Trouwen - de voorbereidingen en de dag zelf

Op deze pagina schrijven we over de voorbereidingen op ons huwelijk op 1 september 2005. Alles begint natuurlijk bij het begin: het aanzoek in december. De maanden daarna staan in het teken van de voorbereidingen: de eerste ideeën in januari en februari en vervolgens het zoeken naar een trouwjurk, vervoer en een fotografe in maart en april. In mei en juni zijn wij druk bezig met de uitnodigingen en de huwelijksreis. Na onze vakantie in juli pakken wij de draad weer op en gaan wij op zoek naar een trouwpak. De laatste weken regelen wij nog een hoop details, het zijn de laatste loodjes en op 1 september is het zover, de grote dag, wij gaan trouwen!

Aanzoek – december

Op zondag 26 december 2004, tweede Kerstdag, heb ik Mandy ten huwelijk gevraagd. Uiteraard (!?) zegt zij meteen “ja”. Wij plengen een traantje en het wordt nog een dolle boek. Op oudejaarsavond is de hele familie bij ons thuis en is het. moment daar om “ons” nieuws bekend te maken. Dat betekent eerst nog een hele week onze mond dichthouden en dat is vooral voor Mandy erg moeilijk. Op oudejaarsavond houden wij de spanning er nog even in en als niemand het meer verwacht, hebben wij “nog een mededeling”. Er wordt gehuild, gelachen, getoast en gezoend. “Het werd tijd” en natuurlijk “gefeliciteerd” zijn de meest gehoorde opmerkingen.

Ideeën, datum en locatie – januari en februari

In januari gaan wij aan de slag om de belangrijkste zaken te regelen, zoals datum en locatie voor het huwelijk en het feest, maar ook de trouwjurk en de ringen. Wij rijden veel rond in de buurt, zitten uren achter de computer en er komen talloze (wilde) ideeën op, waarvan wij de meeste ook meteen weer verwerpen. Gelukkig zijn veel van onze vrienden de afgelopen jaren getrouwd, zodat wij veel voorbeelden hebben en vaak precies weten wat wij wel en niet willen. Ook kunnen wij wel wat hulp gebruiken bij alles wat moet worden uitgezocht en voorbereid en wij vragen onze zussen, Diane en Marleen om ons te helpen en onze ceremoniemeesters te zijn. Daar hebben zij natuurlijk wel zin in.

Half februari staan de locatie en de datum vast. Wij gaan op 1 september 2005 trouwen in Lisse. Het huwelijk en het feest vinden op dezelfde locatie plaats, namelijk op het Landgoed Keukenhof. De ambtenaar van de burgerlijke stand is ook vastgelegd.

Trouwjurk, vervoer en fotografie – maart en april

Nu de datum en de locatie vastliggen, moet er nog heel wat worden geregeld. De volgende stappen zijn:

Fotografie: De fotografe van Foto21 hebben wij al eens aan het werk gezien op de bruiloft van Carola en Arnoud, studievrienden van mij. Zij deed dat erg onopvallend, maar heeft wel opvallend mooie foto’s gemaakt. Daarnaast is zij in vergelijking met een andere fotograaf waar wij hebben gekeken, relatief goedkoop.
Muziek: Diane heeft ons op het spoor van een zanger en band gezet. Zij heeft al eerder met hem gewerkt in haar werk als evenementenorganisator. Eigenlijk doet hij geen bruiloften en partijen meer, maar voor ons (of voor Diane) maakt hij een uitzondering.
Vervoer: Ook vervoer hebben wij geregeld. Wat dat precies wordt, houden wij nog even geheim, maar het past wel bij ons en bij de sfeer van onze bruiloft. Wij zijn er tenminste erg blij mee, maar moesten er wel voor naar het uiterste oosten van het land.
Ringen: Wij zijn bij diverse juweliers wezen kijken, hebben vele boeken doorgeworsteld, maar kwamen toch steeds op min of meer dezelfde ringen uit. Na lang wikken en wegen, hebben wij een mooi paar uitgezocht bij Peereboom in Amstelveen. Dat betekent uitzoeken, maat opnemen, wachten, passen, tekst bedenken, weer wachten en … klaar! De ringen liggen al een tijdje in een doosje in de kast te wachten tot het 1 september wordt.
Trouwjurk: Mandy gaat met 2 (schoon)moeders en 3 (schoon)zussen op zoek naar een trouwjurk. Uiteraard met de beste bedoelingen, maar stop maar eens zoveel vrouwen in 1 hok en dan nog over zo’n onderwerp, en het wordt een kippenhok. Mandy is dan ook gesloopt als zij thuiskomt. Gelukkig heeft zij wel wat moois gezien. Hierna bezoekt zij nog een aantal andere zaken, meestal in een kleiner gezelschap. Uiteindelijke maakt zij haar keuze en wordt de jurk besteld. Nu kan ik op zoek naar een pak. Daarna volgt uiteraard nog een groot aantal keren afpassen, het uitzoeken van accessoires en dergelijke, maar de eerste en belangrijkste stap is gezet.

Uitnodigingen en huwelijksreis – mei en juni

De laatste weken zijn wij erg druk geweest met onze huwelijksreis. Niet geheel onbelangrijk, toch? Oorspronkelijk wilden wij naar de Malediven. Heerlijk 3 weken in luxe op het strand liggen, op zo’n eiland waar maar een paar hutten staan en verder geen hond komt. Heerlijk. Echter, de natuur steekt hier een stokje voor. Eerst was er de tsunami waardoor ook de Malediven zijn beschadigd en in september is het regenseizoen in die regio. Niet echt ideaal voor een huwelijksreis en strandvakantie. Wij moeten dus wat anders zoeken. Na veel denken, praten en heel veel surfen op het net, hebben wij een niet idee: wij gaan naar Kenia of Tanzania. Daar zijn prachtige safari’s te maken en kan heerlijk van het strand worden genoten.

Nu wij een plan hebben, werken wij dat verder uit. Ten eerste willen wij niet een traditionele rondreis maken, waar je elke dag op reis bent. Wij willen dus slechts een beperkt aantal locaties bezoeken, uiteraard wel de mooiste locaties, en daar een aantal dagen blijven. Ten tweede willen wij de safari in een zo klein mogelijk gezelschap maken, liefst privé. Dit kunnen en willen wij niet helemaal zelf regelen, dus zoeken wij professionele hulp. Eerst gaan wij naar een reisbureau en leggen wij onze vraag voor. Men is erg behulpzaam, maar helaas zijn er geen “gewone” reisorganisaties die iets dergelijks bieden. De volgende stap is de meer gespecialiseerd organisaties zoals Baobap, Djoser, etc. Ook hier is niet mogelijk wat wij willen. Wij gaan dus weer speuren op internet en vinden daar een aantal organisaties die reizen op maat maken en ook nog gespecialiseerd zijn in Afrika. Uiteindelijke houden wij twee reisorganisaties over die ons beide een goede offerte sturen. De keuze is moeilijk, maar valt uiteindelijk op ExploreAfrika.

De tweede belangrijke actie in deze periode zijn de uitnodigingen. Wij zitten weer heel wat uurtjes achter de computer en bezoeken een aantal drukkers. Heel veel boeken met voorbeelden later, komen wij tot de conclusie, dat er niet veel soeps bij zit. Zelf maken is ook geen optie. Gelukkig is er 1 kaart die wij beiden wel leuk vinden. Deze wordt het dus en half juni halen wij de kaart op bij de drukker. De ceremoniemeesteressen verzorgen de versturing, maar dan moeten wij eerst nog even een definitieve gastenlijst, met de juiste namen en adressen, opstellen. Dat is nog moeilijker dan gedacht, maar lukt uiteraard ook.

Tenslotte praten wij met de ceremoniemeesteressen over de details van de dag, de aankleding van de feestzaal en gaan wij hier ook kijken. Dan kunnen onze zussen daarmee aan de gang. Zij stellen een brief op met aanvullende informatie voor de gasten. Deze informatie kennen wij deels wel maar deels ook niet. Wij zijn benieuwd wat dit voor verrassingen oplevert!! In ieder geval gaan de uitnodigingen met een week of zo de deur uit. Verder hebben wij alle medische zaken geregeld omtrent de reis: malariapillen gehaald en een ontbrekende cholerastempel in het “gele boekje”. Ook hebben wij afspraken gemaakt voor de ondertrouw en voor een eerste gesprek met de ambtenaar van de burgerlijke stand. Dit gebeurt eind juli en begin augustus.

Trouwpak en afpassen – juli

Direct na onze vakantie eind juni en begin juli ga ik op jacht naar een pak. Ik heb een vaag idee wat ik wil en weet een paar dingen die ik niet wil. Eerst ga ik, op aanraden van diverse vrienden, naar Roka in Haarlem. Dennis gaat mee. Ik leg uit wat ik in gedacht heb en wat niet en de verkoper zoekt wat pakken bij elkaar. Een deel daarvan kan meteen weer terug, een ander deel bekijk ik beter en pas ik. Na erg lang zoeken heb ik een colbert dat mij aanstaat. Helaas zit de bijbehorende pantalon vreselijk. Het duurt weer een tijd, voordat wij de juiste pantalon vinden, echter, nu vind ik het colbert weer niks. Na ruim 2 uur hebben wij een pak uitgezocht dat het zou kunnen zijn. Ik ben nog niet overtuigd en besluit dus verder te gaan zoeken. Dit doe ik een paar dagen later al op het winkelcentrum in Amstelveen. Ik vind zowaar 2 pakken waar ik tevreden over ben, en roep de hulptroepen er dus weer bij. Dennis (met Diane en Milan) komen ook en keuren mee. Uiteindelijk valt de keuze op een pak bij Boss. Hoe het er uitziet, houd ik uiteraard nog even geheim. Het pakt past wel bij de jurk, want daar hebben wij een stofstaaltje van bij ons – in een gesloten enveloppe. Na 2 pogingen ben ik geslaagd. Een week later, het is nu half juli, koop ik ook schoenen, een overhemd, etc. Ik ben er klaar voor!

Eind juli past Mandy voor de tweede keer haar trouwjurk. Ook heeft zij voor het eerst een proefkapsel en make-up. Dat was nog een heel gedoe. Zij had een afspraak, zwart op wit bevestigd in een contract en betaald en wel, maar de betreffende kapster / visagiste kwam op het bewuste moment niet opdagen. Contract verscheuren en geld terugeisen (en krijgen) dus. Het was echter nog erg moeilijk om een zaak te vinden die en bruidskapsels en -make-up doet, en aan huis komt en ook nog op 1 september beschikbaar is. Uiteindelijke komt Mandy terecht bij een kapper in ons eigen Nieuw-Vennep. Deze komt niet aan huis, maar het is dichtbij dus geen al te groot bezwaar. Gelukkig gaat alles goed.

Ondertussen zijn wij ook nog bezig met de bruidstaart, bedankjes, het menu voor de daggasten en de hapjes ’s avonds tijdens het feest. Al deze zaken zijn eind juli voor elkaar. In het laatste weekend in juli ging ik op zoek naar een bruidsboeket en bijpassende bloemen. Hoewel ik van te voren geen flauw idee had, slaagde ik al in de eerste winkel, dus dat is ook mooi geregeld. In dit weekend maken wij nog wat keuzes voor de muziek en nemen wij nog contact op met de cateraar voor een laatste afspraak.

De laatste loodjes – augustus

Nog ruim 4 weken te gaan. Gelukkig is vrijwel alles geregeld. Althans dat hopen wij maar. In de eerste week van augustus hebben wij nog een laatste gesprek met de cateraar op de Keukenhof met onze ceremoniemeesteressen. Helaas bleek dat wij de dinerkeuzen nog een keer moeten over doen. Verder ging alles prima en zijn de laatste afspraken gemaakt. Ondanks dat wij stevig de touwtjes in handen hebben, zijn er toch ook nog verrassingen in petto; een beperkt deel van het overleg met de Keukenhof hebben wij namelijk niet mee gemaakt! Verder hebben wij nog een aantal mails verstuurd om de genodigden te verzoeken aan te geven of zij komen of niet en om hen te informeren dat de N207 in deze periode regelmatig afgesloten is.

Maandag 8 augustus zijn wij bij de ambtenaar van de burgerlijke stand van Lisse geweest om kennis te maken. Na ruim een uur praten over vooral onszelf, gingen wij met een goed gevoel weer naar buiten. Je ziet en hoort wel eens van die blunders tijdens de ceremonie, maar wij hebben er vertrouwen in dat het bij ons goed gaat. Ondanks dat wij al lang bij elkaar zijn en niet voor niks gaan trouwen, is het toch moeilijk om aan te geven waarom je van elkaar houd, en waarom wij (nu) willen trouwen. Het is gewoon zo, dat is een gevoel en erg lastig onder woorden te brengen. Althans dat vonden wij.

De weken tussen 8 en 20 augustus gebruiken wij voor de allerlaatste details, voor het ondergaan van folteringen bij de schoonheidsspecialiste, de pedicure, manicure, etc. Ten slotte moeten wij nog de laatste voorbereidingen treffen voor onze huwelijksreis. Ook moeten wij nog voor de laatste keer de menugegevens aan de Keukenhof doorgeven, de bezetting van de eerste rij stoelen bij de ceremonie aan de ambtenaar van de burgerlijke stand en de route en planning aan ons trouwvervoer.

Afgelopen weekend (20 en 21 augustus) werden wij “verrast” door onze vrienden. Zaterdag werd ik om een uurtje of 11 opgehaald. ik moest een tas meenemen met sport- en zwemspullen, droge kleren, paspoort, tandenborstel en nog veel meer. Eerst gingen wij naar een indoor beachvolleybalcentrum. Daar speelden wij, uiteraard, beachvolleybal en ook beachvoetbal. Dat ging prima en was ook erg leuk, zeker na de verplichte baco’s. Na een klein hapje eten en miezerige douche, gingen wij op weg naar Utrecht. Even leek het erop dat wij in Abcoude aan de autocross zouden meedoen, traditioneel het begin van de Abcouder feestweek, maar toch niet. In Utrecht aten wij relaxt op het terras een broodje. Daarna gingen wij lasergamen. Ook leuk! Vervolgens door een enorme hoosbui naar de auto’s en naar De Schuur in Abcoude. Daar stonden mijn draaitafels, platen, etc. Snel opbouwen dus, terwijl anderen zich met de barbecue bezighouden. Aan het einde van het eten en na heel wat plaatsjes gedraaid te hebben, worden de mannen wat zenuwachtig. Ik moet “oefenen” met een blinddoek, mijn shirt uitdoen, etc. Later wordt ik naar de woonkamer begeleid, waar ik moet gaan liggen op een luchtbed. Ik heb alleen mijn onderbroek nog aan en een blinddoek om en koptelefoon op. Ik zie en hoor dus niks, begrijp natuurlijk wel wat er gaat gebeuren. Even later is het zover. Iemand (een vrouw?) komt binnen, er wordt gejoeld, ik voel koude handen over mijn rug en benen in iets wat op een massage lijkt. Ik geloof dat de mannen het wel een mooie voorstelling vonden. Zelf werd ik er niet echt warm van. Wellicht als ik later de video en foto’s zie, alsnog? Hierna vermaken wij ons nog een tijd met muziek, ouwehoeren, etc. Dan is het tijd om naar huis te gaan, waar ik om 2 uur wordt afgeleverd. Achteraf blijkt de onbekende masseuse niemand minder te zijn dan Mandy zelf. Ze kan goed masseren maar maakt er expres een potje van. Even denk ik inderdaad dat het Mandy is, maar ’s avonds vertel ik mijn avonturen en zij reageert erg jaloers, dus het zal wel niet. Goed geacteerd dus! Pas tijdens het diner op 1 september krijg ik te zien en te horen hoe het echt zit en dat betekent natuurlijk dikke pret.

Om zondag is Mandy aan de beurt. Zij wordt om 11:30 uur opgehaald en moet regenkleding en laarzen meenemen. De dames gaan naar Amsterdam en komen uit in het Vondelpark. Daar gaan zij skaten. Mandy heeft het nog nooit gedaan, maar vindt het best leuk! Na skaten varen zij met een rondvaartboot op Sail rond. Toevallig zei Mandy laatst dat zo van t.v. er weinig aan leek, maar dat erbij zijn wel een leuke ervaring moest zijn. Aldus geschiedde. Na het rondvaren gaan de dames naar Nieuw-Vennep om zich op te frissen. Daarna reizen zij weer af om te gaan eten in Haarlem. Na het eten is Mandy om een uur or 11 weer thuis. Ook dit was een leuke dag!

Nog 1 week te gaan. Hebben wij aan alles gedacht? Niks vergeten?

De grote dag – 1 september

Op 1 september is de grote dag. Volgens de traditie kom ik vandaag Mandy ophalen. In afwijking van de traditie slaap ik echter in het ouderlijk huis in Abcoude en slaapt Mandy in Nieuw Vennep. Dit heeft alles te maken met ons vervoer, maar daarover later meer. Zoals gezegd slaap ik in Abcoude. De avond ervoor zijn Marleen en mijn tante er en oma is er al een paar dagen. Het is gezellig en wij eten lekker. Daarna gaan Marleen en tante Ella weer naar huis. Door alle drukte de afgelopen periode ben ik best moe en ik ga dus vroeg naar bed.

Ondertussen zijn Mandy haar ouders en zussen in Nieuw-Vennep; zij blijven bij Mandy slapen, zodat het toch net is alsof zij ook “thuis” is. De Du Pontjes moeten vroeg op, want de dames moeten om 8:00 uur bij de kapper zijn. Dat geldt natuurlijk niet voor Jef!? Mandy zit zelfs van 8:00 uur tot bijna 11:00 uur bij de kapper waar ze ook de make-up doen. Daarna gaan ze weer snel terug naar huis; het is tijd om de trouwjurk aan te doen.

In Abcoude ben ik ondertussen rond een uurtje of 9:00 opgestaan. Marleen is er dan al en moeders en oma zijn al lang op. Heel rustig geniet ik van het ontbijt en ga ik mij vervolgens ook klaar maken; lekker onder de douche, scheren, aankleden. Om 10:00 uur ben ik er helemaal klaar voor. Ik hoef pas om 11:30 uur in Nieuw-Vennep te zijn en moet onderweg nog even het bruidsboeket ophalen. Marleen gaat met mij mee en is mijn chauffeuse en om 10:30 uur gaan wij. De rit gaat voorspoedig en wij zijn al snel in Hoofddorp bij de bloemist. Het boeket ziet er schitterend uit; daar kan ik mee aankomen! Wij rijden door naar Nieuw-Vennep naar een van de boerderijen vlak buiten onze wijk. Als wij daar aankomen staat onze koets al te wachten. Ja, ons trouwvervoer is een echte koets (zo-een met paarden dus). Aangezien wij nog tijd over hebben, organiseren wij even dat de vrachtauto van de koetsier vast bij de Keukenhof staat. Om iets voor 12:00 uur stap ik in de koets en begin ik aan de laatste paar honderd meter als vrijgezel.

Ondertussen zijn Dennis en Milan, Chris, mijn moeder en oma en Tom, Marleen en de kids allemaal ook in Nieuw-Vennep gearriveerd. Ook onze fotografe is er dan al, die al een hele reportage heeft gemaakt van de taferelen in huis. Tegen 12:00 uur gaan zij allemaal naar buiten om mijn aankomst af te wachten. Mandy legt dan de laatste hand aan haar aankleding en is er ook helemaal klaar voor. Hoe zou ze er uit zien?

Om 12:05 uur rijd ik in de koets de straat in. Daar staat de hele groep al te wachten. Iedereen ziet er schitterend uit. Ik stap uit, begroet iedereen en loop, toch wel een klein beetje zenuwachtig, naar de deur. Direct na het aanbellen doet Mandy de deur open. Ze ziet er echt schitterend uit. En, eerlijk gezegd, ook wel min of meer zoals ik had verwacht. We genieten even van elkaar en van het moment en dan geef ik haar het boeket. Langzaam en hier en daar nog even kletsend lopen wij naar de koets. Wij gaan onze fotoreportage maken en de rest blijft achter. Alleen Ronald rijdt achter ons aan, en natuurlijk onze fotografe.

Aan het einde van de wijk stappen wij uit de koest. Dit rijdt op z’n gemakje verder en wij rijden met Ronald in de auto naar de duinen. Bij de Langevelderslag gaan wij met onze fotografe de duinen in en maken wij een prachtige reportage. Uiteraard (?) worden wij vaak aangesproken en opvallend genoegd lijken er meer Duitsers dan Hollanders te zijn die ons feliciteren. Wij zijn zo’n anderhalf uur bezig en zijn dan klaar. Wij rijden naar het oude station van Lisse waar wij met de koetsier hebben afgesproken. De koest staat er al als wij aankomen. Er is nog tijd genoeg, nog bijna een uur, voordat wij weer weg moeten. Wij genieten dus even van de rust, eten een broodje en proberen het zand en de takjes uit Mandy d’r jurk te halen.

Om kwart voor 3 is het tijd om te gaan. Wij stappen weer in de koets en rijden ongeveer 1 km richting het landgoed. Als wij langs het landgoed rijden zien wij al veel mensen staan, maar zij zien ons nog niet. Dan draaien wij het terrein op en rijden over de oprijlaan naar het kasteel zelf. Daar moeten wij omheen rijden en als wij de bocht om komen zien wij pas goed hoeveel mensen er zijn. Veel dus! Zij zien ons ook. Voor de ingang stopt de koets en er wordt geapplaudisseerd. Wij zien in een flits veel van onze vrienden en familie. Erg leuk, maar ook wel spannend. Wij stappen uit en lopen door een haag van mensen naar binnen. Daar worden wij door de bode naar boven begeleid en stellen wij ons op naast de trap. Vervolgens gaan de gasten de trap op, de daggasten eerst, en loopt iedereen dus langs ons. Als iedereen zit, komt de bode ons halen en komen wij ook de trouwzaal binnen. Daar nemen wij plaats op het trouwbankje en dan begint de ceremonie.

De ceremonie is mooi. De ambtenaar doet het erg goed, serieus waar nodig maar ook met de nodige grapjes tussendoor. Het is bijna foutloos en dat zijn wij de laatste jaren wel eens anders gewend. Bijna, want ze noemt mij één keer “Stefan”. Dat wordt snel rechtgezet en zij legt, toch wel gegeneerd, uit hoe dit komt. Verder is het een prachtige ceremonie. Van ons wordt niet veel meer verwacht dan dat wij aandacht luisteren en uiteraard op het juiste moment “ja” zeggen. Dat doen wij natuurlijk volmondig en met de daaropvolgende zoen zijn wij echt getrouwd. De ringen worden ons aangegeven door Christy. Daar heeft zij zich al lange tijd op verheugd, maar als haar taak erop zit, is zij toch wel blij als zij weer uit het middelpunt van de belangstelling kan verdwijnen.

Na de ceremonie is het tijd voor foto’s. Eerst gaan alle gasten naar buiten en gaan wij naar het balkon. Wij krijgen als verrassing een paar duiven die wij vanaf het balkon loslaten. Zo op het balkon met al die mensen die daar beneden staan, en in het prachtige kasteel, voelen wij ons zeer koninklijk. Snel dus maar weer naar beneden voordat het echt naar ons hoofd stijgt. Wij lopen buiten door een haag van mensen en uiteraard horen daar ook rozenblaadjes bij. Vervolgens maken wij foto’s met de hele groep en onder andere met de ouders en getuigen. De overige gasten gaan dan weer naar huis en onze daggasten gaan naar het koetshuis waar het vervolg plaats vindt. Wij maken nog een paar foto’s in het kasteel en in de koets. Als wij daarmee klaar zijn en ook naar het koetshuis lopen, begint het een beetje te regenen.

In het koetshuis staat de bruidstaart, die wij aansnijden. De taart is heerlijk en gaat er ondertussen ook wel in. Met onze daggasten kunnen wij even een uurtje relaxen onder het genot van een drankje en stukje taart. Er is nu ook even tijd om elkaar te spreken en de ringen te bewonderen. Tegen 18:00 uur gaan wij naar de stallen, een afzonderlijke ruimte in het koetshuis, waar wij gaan dineren. Voor en tijdens het diner vinden er optredens plaats van onze ouders. De moeders hebben gedichten gemaakt en Jef heeft een heuse diashow in elkaar gedraaid met foto’s van Mandy en mij vanaf onze allereerste jaren tot heden. Nu ook zie ik voor het eerste de foto’s van de vrijgezellendag en zie ik dus dat Mandy de geheimzinnige masseuse was. Tussen al deze gezelligheid door eten wij ook nog een prima maaltijd die wordt afgesloten met een heerlijk ijsbuffet.

Tegen 20:00 uur gaan onze daggasten langzaamaan terug naar het koetshuis. Vanaf 20:00 uur ook druppelen de anderen gasten binnen. Om 20:30 krijgen wij het teken dat wij ook mogen komen. Dit is zoals wij het bedacht hebben, maar onze ceremoniemeesters hebben duidelijk ook nog hun eigen ideeën toegevoegd. Als wij binnenkomen worden wij welkom geheten door Jef. Al onze gasten staan zeg maar in een halve cirkel in de zaal. Tijdens het welkomstwoord krijgt iedereen een glas champagne en Jef sluit af met een toost. Wij heffen dus met z’n allen het glas. Nog voordat wij een flinke teug hebben kunnen nemen, begint de band, onder aanvoering van Sonny, met “stuck on you” van Lionel Richie. Dit is het nummer waarmee wij graag de dans wilden openen na een half uurtje feliciteren. Kennelijk moet de dans maar meteen worden geopend en dat doen wij dus. Sonny geeft een geweldige uitvoering van het nummer, zoals de hele avond de muziek echt super is.

Wij ontkomen er niet aan om, na deze eerste dans, toch een flink aantal handen te schudden en zoenen uit te wisselen. Daarbij horen ook cadeautjes en onze cadeautafel is al snel overvol. Helaas is het niet mogelijk om lang met iedereen te praten, want anders wordt de rij te lang. Als wij na een uurtje of zo wel even genoeg handen hebben geschud, mengen wij ons onder de gasten. Het lukt om met sommigen een tijdje te praten, maar lang niet met iedereen, maar dat weet je van te voren. Het is in ieder geval erg fijn om te zien dat er zoveel mensen zijn en dat iedereen het goed naar zijn zin heeft.

De avond racet voorbij. Het is reuzegezellig en vanaf een uurtje of 11:00 staan wij lekker op de dansvloer. Iets na middernacht is Mandy helemaal uitgeput. Er zijn al wat mensen naar huis gegaan en om 12:30 eindigt het feest, dus neem ik de microfoon even van Sonny over om iedereen heel hartelijk te bedanken voor een geweldige dag en superfeest. Wij verlaten de zaal. Onze ouders en zussen laden de auto vol terwijl Mandy even zit bij te komen van deze zeer drukke en emotionele dag. Marleen brengt ons naar huis. Daar laden wij de auto weer leeg. Marleen gaat naar huis en Mandy en ik ploffen op de bank neer. Wij zitten een tijdje letterlijk voor ons uit te staren en proberen te bevatten wat er is gebeurd. Ondertussen probeer ik Mandy’s haar weer uit de knoop ter krijgen. Daarna nemen wij een heerlijke douche en haal ik het bed leeg, waar onze daggasten, terwijl wij met de fotoreportage bezig waren, 100 ballonnen op hebben gelegd. Leuke bezigheid al die ballonnen opblazen! Uitgeput vallen wij vervolgens in slaap.

De volgende dag zijn wij erg vroeg wakker. Op de bank nemen wij de dag nog eens door, en bekijken wij alle cadeaus. De rest van de dag doen wij niet veel en zaterdag gaan wij lekker op vakantie. Daarover lees je HIER meer. Wij hebben een onvergetelijke dag gehad waarvoor wij iedereen en in het bijzonder onze daggasten, heel hartelijk bedanken.

Update

Na een geweldige trouwdag zijn wij uiteraard heerlijk op huwelijksreis gegaan: 3 weken naar Tanzania. Hier lees en zie je daarover meer. Update: tijdens het diner hebben wij onze daggasten bedankt voor hun steun en bijdrage aan onze geweldige trouwdag. Als dank hebben wij hen uitgenodigd voor een te plannen dagje. Dat dagje vond zaterdag 22 april 2006 plaats. Toen hebben wij met onze getuigen en ceremoniemeesters met hun partners en onze ouders en neefjes en nichtjes een gezellig potje boerengolf gespeeld bij Van der Geest. Meer informatie over boerengolf vind je hier. Daarna zijn wij lekker gaan eten in het gezellige eetcafé “De Zon” in Warmond.