Het is half juni, en nog net voor de schoolvakantie, en wij gaan ruim 2 weken naar Spanje. Net als vorig jaar (Andalusië) hebben we de reis in 2 delen verdeeld: we gaan eerst een week de bergen van de Pyreneeën in en zitten daarna (ruim) een week op het strand van de Costa Brava.
Pyreneeën
Op vrijdag 15 juni staan we op tijd op en als we klaar zijn, gaan we op weg naar Spanje. We rijden in een uurtje Nederland uit en vervolgens door België. De reis gaat voorspoedig totdat we bij Parijs aankomen. Hier lopen we flink vertraging op. Later blijkt dat de routeplanner niet helemaal doet wat we willen en we moeten een stukje omrijden om in Poitiers te komen. Hier overnachten we in Hotel Campanile POITIERS – Site du Futuroscope. We eten in het restaurant en gaan dan lekker naar bed, hoewel het wel even duurt voordat de mannen slapen. De volgende dag rijden we na het ontbijt verder en zonder problemen of files rijden we via Bordeaux en Pau naar de grens. De weg wordt smaller het gaat flink omhoog. We rijden door een schitterende omgeving. Na het passeren van de grens dalen we weer af door het Valle de Tena richting Gavin. Rond 17:00 uur komen we aan bij Camping Gavin waar we de komende week blijven. Het huisje is heel ruim en ziet er prima uit! De reis ging voorspoedig en de mannen hebben zich heel goed gehouden.
Als we zondag wakker worden is het prachtig weer. Na een vers broodje gaan we dus lekker op pad. We rijden de Valle de Tena in en maken net over de grens met Frankrijk een mooie wandeling. We kruisen een beekje, gooien talloze stenen erin, lopen door de sneeuw en eten een broodje. En dat alles bij prachtig weer en in een geweldige omgeving. Als we in de middag weer terug zijn op de camping, nemen we nog even een duik in het zwembad. We eten in het restaurant maar dat is, ook door het late uur, wat te veel van het goede voor de mannen. Snel naar bed dus.
De volgende ochtend, maandag 17 juni, is het bewolkt maar droog. We rijden naar Torla om het Nationale Park Odessa y Monte Perdido te bezoeken. Bij het informatiecentrum krijgen we het advies om te parkeren bij La Pradera de Ordesa in het dal van de Rio Azaras en vandaar in ongeveer een uur naar de watervallen La Cueva en EL Estrecho te lopen. We lopen langs de Rio Azara maar ook langs het wandelpad loopt een beekje en daar kunnen we steentjes ingooien! Helaas is de energie er daarmee wel een beetje uit en wil Daniël niet meer zelf lopen. Na ruim een uur zijn we pas halverwege. We eten een broodje en als het ook nog begint te regenen, besluiten we om terug te gaan. Via een bruggetje steken we de Rio Azara over en lopen we aan de andere kant terug, over een kinderwagenvriendelijk pad (hadden we dat maar eerder geweten). Terug op de parkeerplaats drinken we nog wat en daarna rijden we weer naar de camping. We zitten niets te vroeg in de auto overigens, want het begint te hozen. Toch maar goed dat we niet zijn doorgelopen.
Het regent als we wakker worden de volgende morgen. Geen weer om buiten te zijn, dus rijden we, in de stromende regen waardoor we niets van de omgeving kunnen zien, richting Jaca en verder naar Santa Crus de la Seros waar we el Monasterio Viejo de San Juan de la Pena bezoeken. Dit is een oud klooster deels in en deels onder een overhangende rots gebouwd. We parkeren boven op de berg en lopen in de stromende regen naar het nieuwe klooster. Hier kopen een kaartje voor het oude klooster en gaan met een busje naar het oude klooster dat langs de weg ligt waar we zelf ook net reden (maar waar je niet kan parkeren). Best leuk en omdat het binnen is, ook droog. Na een half uurtje gaan we weer omhoog met het busje en kijken we nog wat in het museum bij het nieuwe klooster rond. Als we terug rijden begint het een klein beetje op te klaren zodat we ook nog iets kunnen zien van de omgeving.
Woensdag 19 juni, Daniël is jarig en wordt 2 jaar! We hebben ballonnen meegenomen; Lucas gooit ze allemaal in Daniëls bedje. En we hebben cadeautjes. Als we allemaal klaar zijn, gaan we naar de dierentuin. En niet zomaar een dierentuin, maar een waar de “lokale” dieren in een min of meer natuurlijke omgeving leven. Dus niet in hokken maar op een stuk berghelling met een hek eromheen. We gaan naar La Cuniacha nabij Piedrafita de Jaca in de Valle de Tena. Via een wandeling van zo’n 3 uur loop je tussen de verschillende dieren door. Maar ook nu gooit het weer roet in het eten, want het regent. Variërend van gemiezer tot een stevige bui. Bovendien wil Daniël niet lopen. Toch lopen we het hele rondje, hoewel we het laatste stukje afraffelen.
Het weer zit niet mee. Ook op donderdag, onze laatste dag in de Pyreneeën, is het bewolkt en nat. We besluiten een rondje te rijden en bezoeken onder andere Valle del Aragon boven Jaca. ’s Middags pakken we vast de tassen in en doen we nog een boodschapje. Jammer dat we niet meer hebben kunnen genieten van de omgeving want het is hier wel erg mooi. De speeltuin en het zwembad hebben we ook niet echt gebruik van gemaakt. Op naar het strand en naar beter weer.
In de stromende regen, hoe kan het ook anders, pakken we de auto in. Rond 9:00 uur zijn we helemaal klaar van vertrekt. We leveren de sleutel in en gaan op pad. De reis gaat voorspoedig, al snel wordt het droog en de rit gaat door mooie gebieden. Onderweg eten we een broodje maar we gaan snel weer verder en rond 16:00 uur komen we aan bij Camping El Delpin Verde waar we de komende ruime week blijven. Na enig gedoe hebben we de sleutel en rijden we naar ons huisje. Een splinternieuwe, mooie, maar niet al te ruime stacaravan. Op 20 meter afstand is een speeltuintje waar de jongens meteen even op verkenning gaan. We pakken uit en doen een boodschapje. Daarna gaan we eten in het restaurant, maar dat valt wat tegen. ’s Avonds begint het te regen en zelfs onweren en dat gaat een groot deel van de nacht door.
Costa Brava
Ruim een week verblijven we op El Delpin Verde. Het grootste deel van de tijd spelen we in de speeltuin vlakbij, in het zwembad of op het strand. Alleen de tweede dag valt het weer wat tegen en gaan we midgetgolfen. De eerste dagen staat er veel wind, waardoor het niet echt lekker is op het strand en gaan we vaak naar het zwembad, maar later in de week neemt de wind iets af en gaan we vaker naar het strand. Daar graven we kuilen waar een Duitser trots op zou zijn. In de speeltuin wordt zo hard gespeeld dat de glijbaan en schommel slijtageplekken vertonen. Al snel heeft Lucas niet 1 maar 2 vriendinnetjes: Lois en Megan. Twee andere Nederlandse gezinnen met kinderen in dezelfde leeftijd als Lucas en Daniël zitten in hetzelfde blok als wij zitten en we zien elkaar dus dagelijks in de speeltuin, op het strand en in het zwembad. We gaan een paar keer eten in een van de restaurants maar dat valt wat tegen; eigenlijk is alleen het Aziatische restaurant wel goed. Gelukkig is de supermarkt groot en goed gevuld, hoewel grotendeels met drank, en kunnen we prima koken in onze huisje. ’s Avonds gaat Lucas, soms met Daniël, en vaak met zijn vriendinnen, naar de minidisco.
Na ruim een week zit het er al weer op. De tijd is voorbij gevlogen. We nemen afscheid van Megan en Lois (en hun ouders en broertje/zusje) en rijden zondag 30 juni ’s ochtends vroeg weg. Na enige gedoe met het uitchecken, zijn we rond 9:00 uur echt op pad. Nu pas zien we dat de omgeving ook mooi is. We zijn de camping helemaal niet af geweest! We rijden al snel Spanje uit en Frankrijk in, en het blijkt dat de snelste route een behoorlijk kronkelende snelweg is dwars door de bergen. Al met al schiet het toch wel aardig op en we zijn aan het einde van de middag vlak voor Parijs. Hier eten we wat in een vreselijk wegrestaurant. We besluiten om nog even door te rijden (Parijs voorbij) en omdat het zondagavond is nemen we de gok om dwars door Parijs te gaan. Stom, niet doen, want ook op zondagavond staan we dik in de file. Als we zo rond 21:30 uur weer lekker op gang zijn ten noorden van Parijs, besluiten we om niet nog een hotelletje te zoeken maar door te rijden naar huis. Dan zijn wel weliswaar laat thuis, maar wel thuis. Goed 1:00 uur zijn we dan ook thuis en al snel liggen de mannen in hun eigen bedje te slapen en wij volgen niet lang daarna. De vakantie zit erop. Twee-en-een-halve week zijn voorbij gevlogen wat een goed teken is. Het weer in de Pyreneeën, en daardoor wat we er konden doen, viel tegen, maar aan het strand hebben we dat weer ruimschoots ingehaald.
