. Het is nog voor 15:00 uur dus we hebben de 19 kilometer best snel gelopen. We zitten lekker een uurtje op het terras en gaan vervolgens naar het hotel. Hier frissen we ons op en doen we een klein middagdutje. Daarna genieten we van een onverwacht lekker viergangendiner en na nog even wat tv gekeken te hebben, gaan we lekker slapen.
Etappe 8: Coevorden – Hardenberg (2 september 2006)
We hebben (te) lang niet gewandeld, want ik heb een paar flinke blaren onder mijn voeten en Mandy heeft spierpijn. Het is echter mooi weer en we zijn niet voor niets naar het oosten van het land gereden, dus gaan we na het ontbijt lekker op pad. Nadat we Coevorden uit zijn, lopen we eerst een stuk door de velden en ook langs een grote weg. Daarna buigen we van de weg af en lopen we over leuke, kleine weggetjes. We kruisen het Afwateringkanaal en het Overijsselskanaal en komen aan in Gramsbergen. Hier staat een officiële Pieterpad wegwijzer en zelfs een standbeeld voor de wandelaars.
Wat verder opvalt in Gramsbergen is dat het er vreselijk naar bier stinkt. Niet zo gek want het is feestweek. Het dorp is rond lunchtijd nog helemaal uitgestorven, want slaapt z’n roes uit. Een paar mensen zijn of bezig met het opruimen van de rommel van gisteren of het voorbereiden van het feest van vanavond. We zien diverse podia, versierde auto’s en tractoren en mensen. Een gezellig boel. In de bierlucht bij de enige open tent eten we een hapje en dan gaan we weer verder.
We lopen over kleine en rustige weggetjes Gramsbergen uit en steken weer een kanaal en een grote weg over. Via het Engelandsche Bosch, onderdeel van het natuurgebied Vechtdal, komen we bij Hardenberg. Hier lopen we eerst nog deels omheen over de Vechtdijk. Tussen de Vecht en dijk ontwikkelt zich een mooi stukje natuurgebied. Op onze laatste benen komen we in Hardenberg aan, net op het moment dat er een paar dikke druppels vallen. Gelukkig blijft het daarbij en we lopen droog door Hardenberg naar het station. Hier nemen we de trein terug naar Coevorden waar we om een uurtje of 16:00 uur aankomen. De laatste meters naar het hotel en dan snel de schoenen uit en in een lekker bad! Hebben we wel verdiend; net als een heerlijk diner overigens. Na het eten kijken we op de kamer naar de verrichtingen van het Nederlands Elftal tegen Luxemburg. We winnen, maar daar is het dan wel mee gezegd. We hebben er weer 2 etappes opzitten!
Etappe 9: Hardenberg – Ommen (27 oktober 2006)
Het heeft even geduurd, maar vrijdag 27 oktober is het weer zover, we lopen de volgende etappe van het Pieterpad. Op donderdagavond vertrekken we richting Amstelveen, waar we onze vriendjes ophalen. Daarna rijden we snel oostwaarts naar Ommen, zo’n 20 kilometer ten oosten van Zwolle. Je merkt dat we toch al een stuk hebben gelopen van het pad, want de eerste keren moesten we zo’n twee uur rijden en nu nog maar één uur.
Om half tien komen we aan bij hotel De Herbergier aan de zuidkant van Ommen. Hier hebben we weer een arrangementje geboekt. Het is nog wat te vroeg om te gaan slapen en we hebben nog een hoop bij te kletsen, dus gaan we even in de bar zitten, waar we wat drinken, bijpraten en spelletjes doen. Al snel wordt het een erg melige boel en is het (dus) tijd om te gaan slapen.
Vrijdagochtend om 8:30 uur zitten we aan het ontbijt en een uurtje later zijn we op pad. We lopen naar het station, ongeveer een kwartiertje, en gaan met de trein naar Hardenberg. Daar lopen we dwars door de stad naar het westen naar de brug over de Vecht, waar onze route begint. Onderweg kopen we nog een paar lekkere belegde broodjes. Om 10:45 beginnen we echt aan onze etappe. Het is redelijk mooi weer en in ieder geval beter dan voorspeld en dan we gevreesd hebben.
Het eerste stuk is niet echt erg mooi; we lopen door de buitenwijken van Hardenberg en daarna tussen wat akkers door richting het buurtschap Rheeze. Onderweg zien we af en toe wat van de Vecht, zoals een dode arm en heel veel paddenstoelen. Na Rheeze gaan we het bos in van de boswachterij Hardenberg, ook onderdeel van het natuurgebied Vechtdal. Hier zien we nog veel meer paddenstoelen, zoals echte rood-met-witte-stippen.
Het pad door het bos is mooi, met prachtige rode en nog groene kleuren van de bladeren in het zonlicht. Het pad door het bos is ook erg lang, maar soms onderbroken door een stukje heide. Als we het bos uitkomen, steken we de Vecht over bij de stuw. Rond de stuw is een vispassage gebouwd. Vervolgens lopen we bij Junne weer het bos in.
Een stuk verderop komen we het bos weer uit, maar op een andere plek dan verwacht. Ergens hebben we een bordje gemist en we zijn dus een paar honderd meter te ver gelopen. Nu kunnen we niet meer de alternatieve route lopen die in het boekje staat. Deze route loopt door het bos en langs een in standgehouden zandverstuiving, de Sahara. De eigenlijke route loopt een stuk door de bebouwing van Ommen: minder leuk dus. We komen op een ongelukkig punt uit en besluiten zelf een andere route te nemen. We lopen via de Besthemeresweg naar het zuidwesten en bij Besthmen draaien we naar het weten. Zo komen we op de doorgaande weg uit, de N347 en ook nog vlak bij ons hotel. Onze eigen route is dus iets korter dan de eigenlijke route, maar is het wel goed zo.
Tegen 16:30 uur zijn we bij het hotel. We ploffen neer op het terras. Heerlijk maar eigenlijk ook wel erg vreemd dat we eind oktober nog buiten op het terras kunnen zitten. We genieten van het ontspannen en een warme chocolademelk, al dan niet met slagroom en rum, en een punt appeltaart. Daarna is het tijd om ons op te frissen of een tukje te doen en iets over zevenen gaan we lekker eten. Na het eten gaan we snel naar bed, want een dag bewegen in de frisse buitenlucht zijn we niet gewend.
Etappe 10: Ommen – Hellendoorn (28 oktober 2006)
Als we wakker worden is het grijs buiten. Volgens teletekst blijft het in het noorden en oosten, waar wij dus zitten, droog met zelfs wat zon en is er, vooral later op de dag en in de rest van het land kans op wat regen. We pakken onze tassen in en gooien de bagage in de auto. Helaas regent het. Niet hard, maar toch. Iedereen bereid zich daar op zijn eigen manier op voor en we gaan dan toch maar op pad. We zijn er vroeg bij want het is ongeveer 9:30 uur. We lopen een stukje van onze eigen route van gisteren totdat we weer in Besthmen zijn. Hier slaan we af naar het zuiden en pakken we het pad weer op.
We stijgen een beetje en lopen over de flank van de Besthmenerberg. Iets verderop dalen we weer totdat we bij de Regge uitkomen, waar we overheen gaan. Daarna duiken we het bos weer in. Door het weer is het daar donker, maar de bomen beschermen wel wat tegen de regen, hoewel er soms ook wel een paar dikke druppels naar beneden komen. Al snel komen we bij een echte waterpomp uit. Daarna gaat het even steil omhoog. We beklimmen nu de Arhemerweg, met een hoogte van 75 meter. De berg ligt midden in een prachtige omgeven, met open heidevelden en een kudde schapen. Helaas is het uitzicht beroerd. Als het mooi weer is, is het hier prachtig.
Na dit mooie stukje, dalen we weer af en lopen we weer het bos in. We kronkelen een stukje door het bos en langs open plekken en komen uiteindelijk uit in Lemele. Hier eten we in plaatselijke kroeg een stevige lunch en laten we een hoop bagger van onze schoenen achter. Even lekker een klein uurtje zitten en uitrusten en dan kunnen we er weer tegen aan. Net buiten Lemele komen we een paar mooie paarden tegen. We kunnen er niet de rest van de etappe op rijden, maar even aaien kan wel. Het uur dat volgt is niet echt bijzonder, zeker niet vergeleken met de ochtend. Het is ondertussen gelukkig wel droog en de zon doet zelf een poging een beetje te schijnen. Dat compenseert de spierpijn wat, maar echt vanzelf gaat het niet meer bij Mandy en mij.
Gelukkig duiken we weer het bos in en zijn we op de laatste kaart van de etappe. In het bos is het weer mooi. We kronkelen flink en dan horen we het gegil en geroets van de achtbaan bij het avonturenpark Hellendoorn. Als we ook echt bij het park aankomen zit de etappe erop. Nu moeten we nog een paar honderd meter lopen naar het centrum van Hellendoorn en daar gaan we de eerste de beste kroeg in. We drinken wat en bellen de hotelbaas van De Herbergier die ons komt ophalen. Dat gebeurt ook, met enige vertraging, en we komen weer veilig bij het hotel aan. Hier stappen we in de auto en we gaan op weg naar huis. In Amstelveen blijkt het niet eenvoudig een restaurantje te vinden waar we wat kunnen eten, maar ook dat lukt: bij de Italiaan genieten we van een heerlijk diner. We brengen José en JanWillem weer thuis en rijden daarna door naar huis. Een nieuw wandelavontuur zit er weer op. Nog maar 3 etappes en het eerste boekje zit er op.
Etappe 11: Hellendoorn – Holten (6 april 2007)
In het paasweekend maken we onze eerste Pieterpadwandelingen van 2007. We gaan vrijdagochtend op tijd op weg en rijden eerst langs Amstelveen om José op te halen. Alleen José dit keer. We lopen dit weekend 3 korte afstanden van elk ongeveer 15 kilometer. Mooie afstanden voor weer een eerste keer.
Aan het einde van de ochtend komen we in Laren aan. We logeren in hotel Stegeman. Na een lekker kopje warme chocolademelk brengt onze Pieterpadtaxi ons naar Hellendoorn waar we vorig jaar zijn geëindigd. Dat is een van de redenen waarom we voor dit hotel hebben gekozen: ze hebben een haal – en brengservice voor wandelaars. De weersvooruitzichten zijn redelijk voor het weekend en het is inderdaad droog met af en toe wat wolken en af en toe wat zon, maar het is nog wel fris.
Tegen lunchtijd zijn we bij hotel de Uitkijk. Een chique ogend hotel waar we in ons wandelkloffie op het terras een broodje eten. Daarna moeten we er echt aan geloven en gaan we op pad. Al snel komen we een bordje tegen waarop staat hoe ver we al gelopen hebben en hoever we nog moeten. We zijn nog niet op de helft, maar het schiet wel aardig op. De route is prachtig door bossen en langs open heidevelden in het bos en we zien op een gegeven moment zelf reeën staan. Leuk! In de loop van de middag komen we aan bij het station in Holten. Hier bellen we onze taxi weer op en terwijl we wachten drinken nog een warme chocolademelk. ’s Avonds eten we lekker in het hotel, hoewel José er toch minder van kan genieten. Ze heeft een ontsteking aan haar kaakgewricht en kan en mag daarom eigenlijk niet kauwen. Met veel saus en jus en veel zacht eten, maakt ze een papje dat redelijk soepel naar binnen glijdt. Erg vervelend en niets aan te doen.
Etappe 12: Holten – Laren (7 april 2007)
Na het ontbijt laten we ons weer met onze taxi naar het Holten brengen. Hier pakken we de draad weer op waar we gisteren zijn geëindigd. We lopen door Holten en komen al snel aan de rand van het dorp langs een parkje met reeën. Daarna lopen we tussen de akkers door over verharde en onverharde wegen en we kruisen de rijksweg A1. Daarna komen we aan bij de Schipbeek; een gekanaliseerde beek maar toch best mooi. We lopen verder en tegen lunchtijd wijken we even van de route af om naar een kinderboerderij te gaan waar we kunnen eten. We krijgen een enorme en ook erg lekkere pannenkoek en José glibbert hem in kleine stukjes naar binnen met behulp van een hele pot stroop. Na een rondje door het dwaalbos gaan we weer op pad.
Al snel komen we aan bij de bossen rond landgoed Verwolde. Hier lopen we over brede zandpaden door de bossen totdat we bij het landgoed zelf aankomen. Dat is niet onaardig en we klikken er dan ook vrolijk op los. Vervolgens lopen we weer verder en verlaten het landgoedterrein en de bossen. We lopen weer een stukje tussen de akkers door en vlak buiten Laren komen we nog langs het buiten De Binnenhof. Snel daarna komen we aan bij ons hotel. Het is pas 15:00 uur dus we zijn mooi op tijd. De dames gaan nog even “het dorp in” en ik pak een boek en een warme chocolademelk met een halve liter rum erbij en ga lekker in het zonnetje zitten. De rest van de dag doen we niet zoveel meer behalve ’s avonds weer lekker eten.
Etappe 13: Laren – Vorden (8 april 2007)
Na het ontbijt gaan we weer op pad. Eerst halen we nog even onze kamers leeg en checken we uit. Het is flink mistig maar het schijnt mooi te worden vandaag. We zullen zien! We kronkelen wat tussen de velden ten zuiden van Laren en steken het spoor over. Hier zien we een liefelijk boerderijtje liggen. Daarna steken we het Twentekanaal over en vervolgens komen we bij de Berkel. Een gekanaliseerde beek maar wel mooi. Vervolgens gaan we weer een bos in. Het pad door het bos is lang en recht maar de omgeving is wel mooi. Zo zien we een leuk vennetje op een open plek in het bos.
Na een flink stuk gelopen te hebben, verlaten we weer het bos. We zijn al in de buurt van Vorden; ons eindpunt van vandaag. Voor het zover is, komen we nog langs een aantal prachtige landgoederen. Eerst lopen we langs Huize het Enzerinck en daarna langs Kasteel den Bramel. Het is vervolgens nog een kwartiertje lopen voordat we in Vorden zijn. Bij het station ploffen we neer bij een restaurantje. Daar zitten ook een aantal andere wandelaars die we vandaag al eerder hebben gezien. Officieel moeten we nog een stukje, maar het station is een veel handiger eind- en begin punt, dus de volgende keer starten we gewoon hier. Het is ondertussen lunchtijd, dus we gaan eens lekker eten en van het zonnetje genieten. Daarna bellen we onze taxi weer en laten we ons naar Laren terugrijden. In Laren stappen we in de auto en gaan we weer naar huis. Deel 1 van het Pieterpad zit erop!
Etappe 14: Vorden – Zelhem (28 april 2007)
In het weekend van Koninginnedag gaan we weer aan de wandel. Op vrijdagavond halen we José weer op in Amstelveen en rijden we naar Zelhem. We lopen zaterdag van Vorden naar Zelhem en zondag van Zelhem naar Braamt. Ongeveer 18 en 16 kilometer. Eigenlijk moeten we van Vorden naar Doetinchem lopen maar dit is 26 kilometer en dat vinden we te ver. We logeren bij de familie Den Hartog die een Bed & Breakfast runnen. Weer eens wat anders dan een hotel. We drinken nog een glaasje met onze gastheer en -vrouw en gaan dan naar onze kamers. Het ziet er allemaal prima uit.
Zaterdag gaan we naar een stevig ontbijtje op pad. We nemen de bus naar Doetinchem en vandaar de bus naar Vorden. Tegen 10:00 uur komen we bij het station aan. We strikken nog een keer de veters en gaan op pad. Het weer is schitterend; zonnig en heerlijk warm. We lopen het dorp uit en komen al snel bij het eigenlijke eindpunt van deel 1 en dus het begin put van deel 2 van de route: het Kasteel Vorden. In 1983 vond in dit kasteel de officiële opening plaats van het Pieterpad.
Na het kasteel lopen we door stukjes bos afgewisseld met open velden. Sommige velden zijn prachtig met heel veel gele bloemen. Na een klein uurtje komen we aan in Linde waar we stoppen voor een drankje en een hapje. Het is eigenlijk nog te vroeg voor een echte lunch maar dat weerhoudt de dames er niet van toch een flinke pannenkoek te bestellen. Zelf houd ik het bij een stukje appelgebak. De wandeling gaat verder door bossen en open velden en we komen ook langs landgoed ’t Zelle. Niet echt bijzonder. We lopen verder via Varsel en komen dan in een groter stuk bos terecht. Over een zandpad lopen we door het bos en uiteindelijk komen we niet ver van Zelhem weer tussen de open velden. Een half uurtje later zijn we ook inderdaad in Zelhem. Hier strijken we neer op een terrasje voor een drankje en een hapje. Het is tegen 15:00 uur; we hebben dus best vlot gelopen. We blijven lekker op het terras zitten in het zonnetje. Heerlijk. Om een uurtje of 17:00 uur gaan we naar ons huis voor een lekkere douche maar daarna gaan we weer terug. We moeten tenslotte ergens eten. ’s Avonds doen we nog een spelletje en kijken we wat tv en daarna gaan we lekker slapen.
Etappe 15: Zelhem – Braamt (29 april 2007)
Het is rond een uur of 10:00 als we onze B&B verlaten. We hebben de spullen al in de auto geladen en gaan op pad. We wandelen Zelhem uit en lopen in ongeveer een uurtje naar de rand van Doetinchem. Een weinig verheffend uurtje overigens. In het centrum van Doetinchem ploffen we neer op een terrasje voor een drankje. We zitten heerlijk dus blijven we ook even zitten. Vervolgens lopen we verder en verlaten we aan de zuidkant de stad weer. We komen al snel aan bij een nieuw industrieterrein waar we doorheen lopen en vervolgens gaan we met een brug over de rijksweg A18. Snel daarna komen we aan bij het recreatiepark Stroombroek. Daar zijn we vroeger wel eens geweest dus het komt bekend voor. We lopen langs de plas die bij het park hoort en langs het park zelf. Een klein stukje verderop begint het Bergherbos waar de route doorheen gaat, maar dat bewaren we voor de volgende keer. We draaien naar het zuiden en lopen een paar honderd meter naar Braamt. Op een terras drinken we wat en eten we een tosti. We bellen onze gastheer die ons vervolgens, volgens afspraak, komt ophalen en naar huis terugrijdt. Hier stappen we in de auto en we rijden terug naar huis. Helaas waren de etappes van dit weekend niet echt leuk. De vooruitzichten voor de volgende etappe(s) zijn echter wel goed!
Etappe 16: Braamt – Spijk (10 augustus 2007)
Het is alweer een hele tijd geleden dat we een stukje Pieterpad hebben gewandeld, maar dit weekend is het weer zover. De weersvooruitzichten zijn prima. Vrijdagochtend rijden we naar Spijk waar we om 11:30 uur José aantreffen. We slapen vanavond in een oude pastorie, Huize Herispich in Spijk, en we checken maar meteen in. Het ziet er prachtig uit. Als we de tassen in de kamer hebben gedumpt en onze wandeloutfit aan hebben, gaan we op pad. We rijden naar Braamt, maar eten onderweg in Zeddam eerst nog een flinke pannenkoek.
Om 13:30 zijn we zover en beginnen we in Braamt aan onze tocht van ongeveer 15 kilometer. Al snel laten we Braamt achter ons en als we de N815 oversteken, lopen we de bossen van Montferland in. Hier beginnen we aan een flinke klim en het duurt dan ook niet lang voordat we het flink warm krijgen en de eerste zweetdruppeltjes op het voorhoofd staan. De toch voert ons door de bossen over licht stijgende en dalende maar vooral leuke paden en soms kruisen we een ander pad of een weg. Als we de snelweg oversteken, kruisen we ook de grens met Duitsland. We lopen nog een stukje door de velden en snel daarna komen we aan in Hoch-Elten, een officieel etappepunt van het Pieterpad. Wij moeten nog een stukje verder omdat we rondom Doetinchem wat met de etappes hebben lopen rommelen.
Hoch-Elten ziet er gemütlich uit. We zijn er overigens ook zo doorheen. Dan dalen we aan de zuidkant af. Dit pad is niet al te best; steil en met een aantal bomen die dwars over het pad liggen. Ook zijn er erg veel, zeer steekgrage muggen. De dames worden meerdere malen gestoken en Mandy heeft daar meteen flink last van, net zoals een jaar eerder in Canada. Gelukkig is dit pad niet al te lang en beneden gaan we via de weg onder het spoor door en daarna nemen we een kleine zijweg richting Spijk. Over een bruggetje komen we op de Oude Kleefsepostweg die de grens vormt tussen Nederland en Duitsland. Een eindje verderop gaan we rechtsaf, de Spijkerweg op en lopen we weer in Nederland. Al snel daarna komen we aan in Spijk en bij het huis.
We nemen een lekkere douche en als we lekker opgefrist zijn, hebben we nog een leuk klusje voor de boeg. We rijden naar Braamt om daar de andere auto op te halen. We besluit om maar meteen alles voor morgen ook goed te regelen en rijden dus met twee auto’s naar Leuth. Dat ligt slechts 15 kilometer van Spijk vandaan maar we gescheiden door de Rijn. We moeten dus flink omrijden via Emmerich om uiteindelijk in Leuth aan te komen. Daar aangekomen hebben we onze twijfels bij de B&B waar we hebben geboekt, De Puthorst. De baas is niet thuis, slechts een Pool die geen Nederlands spreekt. Het ziet er allemaal ook wat groezelig uit. We besluiten de ene auto in een woonwijk in Leuth te parkeren en met de andere rijden we terug naar huis. Eerst stoppen we nog in Millingen om te eten.
We besluiten in De Taverne te gaan eten; een eetcafé. Omdat het nogal lang duurt voordat het eten komt en we flink hoger hebben omdat het al 20:30 uur is, vragen even bij de bar of alles goed gaat. We krijgen een bijzonder (klant)onvriendelijke snauw terug, maar gelukkig komt vrijwel gelijktijdig wel het eten eraan. Dit is niet hoogstaand, maar smaakt wel prima! Het is ook zo op en nadat we bij de snackbar nog een ijsje hebben gegeten, rijden we naar Spijk. Uiteraard weer via Kleve en Emmerich en dus flink om. Het is niet anders. Thuis kletsen we nog wat, maar we gaan ook snel slapen. De eerste wandeldag van dit weekend zit er al weer op.
Etappe 17: Spijk – Leuth (11 augustus 2007)
Na het ontbijt lopen we het dorp uit en de dijk langs de Rijn op. Deze dijk volgen we tot in Tolkamer. Dit is een leuk dorpje waar we overigens snel doorheen lopen. We lopen vervolgens om de vluchthaven heen en daarna met een kronkel door een recreatiegebied. Hier zien we verstop in het gras twee kleine reeën. Om iets over 11:00 uur komen we aan bij de veerpont. Volgens de beschrijving gaat deze elke uur op het hele uur, maar dat blijkt niet zo te zijn en als we aankomen lopen, vaart de boot net naar onze kant. We kunnen dus zo opstappen en in een paar minuten varen we naar de overkant. Goede timing!
In Millingen ploffen we neer op een bankje in het centrum om ons lunchpakket soldaat te maken. We zitten heerlijk in het zonnetje te genieten en kijken naar de drukte om ons heen. Bij toeval zitten we tegenover de tent waar de vorige avond hebben gegeten. Ze zijn ons nog niet vergeten want als José even van het toilet gebruik wil maken, houdt dezelfde vriendelijke dame haar tegen en slingert nog wat klantenbindende opmerkingen naar haar hoofd. Toprestaurant! Dat mag echter onze wandelpret niet drukken, want in een kroeg vlakbij mogen we wèl even plassen.
Na de benodigde pauze en sanitaire stop, gaan we weer op pad. We lopen Millingen uit over de Zeelandsestraat. Deze weg voert tussen de akkers en velden door, maar is niet echt bijzonder. Na ruim een uur komen we aan in Leuth. De auto staat er nog. Op naar Spijk om de andere auto en onze spulletjes op te halen. Via de ondertussen bekende omweg via Kleve en Emmerich komen we weer in Spijk aan. Ook hier staat de auto nog en met twee auto’s rijden we snel weer terug naar Leuth. Gelukkig is er nu wel iemand thuis bij de Puthorst, en hij laat ons snel de kamer zien. Deze ziet er prima uit. We frissen ons lekker op. We zijn klaar om een hapje te gaan eten. Met twee auto’s rijden we naar Groesbeek, waar we morgen naartoe wandelen. Hier eten we heerlijk in Restaurant DikkeMik en nemen we later bij de snackbar nog een ijsje. Met een auto rijden we vervolgens terug naar Leuth. De route is erg mooi en dat belooft veel goeds voor morgen.
Etappe 18: Leuth – Groesbeek (12 augustus 2007)
Het is alweer schitterend weer als we wakker worden. We krijgen een heerlijk boerenontbijt voorgeschoteld en leggen een stevige bodem voor een nieuwe wandeldag. We lopen door Leuth heen en wandelen naar het westen richting een oude meander van de Rijn. Hier lopen we over het fietspad langs de dijk en even later steken we de dijk en de weg over en lopen we over de Leuther Strasse naar het zuiden. We passeren weer de grens met Duitsland.
Vlak buiten Zyfflich zien we twee ooievaars in een nest. Prachtig. In Zyfflich slaan we rechtsaf richting het westen en als de weg ophoudt gaan we verder over een paadje. Uiteindelijk komen we uit bij een dam en een bruggetje bij het Wijlerbergmeer en weer in Nederland. We steken vervolgens de N325 over en houden even een korte pauze. Daarna beginnen we aan de beklimming van de Duivelsberg. Volgens de beschrijving een lange en steile klim, maar ervaren berggeiten als wij zijn, stelt het voor ons niets voor. We lopen nog even door naar de top voor een uitzicht dat de moeite waard is, maar dat valt wel wat tegen.
Vervolgens nemen we de eerste links en volgen we de rood-witte markering. Helaas blijkt na een tijdje dat we toch verkeerd zitten. Er zijn meerdere paden met dezelfde markering! Erg handig. Gelukkig is het mooi weer en voelen we ons prima. We hebben ruim een kilometer verkeerd gelopen en moeten dit ook weer terug lopen, maar dat kan ons wandelplezier niet bederven.
Vlak onder het restaurant van de Duiveldsberg komen we weer op het juiste pad terecht. Dit kronkelt vervolgens een flinke stuk door en langs de rand van het bos. Vervolgens lopen we een eindje prachtig tussen de velden door en uiteraard is er net een boer aan het spelen met zijn pas gemaaide gras. Om een uurtje of 13:00 komen we aan in Groesbeek. We controleren of de auto er nog staat en gaan op zoek naar een restaurantje. Niet geheel onverwachts komen we weer in DikkeMik terecht waar we een heerlijke salade of omelet eten. Dan rijden we naar Leuth. Hier stoppen we de juiste bagage in de juiste auto en gaan op weg naar het westen, naar huis. Het was een heerlijk wandelweekend!
Etappe 19: Groesbeek – Gennep (2 mei 2008)
Het is alweer een flinke tijd geleden dat we hebben “gepieterpad”. Op vrijdag 2 mei is het weer zover: de weersvoorspellingen zijn goed en we hebben een paar dagen vrij zonder andere verplichtingen. Om 9:30 uur halen we José op en rijden we naar het oosten. Rond 11:30 uur komen we aan in Gennep. Hier slapen we vannacht in de B&B Vijverzicht van Ria Linsen aan de Maasweg. We dumpen onze spullen in onze kamer in de kelder van het huis. Dat huis zit overigens goed vol met andere wandelaars, cursisten van een fysiotherapieopleiding en achter het huis is ook nog een internationaal volleybaltoernooi aan de gang.
We wandelen naar het centrum van Gennep, op een steenworp afstand. Hier eten we een broodje bij Xieje terwijl we wachten op de regiotaxi. De taxi haalt ons om 12:50 uur op en in een half uurtje rijden we naar Groesbeek. Om 13:30 uur beginnen we eindelijk echt met wandelen.
We wandelen een stukje door Groesbeek maar al snel laten we de bebouwing achter ons en duiken we het bos in. Al snel begint het weer te betrekken; er komen donkere wolken onze kant op, maar voorlopig lopen we nog in het zonnetje. Dat houdt op als we na een half uurtje het bos verlaten en een stukje tussen de velden doorlopen: we krijgen een flinke hoosbui op onze kop. Lekker hoor! Het duurt niet lang maar we worden er toch behoorlijk nat van.
Vervolgens draaien we naar het oosten en hebben we uitzicht op het Zevendal. Daarna lopen we weer het bos in; dit is het terrein van St. Jansberg, een natuurreservaat. Het pad glooit behoorlijk over, op en langs deze oude stuwwal. Vervolgens stoppen we voor een korte pauze bij een bankje. Het uitzicht is volgens het boekje “een van de mooiste vergezichten van de hele tocht”. Wij vinden het nogal tegenvallen. We lopen verder en dalen af via holle wegen en komen langs een aantal vijvers.
Iets verderop hebben we de eerste kaart (8 km) erop zitten. Bij restaurant De Diepen eten we een flinke pannenkoek. Ondertussen begint de zon weer te schijnen: we zijn klaar voor het tweede deel. We lopen nog een stukje langs het Reichswald, het verlengde van het natuurreservaat St. Jansberg gelegen in Duitsland. We lopen dus pal langs de grens. Na zo’n twee kilometer slaan we af naar het zuiden. We volgen de nu een min of meer rechte weg tussen de velden door rechtstreeks naar Gennep.
Na een uurtje zien we de kerktoren van van Gennep en even later lopen we het stadje binnen. De route eindigt bij het gemeentehuis. Op het dak nestelt al jaren een stel ooievaars. Helaas zien we er weinig van en de keer dat ze zich laten zien, hebben we de camera niet in de aanslag. Hier een externe link. We lopen via het centrum naar ons huis, drinken een kopje thee met Ria en nemen een verfrissende douche. Daarna is het tijd om te eten. We pakken de auto en gaan naar Milsbeek en Plasmolen, maar kunnen niet echt iets geschikts vinden en dus keren we terug naar Gennep. We belanden in De Kroon. Hier komen we een stel volleyballers tegen die meedoen aan het toernooi en die we kennen. Een klein wereldje. We eten – pas tegen 20:30 uur – heerlijk in De Kroon en kruipen daarna snel onder de wol.
Etappe 20: Gennep – Vierlingsbeek (3 mei 2008)
Om klokslag 8:30 uur zitten we aan het ontbijt. Een enorme tafel is gedekt met van alles en nog wat, maar zelfs die enorme tafel is niet groot genoeg voor alle gasten. We kletsen wat over de gelopen en nog te lopen etappes en over de fysiotherapie-opfriscursus met de andere gasten. Vervolgens pakken we onze spullen in en gaan de tassen in de auto. We betalen voor de overnachting en zijn klaar voor en dagje wandelen. Het weer is schitterend en we hebben er zin in!
We lopen zuidwaarts Gennep uit door een aantal woonwijken. Niet echt boeiend, maar gelukkig komen we al snel weer in het bos. We volgen hetzelfde pad voor ongeveer een uur en kruisen dan de snelweg A77. Iets verderop, waar de eerste kaart stopt, maken we een korte plaspauze bij de camping. Al snel lopen we weer het bos in en even verder komen we bij een straatje genaamd “de Groene Streep”. Hier kronkelt een vriendelijk weggetje tussen oude boerderijen. Volgens het boekje heeft de tijd hier stilgestaan. Nou is dat wat overdreven, maar het ziet er allemaal wel schattig uit.
Vervolgens komen we aan bij het natuurreservaat “het Quin”. Het absolute hoogtepunt van deze twee dagen wandelen. We lopen een heuveltje op en hebben vandaar een schitterend uitzicht over een heidelandschap met een aantal vennen. Deze vennen worden slechts door regenwater gevoed en zitten vol met diverse watervogels. In het natuurreservaat lopen ook diverse grazers rond, maar die zien we niet. We zien wel een roofvogel vliegen. We zitten zeker een halfuur te genieten en worden hier echt vrolijk van. Helaas is het natuurreservaat niet al te groot en lopen we er dus ook snel weer uit.
Iets verderop komen we aan in Afferden. We eten wat bij de Heerenwaard op het terras in het zonnetje en lopen vervolgens richting de Maas waar we de pont naar de overkant nemen. We zijn nu in Brabant en hebben de tweede kaart van vandaag erop zitten. Nog een te gaan.
We volgen een lange weg in zuidoostelijke richting die soms door bossen en soms door de velden gaat. Niet een echt spannend stukje van het pad, maar dat kan ook bijna niet na het Quin. Het is wel behoorlijk druk met wandellaars. Na ongeveer 4 km maakt de weg een bocht naar recht, naar het westen en lopen we Vierlingsbeek binnen. Om 15:30 uur komen we aan bij het eindpunt van de etappe bij de kerk van Vierlingsbeek. We drinken wat, gezeten op een bankje, en wachten op de regiotaxi. Die is er tegen 16:00 uur en we gaan terug naar Gennep. Hier stappen we in de auto voor de terugreis. We proberen nog wel even asperges te kopen, maar dat lukt helaas niet. We rijden vrij vlot naar huis en zetten José rond 18:00 uur in Amstelveen af. Weer een heerlijk Pieterpadweekend voorbij!
Etappe 21: Vierlingsbeek – Wanssum (10 april 2009)
Na bijna een jaar is het weer zover op Goede Vrijdag 10 april gaan we weer een stukje Pieterpad lopen. En, we hebben er een extra “wandelaar” bij, want Lucas gaat ook mee. Meteen de eerste keer dat we echt weggaan met hem. En omdat dit de eerste keer is en we al lang niet serieus hebben gelopen, hebben we besloten om één etappe in twee dagen te lopen. Vandaag lopen we de eerste ruim 10 km en morgen lopen we iets minder dan 10 km.
Zoals normaal halen we ’s ochtends vroeg José op in Amstelveen. Rond 9:00 uur zijn we bij haar en we rijden bijna meteen door. Het is redelijk rustig op de weg en we schieten goed op. Rond 11:00 uur zijn we bij de kerk in Vierlingsbeek, waar we in mei vorig jaar zijn gestopt. We kunnen niet meteen op pad, want Lucas moet eerst eten. Rond 11:30 uur kunnen we dan toch op pad. We lopen naar het zuiden Vierlingsbeek uit en al snel slaapt Lucas in de wandelwagen. Na een kilometer moeten we volgens de beschrijving een klein stukje van de weg af een pad langs een beek volgen dat slecht begaanbaar is. Wat verderop komen dat pad en de weg weer bij elkaar en we besluiten niet te gaan hannesen en over de weg te blijven lopen. Echt spectaculair ziet het pad er niet uit. We lopen dus lekker over de weg tot Holthees. Helaas blijkt daar dat de plaatselijke kroeg (nog) dicht is, en dus lopen we door naar Smakt. Hier komen we aan bij de St. Jozefkapel, een waar bedevaartsoord volgens de gids, maar voor ons belangrijker is de aanwezige kroeg die wel open is.
Na de lunch lopen we langs de spoorlijn verder naar het zuiden en al snel moeten we van de verharde weg het bos in van Landgoed Geijsteren. De paden zijn gelukkig goed begaanbaar met de kinderwagen en we lopen een uurtje door het bos. Af en toe moeten we even de wagen tillen om om een modderpoel of ander obstakel heen lopen, maar het gaat allemaal erg voorspoedig. En Lucas slaapt het grootste deel van de tijd gewoon verder. Onderweg zien we nog een klein kapelletje midden in het bos, maar verder beleven we niet veel bijzonders. Het is vooral erg lekker om weer buiten te wandelen, te genieten van de natuur en ondertussen een beetje bij te kletsen. Ondertussen dragen we Lucas ook een tijdje in de BabyBjorn voor de afwisseling.
Als we aan de rand van het bos komen, zien we voor ons Geijsteren liggen. We lopen langs de bosrand met een boog om Geijsteren heen en ten zuiden van Gseijteren slaan we een smal, min of meer verhard pad in. Even later kruist het pad een beekje en moeten we de kinderwagen over een bruggetje en hekje tillen. Vlak daarna verandert het pad in een hindernisbaan: erg smal, erg hobbelen en met diverse obstakels. Niet ideaal voor kinderwagens dus. Gelukkig duurt dat niet al te lang en komen we uit op de verharde weg. We hebben prachtig uitzicht op de cementfabriek en andere industrie van Wanssen. Leuk! In Wanssum zoeken de dames een plekje om wat te drinken en om Lucas weer eten te geven en ga ik naar de bushalte. Met de bus en trein ga ik in een halfuurtje terug naar Vierlingsbeek om de auto op te halen en om 16:30 uur ben ik weer terug in Wanssum. Bij de bakkerij zit de rest lekker te snoepen en wat te drinken en ik doe dus maar mee.
Later rijden we naar Swolgen waar we overnachten in de oude pastorie. We zeulen de bagage naar onze slaapkamer en gaan meteen op zoek naar een restaurantje. Het is rond 17:30 uur. We belanden al snel bij Eethuis Bram waar we heerlijk eten. Aanvankelijk is Lucas wat lawaaiig maar al snel valt hij alweer in slaap. Na het eten gaan we naar de pastorie terug. Lucas eet en we spelen wat met hem. We frissen ons op en maken ons op voor de nacht, maar Lucas ziet dat nog niet zitten. Hij heeft genoeg geslapen vandaag en wil nu aandacht, spelen en kabaal maken. En dat zullen ze weten ook! Kortom, hij wil niet slapen en we geven hem al om 21:30 uur zijn avondfles. Een uurtje later valt hij dan toch in slaap en niet veel later gaan wij ook slapen. Helaas blijft het daar niet bij. Rond 3:00 uur wordt Lucas wakker; zijn neus zit helemaal verstopt en we besluiten even te neussprayen. Geen succes want de komende anderhalf uur zet hij de pastorie op stelten. Ik neem hem mee in bed en gelukkig valt rond 5:00 uur iedereen weer in slaap en slapen we nog tot 7:00 uur.
Etappe 22: Wanssum – Swolgen (11 april 2009)
Na dus een wat rommelige nacht staat we toch om 7:00 uur op en zitten we om 8:00 uur aan het ontbijt. Dat is niet spectaculair maar voldoet wel. We pakken de spullen in en in de auto, rekenen af en rijden naar Wanssum. Om 9:30 uur zijn we weer aan de wandel. We lopen over een brede onverharde weg Wanssum uit richting het zuiden. De weg hobbelt lekker en Lucas valt dan ook al snel weer in slaap. Na een kwartiertje verlaten we de weg en gaan we verder op een paadje door het weiland. De omgeving is schitterend met een kronkelend beekje, maar voor de kinderwagen is dit niet echt ideaal. We nemen Lucas op de arm en slepen de kinderwagen als een echte terreinwagen door het weiland.
Gelukkig duurt de tocht over het weiland niet al te lang en gaan we weer de verharde weg op. Even later komen we aan bij Meerlo en hier maken we een klein omweggetje langs een “kasteelke“. We lopen dwars door de tuin en onder de poort door. Leuk. Even verderop zien we dat we toch al best een flink stuk hebben gehad en “nog maar” 131 km te gaan hebben. Na Meerlo lopen we over een min of meer verharde en rustig weg langs een stukje bos en wat boerderijen richting Swolgen waar we al om 11:15 aankomen. De dames en Lucas duiken een kroeg in, want Lucas moet weer eten. Ik ga met de bus naar Wanssum om de auto te halen. De bus komt vrijwel direct en in 20 minuutjes zit ik in de auto en tegen 12:00 uur ben ik weer terug in Swolgen. Om 12:00 uur gaat Eethuis Bram weer open en dus gaan we daar lekker lunchen. Rond 13:00 uur stappen we in de auto naar huis. Onderweg regent het wat maar thuis is het weer droog en we kunnen ’s middags nog even in de tuin zitten. Het eerste Pieterpadweekend van dit jaar en het eerste weekendje weg met Lucas zit erop en het ging prima. Zeker voor herhaling vatbaar en hopelijk al snel weer voor de volgende etappe.
Etappe 23: Swolgen – Velden (22 mei 2009)
Vrijdag 22 mei, de dag na Hemelvaart, besluiten we ’s ochtends vroeg dat we toch maar gaan wandelen. Het wordt mooi weer en we hebben een paar dagen vrij. Om 10:00 uur halen we José op in Amstelveen en rijden we richting het zuiden. Rond 11:00 uur, we draaien net van de A2 de A15 op, stoppen we bij een restaurant om een hapje te eten en wat te drinken, maar belangrijker omdat Lucas moet eten. Als de fles leeg is en hij een schone luier om heeft en ook wij klaar zijn, gaan we weer op pad. Iets na 12:00 uur komen we aan in Swolgen: lunchtijd. We parkeren de auto en lopen naar Eethuis Bram waar we ook het vorige weekend hebben gegeten. Bram herkent ons nog en we eten weer een heerlijk broodje. Dan gaan we op pad.
We lopen langs de oude pastorie Swolgen uit en het bos in. De route voert ons over zandpaden die soms onbegaanbaar zijn voor de wandelwagen. We duwen en trekken de wagen en soms dragen we h’m. Het gaat dus niet zo snel. De omgeving is wel mooi en het weer is schitterend. Langzaam maar zeker vorderen we over de paden en paadjes in het bos. Na een uur komen we bij een bruggetje over het Schuitenwater wat we (min of meer) nog een tijdje volgen.
Vervolgens lopen we het bos weer uit en op de rand van bos en akkers en tussen akkers door. Het waait stevig en dat betekent veel stof en zand van de droge akkers. Rond 15:30 uur stoppen we even bij een “Pieterpadbankje”. Hier krijgt Lucas een welverdiende fles en kunnen wij even zitten. We lopen verder langs Zwaanenheike en Houthuizen en komen uiteindelijk uit in Grubbenvorst. Het is tegen 17:00 uur.
In Grubbenvorst neem ik de bus terug naar Swolgen om de auto op te halen. Dit gaat prima en binnen driekwartier ben ik in Velden. Ondertussen hebben de dames met Lucas de pont genomen van Grubbenvorst naar Velden. In Velden slapen we bij Bed en Breakfast “de Stapper“. Iets na 17:30 uur komen we min of meer gelijktijdig daar aan. We nemen een kopje soep en drinken wat en gaan vervolgens wat eten in het centrum van Velden. We komen uit bij De Maasoever waar we heerlijk eten. Ook Lucas krijgt daar weer zijn fles. Na het eten gaat Lucas naar bed, nemen we een douche en kijken we nog wat tv en dan is het al weer tijd voor Lucas’ laatste fles en om te gaan slapen. Morgen wandelen we verder.
Etappe 24: Velden – Tegelen (23 mei 2009)
Na een goede nacht slapen, een warme douche en een stevig ontbijt pakken we de tassen en de auto weer in. Helaas blijk Lucas last te hebben gekregen van een buikgriepje en moeten we hem eerst nog even helemaal verschonen. Maar rond 9:00 uur gaan we dan toch op pad. We verlaten De Stapper, en lopen richting de Maas waar we het pad weer oppikken. We lopen tussen weilanden vlak langs de Maas richting Venlo en rond 10:00 uur komen we daar al aan. Via een buitenwijkje, een park en een wijk met schitterende jaren ’30 woningen, komen we in het centrum van Venlo. Hier drinken we een kopje thee op het terras en krijgt Lucas een fles. Daarna laat hij even weten dat de buikgriep nog niet over is en moeten we hem in het restaurant op een tafel verschonen. Gelukkig zit er met het mooie weer niemand binnen!
Na het centrum komen we aan bij het station. Hier stopt de etappe officieel, maar het is nog veel te vroeg om te stoppen. We lopen dus nog een stukje door. Vlak na het station verlaten we de bebouwing van Venlo alweer en lopen we de bossen in. Stevig omhoog tot we op een vlakte aankomen; daarna gaat het weer naar beneden door het bos en over smalle zanderig en soms zelfs modderige paden. We moeten zelfs de wagen en Lucas tillen. We klimmen een smalle en steile helling op en komen daarna weer op een verharde weg uit in Tegelen. Hier nemen we de bus terug naar het station in Venlo en daarna naar Velden. Lucas vindt dat prachtig. In Grubbenvorst nemen we een pannenkoek bij De Maasoever en vervolgens halen we de auto en rijden we terug naar huis. Rond 17:00 uur zijn we weer in Amstelveen, we brengen José weer thuis en gaan lekker barbecueën bij Mandy’s ouders. Een nieuwe verschoning voor Lucas halen we bij Mandy’s zusje Elise want meneer is echt goed bezig! Desondanks weer een prachtig Pieterpadweekend.
Etappe 25: Tegelen – Swalmen (07 augustus 2010)
Na ruim een jaar is het weer zo ver: we lopen weer een stukje Pieterpad. Tijdens de voorbereiding blijkt dat het boekje dat we hebben niet meer helemaal (of helemaal niet) actueel is maar met behulp van de markeringen langs de route, de wijzigingen die op internet staan en wat googelen hopen we er wel uit te komen.
Zaterdagochtend om iets na 7:30 uur vertrekken we vanuit Nieuw Vennep. De weersverwachtingen zijn niet zo best maar het ziet er vooralsnog goed uit. We rijden richting het zuiden en halverwege pikken we José op een parkeerplaats op waar haar vader haar heeft afgezet. Tegen 10:00 uur komen we aan in Tegelen; hier zijn we de vorige keer gestopt. Iets verder dan de eigenlijk etappe, zodat we het vandaag iets makkelijker hebben. We zullen zien. Nog snel een boodschapje doen en dan op pad.
De route voert meteen het bos in. We lopen over een prima landweg naar het zuidoosten richting de grens met Duitsland. Vervolgens lopen we een heel eind door de bossen en alleen aan de grensstenen kunnen we zien dat we op de grens lopen. Lucas heeft het gehad in de kinderwagen en wil zelf graag lopen en dus (?!) gebeurt dat ook. Hij loopt mee, en ook de andere kant op, en het bos in, hij verzamelt stenen en vindt alles prachtig, hij valt languit maar gaat toch door. Hoewel we hierdoor niet zo snel gaan, is het wel heerlijk om zo samen op pad te zijn.
Na ongeveer een uur lopen ontstaat er een behoorlijk hoogteverschil; hier gaat Lucas een tijdje in de rugdrager en ook dat vindt hij leuk. We volgen dan de hoogtelijnen en blijven op hoogte maar direct rechts van ons gaat het steil naar beneden. We verlaten hier even de grens en kronkelen een stukje door Duits bos. Even later gaat het pad ook naar beneden en dan volgen we weer de grens. Aan onze linkerhand zijn bossen in Duitsland (Naturpark Maas-Swalm-Nette), aan onze rechterhand akkers in Nederland. Rond 12:30 uur komen we aan bij restaurant De Grens waar we heerlijk lunchen (pannenkoeken!). Tegenover De Grens ligt recreatiepark De Witte Stein.
Na de lunch vervolgen we onze weg over de grens, hier de Prinsendijk geheten, maar na ca 1 km gaan we de Duitse bossen in. Een stukje verder komen we weer op de Prinsendijk uit maar na weer 1 km draaien we toch weer het bos in. Even later kruisen we de grens weer en zijn we weer in Nederland. We lopen nu, nog steeds door het bos, naar het westen en na enkele bochten en kronkels komen we uit op de Bosweg en zijn we vlak bij Swalmen. We volgen de Bosweg de laatste kilometer tot Swalmen en gaan dan op zoek naar Pension Groenewoud, waar we vanavond slapen.
Het pension is snel gevonden en net op tijd want er vallen een paar spetters regen. De eerste druppels van de dag, terwijl de voorspellingen bar en boos waren. Het is dan 16:00 uur. We melden ons in het pension. Het blijkt een beetje een alternatieve bedoening. Ook de reservering is niet helemaal goed gegaan, want we hebben een kamer voor 3 personen inclusief Lucas in plaats van 3 volwassenen plus Lucas. De eigenaar legt er een matras bij en nu staan er 4 bedden op een rijtje. Knus maar wel wat vol en benauwd. Het is niet anders. Dan ga ik met een regiotaxi, die nogal op zich laat wachten, terug naar Tegelen om de auto op te halen. Rond 17:15 ben ik terug, met de bagage, en kunnen we ons opfrissen. Om 18:00 uur gaan we, fris en wel, naar downtown Swalmen en eten we heerlijk bij De Mert. Als we bijna klaar zijn heeft Lucas nog een fijne verrassing voor ons (het zit tot in zijn nek) en moeten we toch nog even iets gehaast weg. Thuis moet hij even onder de douche en daarna naar bed; het is al 20:30 uur. We kruipen zelf ook maar onder de wol want we zijn ook best moe geworden en daardoor kan Lucas beter slapen. Het was een heerlijke dag.
Etappe 26: Swalmen – Roermond (08 augustus 2010)
De hele nacht heeft het geregend, of zeg maar gehoosd. Als we wakker worden, rond 6:00 uur, is het min of meer droog. We lummelen nog wat in de kamer, nemen een douche en pakken vast wat in en gaan om 7:30 uur naar beneden voor het ontbijt. Dat valt wat tegen maar is ook niet echt slecht; eigenlijk geldt dat voor het hele pension. Rond 9:00 uur zijn we klaar. We rijden naar Swalmen waar we de auto in het centrum parkeren. Dan gaan we op pad.
De route begint op het Marktplein in het centrum bij de kerk en bij De Mert. Het is 9:30 uur en, hoewel flink bewolkt, toch droog. We krijgen meteen onze eerste hindernis in de vorm van een trapje en lopen langs de Swalm, steken een bruggetje over en komen langs een soort mini-kinderboerderij. Vindt Lucas natuurlijk mooi. We lopen het dorp uit in zuidelijke richting en vervolgens over een pad tussen wat akkers. Dan komen we bij Kasteel Hillenraedt waar we helaas niet het terrein op mogen. We slaan linksaf, steken een weg over en gaan het bos in. Tijd voor Lucas om ook zelf even te lopen maar na even ligt hij al languit in de modder. Dat schrikt hem niet af en hij loopt dus vrolijk verder. Nog even verder kunnen we niet verder. Het pad en eigenlijk het hele bos ligt bezaaid met takken en hele bomen. We kunnen er niet langs, niet overheen en niet doorheen. We lopen dus terug naar de weg en volgen deze richting Boukoul waar we rond 10:30 uur zijn.
Na een korte drinkpauze lopen we verder. We vervolgen de verharde weg naar het zuiden en bij Zuidwijk Spick komen we weer op de officiële route. Over de Raaystraat lopen we naar het westen en even verderop, waar de bosrand begint, nemen we een pad langs het bos. Dit pad blijkt nogal smal en met moeite krijgen we de kinderwagen er doorheen. Lucas zit dan in de rugdrager. Even verderop draait het pad naar het oosten en wordt het te smal voor de wagen: het is nog geen meter breed en aan beide kanten zit prikkeldraad. We tillen de kinderwagen over het prikkeldraad en Mandy sleept de wagen door het weiland naar het einde van het smalle pad waar we bij elkaar komen. Iets verderop gaan we onder de N280 door. Het is dan rond 11:30 uur.
Nu wordt het wat spannend want de route uit ons boekje en de nieuwe route wijken hier behoorlijk af en bovendien gaat de nieuwe route niet meer naar Roermond maar blijft ten oosten daarvan, terwijl wij juist wel naar Roermond willen. We draaien Maalbroek op en na een paar honderd meter nemen we een pad (Spickerbroeklossing). Via een modderig en vooral hobbelig pad (Lucas vindt het helemaal niets in de wagen maar is te moe om zelf te lopen) komen we uiteindelijk uit op de Spickerweg. Hier gaat de nieuwe route rechtdoor via een ander modderpad, maar wij gaan de Spickerweg op richting het westen. Een stukje verder gaan we naar rechts om via een viaduct de A73 over te steken. Nog een eindje verder komen we uit op een rotonde en vervolgens volgen we 2 kilometer de Oranjelaan door de industrieterreinen en buitenwijken van Roermond. Niet echt het mooiste stukje Pieterpad en logisch dat de nieuwe route hier niet meer langs gaat.
Om 12:45 uur strijken we neer bij een pannenkoekenrestaurant (waar ook prima hamburgers te krijgen zijn overigens) tegenover het station. Om iets na 13:30 neem ik de trein naar Swalmen om de auto op de halen. Dat gaat prima. De trein doet er nog geen 10 minuten over en met nog eens 10 minuten wandelen ben ik bij de auto. Een klein kwartiertje verder sta ik met de auto bij het station in Roermond waar net een kleine wolkbreuk losbarst. Gelukkig hebben we het vrijwel droog gehouden. We laden in en rijden via Amstelveen naar huis. Weer een etappe gehad en bovendien een erg gezellig weekend.
Etappe 27: Roermond – Pey (08 september 2012)
Ruim 2 jaar is het geleden dat we hebben “gepieterpad” maar eindelijk is het weer zover. Op vrijdagmiddag brengen we de kinderen naar opa en oma en na het eten halen we José op. Vreemd om zo zonder de kids op pad te gaan, maar toch ook wel eens lekker. Rond 21:30 uur komen we aan in Montfort waar we slapen in het Pelgrimshuis. We worden ontvangen door onze gastheer Hans met een hapje en een drankje. Echt lang zitten we niet, want er zit een zware werkweek op en er wacht een stevige wandeling. Slapen dus! En ondanks een klein mugincidentje, waar ik vrijwel niets van merk overigens, slapen we allemaal goed.
Om 8:00 uur zitten we aan het ontbijt. We leggen een stevig bodempje en maken ons klaar om op pad te gaan. Het is schitterend weer, we zijn uitgerust en hebben er weer heel veel zin in. Hans brengt ons naar Roermond, waar we niet helemaal in het centrum beginnen maar bij Kasteeltje Hattem. Bij dit kasteeltje, een rijksmonument, staan ook gedenktekens voor vredesoperaties. We lopen over een graspad naar het zuiden richting de spoorlijn die we even verder over steken. Direct daarna steken we rijksweg A73 over. We lopen door een landbouwgebied met grote maisvelden en heel wat appelbomen. Soms maakt de akkerbouw plaats voor bos. Al kronkelend komen we rond 11:00 uur aan in Sint Odiliënberg waar een mooie oude kerk staat. Hier moeten we even goed opletten want de route vanaf Roermond, die wij lopen, is de oude route en vanaf Sint Odiliënberg komt deze samen met de nieuwe route die ruim om Roermond heengaat.
We lopen richting het westen Sint Odiliënberg weer uit over een aantal niet echt spannende paden. Rond 13:00 uur komen we aan in Montfort. Tijd voor de lunch. Maar Montfort lijkt wel uitgestorven; er is geen kip te bekennen, restaurants zijn dicht of leeg. Uiteindelijk komen we uit bij ’t Kefee ane Kerk. Hier eten we een heerlijk soepje en een wat slappe tosti. Even zitten en een groot glas koud drinken erbij, en we kunnen er weer tegenaan.
Net buiten Montfort lopen we langs een ruïne van een kasteel waar het bijzonder druk blijkt te zijn. Het pad loopt vervolgens over de weg langs en soms door het bos. Vlak voor Sint Joost slaan we af naar het zuiden. Na enige kronkels ten oosten van Echt komen we uiteindelijk uit bij de brugweg (N572). Hier is het eindpunt van onze etappe. Bij Leo’s café drinken we wat en we bellen Hans die ons komt ophalen. We moeten zo’n 20 minuutjes wachten voor hij er is, maar helaas heeft het café geen bitterballen of zoiets. Jammer. In no-time zijn we in het Pelgrimshuis en kunnen we lekker onder de douche. En terwijl we nog aan het tutten zijn komt Wilco, José’s vriendje. Met z’n vieren gaan we vervolgens naar Roermond om lekker op een terrasje te zitten met een goed glas en een lekker hapje. De eerste dag zit erop en het viel erg mee. Kijken hoe we ons morgen voelen!
Etappe 28: Pey – Sittard (09 september 2012)
Na een lekkere nacht, nu zonder muggen, zitten we weer om 8:00 uur aan het ontbijt. Het is weer stralend weer, dus een mooie dag voor Wilco’s Pieterpad debuut. Met twee auto’s rijden we naar Pey; een auto zetten we bij het station en een bij het startpunt van onze etappe. Om 9:45 uur zijn we op pad.
We lopen Pey uit en lopen langs akkers, weilanden en bosjes, en komen al snel uit bij Slek. Hier zijn we snel doorheen als we langs de voetbalvelden lopen en daarna het bos in. We komen uit bij de spoorlijn maar slaan vrijwel direct linksaf en lopen langs een leuke beek naar het zuidwesten. In het zonnetje drinken we een slokje water voordat we Heide binnenlopen. Hier lopen we over een fietspad en door ene paar straten en dan alten we ook Heide weer achter ons. We lopen weer het bos in. Om 11:15 uur is het tijd voor een korte pauze en een hapje en een drankje.
Na een korte pauze lopen we verder en niet veel later, na een aantal bochten staan we plotseling op de grens met Duitsland. Over een onverharde weg lopen we een stukje door Duitsland; in een boom zien we een kleine specht zitten. Een tijdje later komen we aan in Isenbruch. We lopen zo ongeveer over de grens verder en komen aan in Millen. Hier drinken we wat bij de Zoete Zoen – wat niet echt Duits klinkt natuurlijk.
Na een heerlijk koel drankje lopen we Millen weer uit en even verderop steken we de grensbeek over en staan we weer in Nederland. We lopen nog een stukje door het bos en staan dan plotseling aan de rand van Sittard. We volgen een pad langs een beekje dwars door Sittard. Rond 14:00 uur komen we aan in het centrum. Eindpunt van de etappe! Op het terrasje op de Markt eten we een pannenkoek of pasteitje drinken we een glaasje. Daarna lopen we naar het station. De trein naar Roermond blijkt vandaag niet te gaan wegens werk aan het spoor en in plaats daarvan nemen we de bus.
Tegen 16:00 uur zijn we weer bij de auto en gaan we terug naar de randstad. En terug naar de jongens die een heerlijk weekend bij opa en oma hebben gehad. Wij hebben ook een heerlijk weekend gehad; nog 2 etappes te gaan en dan hebben we het Pieterpad helemaal uitgelopen.
Etappe 29: Sittard – Spaubeek (06 april 2013)
Het voorjaar zit in de lucht en wij pakken het Pieterpad weer op. Na heel wat geregel is het gelukt. We brengen op zaterdagochtend de kinderen naar opa en oma en halen vervolgens José op. Tegen 10:00 uur rijden we weg uit Amstelveen. In 2 uurtjes rijden we naar Schinnen. Hier parkeren we de auto en nemen we de trein. Helaas moeten we wel nog even ruim een half uur wachten maar dan zijn we in een kwartiertje in Sittard. Eerst lunchen – op de Markt – want op een lege maag kan je niet lopen! Een uurtje later zijn we echt op pad. Helaas is het in Limburg niet zo mooi weer als in de rest van het land; het is bewolkt en fris. Gelukkig is het wel droog.
We lopen in de zuidoostelijke richting het centrum uit en al snel staan we aan de rand van de stad en lopen we een stijgend pad op. Langs het pad staan 7 kapelletjes – voetvallen genaamd. Al snel daarna lopen we tussen de velden door. Er staan diverse borden dat hier de korenwolf (een hamster en geen echter wolf) weer voorkomt, maar wij hebben hem niet gezien. Vooral boven op dit plateau is het fris maar gelukkig dalen we ook snel weer af om daarna toch weer wat te stijgen. Even later komen we aan in Windraak. Hier bevindt zich een, niet werkende, tapplaats voor helend water. Geinig.
Verder zijn we snel door Windraak heen en we lopen door een klein bos in. We dalen flink en stijgen ook weer. Het lijkt wel of we in de bergen lopen. Plotseling staan we voor een steile trap naar beneden. Onderweg moeten we onze weg banen tussen en onder omgevallen bomen door. De bomen zijn hier en daar mooi bewerkt door houtsnijders. Een soort wildbrijen maar dan met houtbewerken zeg maar. Beneden aangekomen gaan we na een paar meter over een fietspad… uiteraard weer omhoog. We lopen weer een stukje door een bos en hebben een mooi uitzicht. Even verderop komen we langs de Heemtuin. Van bovenaf ziet het er wel leuk uit maar het hek zit met een groot hangslot dicht.
Verder dus maar. De weg loopt tussen weilanden en akkers door en verandert daarna in een z.g. holle weg of grubbe. We lopen door Puth maar ook daar zijn we snel doorheen en lopen weer verder door de velden. Bij Huis Schinnen draaien we naar het westen en niet veel later zien we vlak bij ons op de grond een roofvogel zitten. Hij vliegt weg naar een boom in de buurt om vervolgens een hapje op te pikken op de grond. Leuk zo dichtbij. We lopen verder en komen uit bij de Geleenbeek die we een klein stukje volgen. Daarna lopen we het bos uit en zijn we bij het station. Maar wel het verkeerde station. De auto staat bij station Schinnen en we zijn nu bij station Spaubeek. We moeten ofwel een half uur op de trein wachten ofwel een halfuurtje (2 kilometer) extra lopen. We kiezen voor het laatste en zijn net voor de trein in Schinnen bij de auto. In een kwartiertje rijden we naar Valkenburg en vervolgens Houthem. Hier overnachten we in hotel Vroenhof.
Tijd voor een drankje en hapje. Helaas heeft het hotel geen borrelhapjes. Wel een goede tip voor een restaurant: we eten in Meerssen in restaurant Carpe Diem. Maar omdat het restaurant al vrijwel vol zit, kunnen we niet eerst douchen en omkleden en gaan we meteen op weg. We eten lekker en zijn rond 20:00 uur weer terug. We drinken nog wat en als we in de hotelbar zitten, blijkt dat alle andere gasten naar een of ander feest gaan, met dresscode zwart. Ook de hoteleigenaren gaan weg en zo zitten we een tijdje alleen, met de spreekwoordelijke sleutel van de drankkast. Rond 21:30 uur komt Wilco ook en we drinken met z’n allen op een geslaagde etappe. Dan is het tijd om te slapen want morgen moeten we weer op tijd op pad.
Etappe 30: Spaubeek – Valkenburg (07 april 2013)
Om 7:30 uur gaat de wekker, en hoewel we al wel even wakker zijn, hebben we toch lekker geslapen. Douchen, aankleden en om 8:00 uur melden we ons voor het ontbijt. Dat is prima en ruim voldoende voor een lekker wandeldagje. Het weer zit in ieder geval mee want het ziet er stralend uit. Na het eten pakken we de tassen, checken we uit bij het hotel en gaan we op pad. We rijden met 2 auto’s naar het eindpunt van de etappe in Valkenburg en vandaar met 1 auto naar het station Spaubeek waar we gisteren zijn geëindigd. Nou ja, eigenlijk hebben we natuurlijk tot Schinnen gewandeld maar dat was omdat we de auto bij het verkeerde station hadden geparkeerd.
Zoals gezegd is het schitterend weer, dus de jassen kunnen in de auto blijven. Als we Spaubeek uitlopen is het tegen 10:30 uur. We lopen omhoog het bos in door een grubbe. Na een tijdje staan we op het plateau. We lopen tussen de velden door en zien dan een zweefvliegtuigje. Te klein om in te vliegen maar veel groter dan een gemiddeld speelgoedvliegtuig. Er blijkt een vliegveld voor modelvliegtuigen te zijn. We lopen door en dalen langzaam weer wat af tot we in Terstraten aankomen. In Terstraten slaan we rechtsaf en verlaten al snel de weg; we lopen verder over een voetgangerspaadje. We lopen langs een beekje, in een prachtige omgeving.
Uiteindelijk komen we in Aalbeek waar we direct weer afscheid van nemen. We lopen tussen velden door richting Schimmert en zien daar de watertoren. Even verderop komen we langs een oude kasteelhoeve en plotseling zien we ook andere wandelaars. Een heel aantal zelfs waaronder verschillende met Pieterpadboekje in de hand. We zijn dus niet alleen vandaag. Na Schimmert komen we aan in Ravensbosch. We lopen door of langs een bos en zien een beekje stromen. Alweer is de omgeving erg mooi. We treffen het vandaag met een erg mooie wandeling en heel mooi weer. Een klein uurtje later komen we weer in de bewoonde wereld. We gaan onder de snelweg en spoorbaan door en zijn in Valkenburg. We halen de auto op en rijden naar het centrum. Daar ploffen we neer op een terrasje. En hoewel, of ondanks, dat er weinig tempo inzit, zitten we lekker met een koud drankje en een lekkere lunch. En dan is het om een uur of 14:30 echt tijd om weg te gaan. We halen de andere auto op en nemen afscheid en rijden naar Amstelveen om de kids weer op te halen bij opa en oma. Het was een lekker weekendje. Nog 1 te gaan en dan zit het Pieterpad er op!
Etappe 31: Valkenburg – Maastricht (20 april 2013)
Het is zaterdag 20 april, 2 weken na ons vorige Pieterpadweekend trekken we weer de wandelschoenen aan. Oma is er al en blijft het weekend op de kinderen passen, dus als we klaar zijn, vertrekken we. Rond 9:00 uur zijn we bij José en goed 11:00 uur in Maastricht. Na enig gekronkel door het centrum komen we aan bij Bed en Breakfast Centrum vrijwel aan het Vrijthof. We brengen de tassen naar binnen, parkeren de auto en pakken de wandelspullen. We lopen naar het Onze Lieve Vrouweplein waar we een vroege lunch gebruiken in het zonnetje. Daarna lopen we naar het station en nemen we de trein naar Valkenburg. Heel handig die OV kaarten, maar we checken in bij een NS paaltje en blijken in een Veolia trein te zitten en kunnen in Valkenburg niet uitchecken bij de NS. Dat is iets voor latere zorg. Nog even de veters goed strikken en dan op pad. Eerst nog even 1,5 km van het station naar het beginpunt van de route. Om ongeveer 13:30 uur beginnen we dan eindelijk aan de etappe zelf.
We lopen al snel Valkenburg uit en even verderop steken we de Geul over. We maken een bocht naar rechts en lopen door een bos langs de Geul. Na een half uurtje draaien we naar links en klimmen we langzaam maar zeker omhoog uit het Geuldal. Plotseling staan we bovenop het plateau en in de bebouwing van Terblijt. Het is een klein dorpje waar we snel doorheen zijn en we lopen vervolgens tussen de velden door. Na een grote bocht slaan we af en dalen we ook af via een holle weg. We lopen richting Bemelen maar gaan het dorp niet in; we lopen er voorbij en lopen langs de Bemelerberg met grotten (mergelgroeves) en mergellandschapen. We nemen even pauze en zitten heerlijk, in het zonnetje, te genieten van de omgeving. Een tijdje later lopen we door en na een half uurtje komen we aan bij de rand van Maastricht. Er volgt een niet bijzonder aantrekkelijk deel van de etappe door de buitenwijken van Maastricht. Wegens werkzaamheden aan de Rijksweg A2 moeten we omlopen en via een voetgangersbrug oversteken en tegen 17:00 uur zijn we bij het station in Maastricht. We regelen nog even de OVchipkaartproblemen op het station en wandelen dan terug naar het centrum.
Rond 17:30 uur zijn we weer op het Vrijthof en omdat alle terrasjes helemaal vol zitten gaan we eerst naar de B&B om te douchen. Een uurtje later zijn we weer helemaal fris en fruitig. We zoeken een leuk tentje en komen uit bij Hotel Britannique, waar we heerlijk eten. Als we vrijwel klaar zijn zien we nog bekenden lopen waar we even een praatje mee maken en dan gaan we terug naar de B&B. We zijn moe – maar voldaan – en gaan lekker op tijd slapen. Morgen de laatste etappe.
Etappe 32: Maastricht – Sint Pietersberg (21 april 2013)
We hebben lekker geslapen en gaan nadat we ons hebben aangekleed, lekker ontbijten op het Vrijthof. We komen uit bij De Ontbijtkamer a.k.a. Taart. Na het prima ontbijtje pakken we de tassen in en gaan we op pad. De etappe van vandaag is bijzonder kort: 4 km vanaf het station naar de Sint Pietersberg (en weer terug natuurlijk) en omdat onze B&B vrijwel op de route ligt, hebben we daar ook al een stukje van gehad. We pakken het pad op, op het Onze Lieve Vrouweplein. We lopen door wat smalle straatjes en zien een oude watermolen en restanten van de stadsmuur uit de 13de eeuw. Daarna lopen we door het Henri Hermanspark en steken we de N278 over.
Al snel daarna lopen we langs de laatste huizen en begint een rustige klim omhoog richting de Sint Pietersberg. Achteromkijkend zien we de “sky line” van Maastricht als we langs het voormalige fort Sint Pieter lopen. Niet veel verderop zijn we boven en slaan we rechtsaf. Aan onze linkerzijde ligt een enorme groeve. We lopen langs de groeve min of meer naar de overkant. En daar, daar is het eindpunt van het Pieterpad. Het punt zelf valt een beetje tegen: een steen en een wegwijzer. We nemen een slokje drinken en maken een foto, maar zijn eigenlijk nog niet toe aan pauze want we lopen net een uurtje! Terug dus maar richting Maastricht. We lopen dezelfde weg terug en zitten rond 12:00 uur op het terras van Hotel Brittanique. Eerst drinken we wat en gaan dan heel soepeltjes over in de lunch. Na een heerlijke lunch is het zo rond 13:30 uur toch echt tijd om te vertrekken. We halen de auto op uit de garage, gooien de tassen erin en gaan terug naar huis. We zetten José af in Amstelveen en zijn aan het einde van de middag weer thuis waar de jongens lekker aan het buitenspelen zijn met oma.
Het zit erop! We begonnen 8 april 2006 in Pieterburen en vandaag, 21 april 2013 hebben we de laatste etappe Pieterpad gelopen. Het was mooi, soms zwaar, maar altijd gezellig. Het smaakt naar meer!
