Op zondag 29 augustus vertrekken we voor een rondreis in de Verenigde Staten. De eerste verre reis met Lucas, als we de vakantie in Denemarken niet meerekenen, en we gaan ook voor het eerst IPB-en en hebben ook geen accommodaties geboekt. We hebben wel een route uitgestippeld. We beginnen in Rocky Mountains National Park in Colorado, vervolgens rijden we naar South Dakota waar we het Custer State Park en het Badlands National Park en het Black Hills National Forrest bezoeken en ten slotte gaan we naar Yellowstone National Park en Grand Teton National Park. Klik hier voor een kaart met de route.
Rocky Mountains National Park
Zondag 29 augustus 2010
Om 7:30 uur zijn Jef en Mieke bij ons om ons naar Schiphol te brengen. Daar zijn we om 8 uur en is het een gekkenhuis. Het inchecken duurt eindeloos en is chaotisch en we hebben geen tijd meer voor een kopje koffie met Jef en Mieke. We nemen dus maar afscheid en gaan door de douane.
Er is genoeg plaats in het vliegtuig dus we kunnen mee en als we aan boord gaan blijkt dat we zelfs een plekje in de businessclass hebben gekregen! Desondanks heeft Lucas het zwaar in het begin want we moeten lang stilzitten met de riemen vast en dat vindt hij niet echt leuk.
Later gaat het wel goed, want er is genoeg te doen: eten en drinken, beetje rondlopen, muziek luisteren met een koptelefoon (op zich al erg leuk), filmpje kijken en natuurlijk even slapen.
Om 13:30 uur (lokale tijd) landen we in Dallas. Daar moeten we eindeloos wachten bij de douane en na een irisscan en scan van onze vingerafdrukken volgt nog een drietal controles maar dan zijn we echt in de VS. We halen de bagage op en rijden met een soort treintje naar een ander deel van het vliegveld waar we weer inchecken voor een vlucht van ongeveer anderhalf uur van Dallas naar Denver met American Airlines. We hebben plek voor iedereen maar wel in een oude rammelkist en ook de service is nou niet echt optimaal. Maar goed, we komen veilig aan in Denver rond 17:00 uur lokale tijd; het is dan 1 uur ’s nachts in Nederland.
Met de shuttle gaan we naar ons hotel (La Quinta Inn & Suites Denver Airport DIA); een prima hotel voor een eerste nacht maar niet overdreven luxe. Lucas heeft weinig geslapen in het vliegtuig en is dus kapot en ook wij zijn best moe. We gaan nog even douchen en Lucas gaat slapen. We halen nog even wat te eten bij de nabij gelegen Ruby Tuesdays en gaan dan ook slapen. Het is dan rond 20:00 uur lokale tijd maar al 4 uur Nederlandse tijd.
Rond middernacht zijn we allemaal min of meer wakker, maar waar wij wel verder willen slapen wil Lucas dat niet. Zo’n 4 uur later en een tiental boekjes verder vallen we dan toch weer in slaap.
Maandag 30 augustus 2010
Rond 7:30 uur staan we op; we nemen een douche, kleden ons aan en gaan ontbijten. Daarna ga ik de auto ophalen bij Alamo met de shuttlebus van het hotel naar het vliegveld en vandaar met de shuttlebus naar de autoverhuur. Tegen 10:30 uur ben ik terug. We rijden naar de dichtstbijzijnde Walmart en kopen een autostoeltje en nog wat zooi en gaan op pad. Het is schitterend weer, dus het begin is goed.
We rijden vanuit oost-Denver naar het noordwesten via de HW36 en rijden zeker wel een uur door Denver en voorsteden. Dan komen we eindelijk uit de verstedelijking en komen de bergen dichterbij. De weg stijgt gestaag en we rijden via Boulder en Lyons naar onze eindbestemming Estes Park. Hoe verder we rijden hoe mooier het wordt en we maken dan ook een aantal tussenstops om rond te kijken en van het uitzicht te genieten. Op de laatste stop voor Estes Park zien we diverse vogels en erg nieuwsgierige eekhoorns.
In Estes Park aangekomen vragen we bij de Tourist Information de weg naar de Swift Current Lodge waar we de komende dagen slapen. Onderweg daar naar toe zien we een aantal herten langs de kant van de weg. Rond 15:30 uur zijn we bij onze lodge. We pakken uit en Lucas kan even lekker spelen op de glijbaan en schommel. Bij het installeren begeeft Lucas’ bedje het, maar gelukkig heeft de lodge er een beschikbaar.
We frissen ons op en eten wat om de hoek bij Dunraven Inn. Omdat Lucas erg moe is, tafelen we niet te lang na maar gaat hij snel naar bed. Ik doe nog even een boodschapje en zie een aantal Elks lopen bij de supermarkt in de buurt. Als ik weer thuis ben, gaan wij ook lekker slapen.
Dinsdag 31 augustus 2010
Midden in de nacht is Lucas weer wakker; wij dus ook. Gelukkig blijft het deze keer beperkt tot 2 uurtjes, van 1:00 uur tot 3:00 uur. We slapen daarna nog tot ongeveer 7 uur. We ontbijten en gaan via de supermarkt naar het doel van deze bestemming: het Rocky Mountains National Park.
We kopen een toegangspas ($80) en gaan het park in. Het is nog vrij koud maar wel al mooi weer en met het vroege ochtendlicht ziet het er allemaal schitterend uit. Vlak na de toegang, slaan we af naar het zuiden op de Bear Lake Road richting het Bear Lake.
Onderweg stoppen we een paar keer kort en bij Sprague Lake gaan we er echt even uit en lopen we het rondje rond het meer. Terug bij de auto eten we een broodje en dan gaan we verder.
Rond 11:00 uur zijn we bij Bear Lake; een van de toplocaties van het park en het is er dan ook erg druk. We besluiten van Bear Lake naar Dream Lake te lopen; ongeveer een half uur enkele reis als je doorloopt. Helaas heeft Lucas er echt geen zin in, niet om zelf te lopen en ook niet in de rugdrager. Mandy draagt hem een tijdje maar ook dat is het toch niet. Hij wil terug naar de auto – om er in te spelen achter het stuur.
We proberen het nog even maar het wordt een worstel- en krijspartij. Mandy gaat terug met hem naar de auto en ik loop nog even door. Al heel snel ben ik bij Nymph Lake en na 10 minuten stevig door klimmen ook bij Dream Lake. Het is er inderdaad erg mooi, maar door de harde wind (en het tijdstip op de dag) is het water niet vlak en dus is er geen mooie weerspiegeling.
Na even genieten en een slokje water ga ik terug naar beneden. Rond 12:00 uur zijn we allemaal weer bij de auto en gaan we weer op pad. Al snel valt Lucas in slaap en wij rijden via wat omwegen terug naar Estes Park om nog even een boodschapje te doen. Onderweg zien we een aantal auto’s langs de kant van de weg staan. Hier is wat aan de hand. We gaan kijken en er blijkt een grote Elk te liggen. Die pakken we mooi even mee.
Terug bij de lodge kan Lucas lekker spelen bij de glijbaan en hij kan het al bijna helemaal alleen. Na een keer of honderd is het wel genoeg (voor ons) en gaan we in bad. Daarna steken we de barbecue aan en eten we een lekkere entrecote met salade. Nog even spelen en dan is het bedtijd voor Lucas en na een paar minuten is hij vertrokken.
Woensdag 1 september 2010
Om 3:00 uur wordt Lucas wakker en gaat ook niet meer slapen. Om 6:00 uur geven we het echt op en staan we maar op. Ontbijtje, douchen en op pad. Het voordeel van zo vroeg op pad gaan, is dat dat het beste moment is voor wildlife. Van de nood een deugt maken, zeg maar. Het weer is ook vandaag weer prachtig.
We rijden om ongeveer 7:00 uur Estes Park binnen en halen bij de Safeways een broodje. Daarna rijden we via HW34 het park in en vlak bij de ingang zien we een coyote. Leuk!
We rijden via de Old Fall River Road, eenrichtingsverkeer en onverhard, kronkelend en steil omhoog. Na ruim een uur komen we aan bij de Fall Pass op ca 3500 m hoogte. Hier bezoeken we het Alpine Visitors Centre. Lucas heeft bijna de hele rit geslapen en wordt boven net wakker en dat is mooi op tijd want ze zijn aan het werk aan de weg en het parkeerterrein en dat betekent dat er een hoop mooie machines staan.
Echt lang kunnen we overigens niet buiten blijven want er staat een harde en ijzig koude wind. Snel naar binnen dus maar en daar krijgt Lucas een Junior Ranger Badge na het oplossen van een paar opdrachten (met hulp van papa en mama).
We maken een paar foto’s van het uitzicht en gaan dan verder. Na enig oponthoud vanwege de wegwerkzaamheden komen we bij de Continental Divide, de waterscheiding dwars door Amerika. Daarna daalt de weg snel en komen we in een dal terecht waar de bovenloop van de Colorado River stroomt. Bij de Bowen Baker Trailhead parkeerplaats eten we een broodje aan de rivier. Lucas kan hier een beetje rondlopen en het blijkt ook heel leuk te zijn om steentjes in de rivier te gooien. Vooral vanaf een bruggetje. Dat doen we dus het volgende half uur.
We rijden verder naar Grand Lake. Hier drinken we wat maar het plaatsje zelf is niet bijster interessant en we kunnen zo niet vinden hoe we bij het meer moeten komen, dus gaan we maar weer terug. Het is dan 13:00 uur. We stoppen bij een andere parkeerplaats langs de Colorado en lopen daar het Coyote Valley Trail. Daar zijn we, inclusief steentjes gooien in de rivier, wel een uurtje zoet mee en rond 15:00 uur rijden we weer verder.
We kronkelen langzaam weer omhoog en deze keer hebben we geen last van de wegwerkzaamheden. Bij het Alpine Visitor Center aangekomen nemen we nu de Trail Ridge Road om terug te rijden naar de lodge. De Trail Ridge Road is een van de mooiste bergwegen van Noord-Amerika. We stoppen op diverse plekken met schitterende uitzichten, we zien Elk en bekijken de zogenaamde Mushroom Rocks.
Rond 16:30 uur zijn we weer thuis. Lucas gaat nog even op de glijbaan en schommel en wij maken pasta en salade. Na het eten is er nog even tijd om te spelen en te douchen en dan is het slaaptijd.
Donderdag 2 september 2010
Om 3:00 uur worden we wakker, nu niet van Lucas maar vanwege kuitkramp. Dat gaat gelukkig vrij snel over maar om iets na 4:00 uur is Lucas toch wakker en is het gedaan met de nachtrust. We staan om 5:30 uur op en gaan, na het ontbijt en aankleden op pad.
Om 7:15 uur rijden we het park binnen. Al snel zien we een paar herten vlak langs de weg staan. We gaan even uit de auto en Lucas vindt het ook prachtig. We blijven wel een kwartier staan en gaan dan weer verder.
Al vrij snel daarna valt Lucas in slaap. We rijden nog een tijdje door en zien nog een paar Elks. Rond 10:00 uur verlaten we het park en gaan we nog even naar de Safeways voor een paar boodschappen. Op de weg terug naar de lodge rijden we via Fish Creek Road omdat daar bevers schijnen te zitten, maar die zien we niet omdat het beekje slecht zichtbaar en bereikbaar is vanaf de weg. Iets verderop zien we wel een coyote lopen en nog wat verder staan een aantal paarden. Daarvoor komen we wel even uit de auto en Lucas vindt ook dit erg leuk.
Rond 13:30 uur zijn we terug in de lodge en eten we ons broodje. Lucas heeft er geen zin in, en wil eigenlijk alleen maar naar de glijbaan en daar aangekomen is er een meisje van vrijwel zijn leeftijd waarmee hij de glijbaan nu moet delen. Ze spelen een tijdje samen en dan is het bedtijd. Wij gaan even op internet om een accommodatie voor onze volgende bestemming te regelen, maar zelfs na 2,5 uur is dat nog niet gelukt. Het is dan echter wel tijd voor Lucas om wakker te worden, maar ook dat valt nog niet mee. Met veel moeite lukt dat toch wel en na wat te drinken gaan we een stukje wandelen.
Met veel moeite krijgen we het voor elkaar dat Lucas een tijdje in de rugdrager gaat en dat blijkt toch eigenlijk best wel leuk te zijn. We lopen een halfuurtje vanaf de lodge zo het park in en gaan naar Moraine Park. We staan op het punt om weer om te keren, en zien dan een grote groep mensen staan iets verderop. Daar gaan we dus nog even kijken en zien dan een grote groep Elks staan. We kijken een half uur ofzo, eten een appeltje en drinken wat en Lucas klautert wat rond op een rots en dan lopen we weer terug naar de lodge. We stappen direct in de auto en rijden naar Estes Park om wat te eten en voor de verandering eet Lucas ook redelijk mee. We zijn vrij laat thuis en gaan eigenlijk meteen naar bed. Morgen zit het erop in het Rocky Mountains National Park en gaan we naar een ander gebied.
Custer, Badlands en Black Hills
Vrijdag 3 september 2010
Het is weer erg vroeg vanmorgen, iets na 4:00 uur. Rond 5:00 uur staan we op, we ontbijten, kleden ons aan en pakken de koffers in en in de auto. Om 7:00 uur gaan we op pad en verlaten we het Rocky Mountains National Park. We rijden langs de Safeways in Estes Park voor een broodje en gaan op pad.
We rijden ca. een uur via HW34 naar het oosten. Net voorbij Loveland zijn we uit de bergen en draaien we de I25 op naar het noorden. Deze weg volgen we een hele tijd. De omgeving is veranderd van bergen naar een licht glooiend en open landschap met veel (dor) grasland en wat landbouw en verder erg weinig. We verlaten de I25 net voorbij Cheyenne en slaan dan af richting het oosten op HW85. Het is dan ongeveer 13:00 uur en tijd voor pauze. Er is echter geen plek te vinden om even te pauzeren dus stoppen we maar ergens langs de kant van de weg.
Na een korte pauze gaan we weer verder, richting Torrington. Dan een stukje naar het noordwesten en bij Lingle weer naar het noorden, nog steeds op HW85. Langs deze weg stoppen we weer even, bij gebrek aan een parkeerplaats, om te pauzeren.
De pauze is dus weer niet lang en om 13:30 uur zijn we weer op weg. Zo’n 50 mile ten noorden van Lusk, bij de Mule Creek Junction, slaan we af richting het oosten op HW18. De weg buigt af naar het noorden en via Edgemont en Pringle (nu HW89 geheten) bereiken we Custer. We rijden niet meteen door naar een accommodatie die beschikbaar is maar toch niet echt helemaal top eruit zag, maar besluiten eerst even in Custer zelf rond te kijken. En bij de eerste de beste waar we het proberen is het meteen raak. Bij de Rock Crest Lodge kunnen we terecht, de kamer is prima, het is inclusief ontbijt en bovendien is er een (verwarmd) buiten zwembad. We kunnen ook over een pas voor het Custer State Park beschikken en we krijgen flink korting. Doen dus! Ook al omdat Lucas het ondertussen meer dan zat is om in de auto te zitten.
We pakken de auto uit, nemen een lekkere douche en gaan dan eten bij Buglin’ Bul. Na het eten gaan we terug naar de lodge en naar bed; het was een lange dag.
Zaterdag 4 september 2010
Het is 5:30 uur als we wakker worden; uitslapen dus. We eten een aardbei op bed, nemen een douche en kleden ons aan en dan is het tijd om naar het hoofdgebouw te gaan om te ontbijten. Buiten zien we een paar hertjes staan, dus de dag begint goed. Onderweg naar het ontbijt komen we langs de speeltuin dus moeten we even een paar keer glijden. Na het ontbijt pakken we onze spullen en gaan we op pad. Het is al weer schitterend weer.
We rijden over HW385 richting Hill City en komen langs Crazy Horse Memorial. Vlak voor Hill City slaan we af richting Keystone over HW244 om National Memorial Mount Rushmore te bekijken. Daar aangekomen blijkt dat we niets aan onze jaarpas hebben want de toegang is gratis maar je moet $10 parkeergeld betalen. Dat vinden we wat overdreven voor 10 minuten staren naar een uitgehouwen berg en bovendien kan je vanaf een afstandje, lees de weg, het minstens zo goed zien.
Even later rijden we door richting Keystone maar vlak voor deze plaats slaan we af richting het zuiden over HW16A, de Iron Mountain Road. Een schitterende weg die kronkel door de bergen en bossen. De weg is soms erg smal en gaat door een aantal zeer smalle tunnels. Een beetje RV kan er niet doorheen. Hoewel de weg maar 17 mile lang is, doen we er ongeveer 2 uur over door een flink aantal stops; soms kort om een foto te maken en soms ook wat langer om even rond te lopen of te pauzeren en Lucas de kans te geven even te spelen.
We blijven de Iron Mountain Road volgen die bij de volgende kruising naar het westen afbuigt en gaan daar het Custer State Park binnen. Al na een paar minuten zitten we midden in een grote opstopping omdat er een grote groep buffels de weg oversteekt. We kijken, net als diverse andere mensen, er een hele tijd naar – we kunnen overigens toch niet voor- of achteruit dus we moeten wel.
We stoppen bij Legion Lake en eten daar een burger. Daarna huren we een roeibootje om een half uurtje over het meertje te varen. Lucas vindt het geweldig maar is niet blij als het half uur voorbij is, en laat dat ook luid en duidelijk horen. Als we weer wegrijden is het tegen 13:30 uur en dus bedtijd. Omdat Lucas al half in slaap valt, besluiten we niet terug naar Custer te rijden om te proberen hem in bed te laten slapen maar nog een rondje te rijden zodat hij in de auto kan slapen.
We rijden via HW89 naar Sylvan Lake. Daar aangekomen valt Lucas net in slaap dus we kunnen er niet echt uit en rijden verder. We nemen HW89 naar het oosten, de Needles Highway. Na een korte tijd, komen we aan bij Needles Eye; een bijzondere rots met een gat erin waar je doorheen kan kijken. De weg is hier erg smal en direct na Needles Eye is er ook weer een tunnel (de smalste van allemaal), dus er ontstaat een flinke verkeerschaos. Als we door de tunnel zijn, dalen we af door een schitterend landschap met diverse needles en gelukkig genoeg uitzichtpunten. Ook deze rit à 14 mile – duurt wel even en rond 14:30 uur komen we weer uit op hw16a. Die hebben we al gezien en dus kunnen we vol gas richting Custer.
Als we bijna in Custer aankomen wordt Lucas wakker. We rijden naar onze lodge, doen een zwembroek aan en gaan lekker zwemmen. Het lijkt aanvankelijk wat fris maar na even is het eigenlijk heerlijk, ook al omdat het buiten het water met de wind best fris is. We zwemmen wel een half uur en Lucas krijgt er blauwe lippen van maar is niet bepaald gelukkig met ons besluit te stoppen. In de lodge nemen we een warme douche en dan gaan we naar het restaurant. De keuze valt op Captain’s Table, maar dit is tocht minder dan gisteren. Op de terugweg komen we langs de speeltuin en dus moeten we even glijden en schommelen en tegen 19:30 uur zijn we weer binnen. Nog even de gebruikelijke rituelen en dan naar bed. Weer een mooie dag!
Zondag 5 september 2010
Helaas, Lucas is weer “gewoon” om 4:15 uur wakker. We rekken het nog even en om 5:00 uur komt hij nog even bij ons in bed maar om 5:30 uur staan we maar op. Als de ochtendrituelen voorbij zijn, stappen we in de auto op pad naar Custer State Park. We doen vandaag de Wildlife Loop Road. Al na 10 minuten ligt Lucas te slapen in de auto. Al vrij snel zien we prairie dogs, een soort knaagdieren, en een tijdje later zien we een grote groep buffels. Lucas is dan net wakker en we staan even naast de auto om goed te kijken.
We rijden langzaam verder tot we bijna bij de zuidelijkste punt komen. Hier lopen we de Prairie Trail Trailhead van ongeveer 3 mile. Lucas wandelt soms zelf mee maar zit het grootste deel in de rugdrager. Na enig tegenstribbelen vindt hij dat toch wel mooi. De route is leuk met halverwege een mooi uitzicht over de prairies, een paar beekjes om over te steken (en steentjes in te gooien) en een paar klimmetjes. Als we weer terug zijn, komen er net een paar ruiters langs. Even kijken dus en Lucas mag een paard aaien en zelfs even erop zitten! We eten snel een broodje en gaan dan weer verder.
Even verderop staan de Begging Buros (ezels) langs de weg en ze doen wat de naam al doet vermoeden: bedelen. En daardoor veroorzaken ze weer een opstopping. Ze zijn erg brutaal en zeker niet bang en eten uit je hand (je mag natuurlijk de dieren niet voeren maar we zien het om ons heen gebeuren en zelfs met buritochips). De komende kilometers staat er steeds groepjes buros en dus ook groepjes auto’s. Even verderop draait de weg naar het noorden en hier zien we nog een aantal Pronghorns en White Tail Deer. Rond 12:30 uur komen we bij de State Game Lodge waar we lunchen.
Na de lunch is het slaaptijd en dus zetten we de autostoel in de slaapstand maar Lucas heeft er nog geen zin in. We rijden terug naar het zuiden en als we de Fisherman Flats Road in slaan, een onverharde weg, valt Lucas in slaap. We zien al snel een groepje pronghorns staan en vervolgen onze weg door de mooie omgeving, die verandert van (droge) graslanden naar bossen. Rond 15:00 uur rijden we Custer weer binnen. Lucas wordt net wakker en wil eruit. Nu! We zijn er bijna en het vooruitzicht van het zwembad houdt hem even stil. Als we echter bij het huisje zijn, wil hij de auto niet meer uit?! Na enig aandringen doen we dat toch maar wel en doen we snel de zwemkleding aan. Het zwembad is weer heerlijk.
Om 16:00 uur is het genoeg en gaan we lekker onder de warme douche. Al met al is het 17:30 uur als we klaar zijn en gaan eten, dit keer in Bavaria Inn, waar we kip teryakki eten maar dat bevalt niet echt goed. En omdat Lucas de boel op stelten zet en niets eet, zijn wij er snel klaar mee en gaan we zo snel mogelijk naar huis. Terug in de lodge krijgt Lucas een fles pap en na nog even spelen gaat hij naar bed. Weer een mooie dag voorbij.
Maandag 6 september 2010
Het is rond 5:30 uur als we wakker worden, dus een goed begin van de dag. Minder fraai is dat het stevig regent. De eerste keer pas overigens sinds we in de VS zijn. Ondanks het weer besluiten we om, na de gebruikelijke ochtendrituelen, naar het Badlands National Park te gaan. Volgens het weerbericht wordt het in de loop van de ochtend droog en het is wel 2 uur rijden naar de Badlands.
Om 7:15 uur rijden we weg over HW16 naar Rapid City. Daar komen we aan om iets na 8:00 uur. Bij de Safeways komen we een broodje die gelukkig wel open is, want verder is alles dicht op deze Labour Day. Vanuit Rapid City rijden we over I90 naar het oosten. Eerst naar Wall en wat verder bij afslag 131 gaan we van de interstate af. Een paar minuten later rijden we het Badlands nationale park binnen. Een kaart van het park staat HIER.
Vlak na de ingang is al het eerste uitzichtpunt. We trotseren de regen en stormwind om even buiten te kijken en hijsen ons in de regenjassen. Hebben we die tenminste niet voor niets meegenomen. Het uitzicht is schitterend, het landschap is uniek, onwaarschijnlijk en bizar tegelijk. Na een paar minuten rijden we weer verder en iets verderop komen we bij de volgende uitzichtpunten. Ook hier gaan we weer in de regenjassen en ook hier is het weer schitterend.
De volgende halte is het Ben Reifel Visitor Center en de naastgelegen Cedat Pass Lodge. Hier kijken we even rond, eten ons broodje en eet Lucas een half bakje tomaatjes leeg. Ondertussen is het droog en begint zelfs de zon te schijnen We rijden weer verder en elke paar minuten is er een stop met weer een mooi uitzicht. Zo gaat het bijna 30 mile door over de Badlands Loop Road. Dan buigt deze weg af naar het noorden naar de i90. Wij gaan rechtdoor op Rim Road / Sage Creek Road, een onverharde weg. Al snel komen we bij Roberts Prairie Dog Town en zien we inderdaad heel veel priariedogs en we zien ook diverse buffels. De weg slingert verder en we verlaten de Badlands.
Bij Scenic komen we weer op de verharde weg (HW44) die we naar het noordwesten opgaan richting Rapid City. Het is dan rond 14:30 uur en Lucas slaapt ondertussen lekker. Na een half uurtje komen we aan bij Rapid City en daar nemen we weer de HW16 richting Custer waar we rond 16:00 uur aankomen. Snel uitpakken, zwembroek aan en dan zwemmen. Omdat het best fris is en er nog steeds een stevige wind staat, zwemmen we niet te lang, maar gaan we daarna wel lekker in bad.
Om 17:15 uur rijden we naar beneden om de was in de wasmachine te doen. We rijden door naar Custer in en eten we een stevige hamburger in Dark Horse Steak and Brew. Lucas gedraagt zich voor de verandering een keer erg goed en eet zelfs ook nog wat. Om 18:30 uur zijn we weer bij de lodge. Onderweg halen we de was nog even uit de wasmachine en in de droger. Lucas mag het laatste stukje op schoot en aan het stuur om “zelf” naar huis te rijden. Dat is geweldig natuurlijk! Daarna nog even spelen, en dan naar bed.
Dinsdag 7 september 2010
Het is weer stralend weer maar nog wel erg koud als we rond 5:30 uur wakker worden. Vandaag is onze laatste dag in Custer en we hebben geen speciale plannen. We doen dus rustig aan en rijden rond 8:00 uur weg. We gaan naar Sylvan Lake; even kijken, een rondje lopen en een stukje varen op het meer want dat was erg leuk een paar dagen terug.
Als we aankomen rond 8:30 uur blijkt dat de bootverhuur pas op zijn vroegst om 11:00 uur start, en dan nog alleen afhankelijk van het weer (hoezo, het is stralend weer?). We lopen dus een stukje langs het meer, maar kunnen de juiste route voor een rondje niet vinden en lopen dus maar terug. Lucas duwt een groot deel van de route zijn eigen kinderwagen dus echt vlot gaat het niet, maar het is weer eens wat anders dan in mama’s armen gedragen worden.
Terug bij de auto eten en drinken we wat en dan stappen we in de auto om naar Legion Lake te rijden waar we de vorige keer hebben gevaren. We huren een bootje, dat kan daar wel, en varen een halfuurtje op het meer. Daarna eten we wat en rijden we naar onze lodge terug. Lucas en Mandy doen een middagdutje terwijl ik de reis en accommodatie voor Yellowstone voorbereid.
Na het slapen gaan we nog even Custer in. We kijken wat rond, doen een boodschapje maar echt veel stelt het allemaal niet voor. Iets na 17:00 uur gaan we naar de Buglin’ Bull om eerst wat te drinken en daarna lekker te eten. Lucas doet gezellig mee. Na het eten gooien we de tank vol, nemen we een douche en dan het is bedtijd. Morgen staat er een lange dag in de auto voor de boeg.
Yellowstone en Grand Teton
Woensdag 8 september 2010
We zijn weer rond 5:00 uur wakker. Dan maar snel opstaan, ontbijten, inpakken en wegwezen. Om 6:15 uur zitten we in de auto; het is nog donker maar wel weer onbewolkt. We rijden over HW16 naar het westen grotendeels door de Black Hills National Forest. Na ongeveer anderhalf uur komen we aan bij Moorcroft en draaien we de I90 op.
Weer een stukje verder nemen we bij Gilette een korte pauze en zoeken we de plaatselijke Walmart op, die we overigens niet zo makkelijk kunnen vinden. We kopen een broodje bij de Subway (in de Walmart), een extra geheugenkaartje voor de camera en een kabeltje om de Ipod aan de autoradio te koppelen. Ideaal!
Het is 9:30 uur als we verder rijden. We rijden door het Thunder Basin National Grassland, een grote, licht glooiende grasvlakte en we zien erg veel koeien en hertachtigen. In de verre verte zien we zelfs Devils Tower liggen, een enorme kaarsrechte rots in een verder vlakke omgeving.
We blijven op de I90 en vlak voor Hardin stoppen we even op een parkeerplaats voor een pauze. Toevallig komen we uit bij het Custer Battlefield Museum, inclusief tankstation en Subway. Hier eten we een broodje, lopen we wat rond en bekijkt Lucas de lokale hond. Daarna gaan we weer verder.
Rond 15:00 uur zijn we bij Big Timber, de laatste plaats, op onze kaart althans, voordat we van de I90 afslaan. We tanken, nemen wat te drinken, bekijken de lokale wegwerkzaamheden en gaan dan weer verder. Iets verderop, bij Livingston, slaan we af en nemen we HW89 naar het noorden richting Gardiner. Lucas heeft het de hele rit fantastisch gedaan maar begin het nu wel wat zat te worden. Gelukkig kunnen we de Ipod op de autoradio aansluiten en dus Woezel en Pip opzetten.
Rond 16:30 uur zijn we in Gardiner en zoeken we onze lodge voor de komende dagen: Riverside Cottages. We melden ons, pakken snel uit en gaan dan wat eten. Daarna frissen we ons nog even op en dan is het bedtijd. We zijn in Yellowstone, het eigenlijk hoofddoel van onze reis. Een kaart van het park staat HIER.
Donderdag 9 september 2010
We zijn weer vroeg wakker; om 5:30 uur dit keer. We staan rustig op en als we klaar zijn, gaan we op pad. Het is dan iets na 7:00 uur. We besluiten het vandaag rustig aan te doen en niet te ver te rijden. We gaan naar Mammoth Hot Springs, 5 mile voorbij de ingang van het park; de Roosvelt Arch.
In Mammoth Hot Springs bekijken we de thermale bronnen en terrassen die daar zijn ontstaan. De meeste hoger gelegen bronnen zijn niet (meer) actief als wij er zijn maar helemaal beneden is er nog wel een bron actief. En dat ziet er best indrukwekkend uit. We lopen een uurtje rond waarbij Lucas alle trappen zelf beklimt en afdaalt, een hele prestatie. Maar na een uur hebben we het wel gezien. Van de overal aangekondigde grote aantallen Elks, zien we helemaal niets.
Omdat het pas 9:30 uur is, besluiten we naar het oosten te rijden over de Grand Loop Road richting Tower-Roosevelt. Onderweg stoppen we een aantal keren, o.a. bij een uitzicht op de Undine Falls en we maken een wandelingetje naar de overigens weinig indrukwekkende Wraith Falls. Iets verderop zien we twee buffels staan en nog iets verder een proghorn. Daarna nemen we de onverharde Blacktail Plateau Drive (eenrichtingsverkeer). En ondanks dat dit een langere en minder snelle weg is dan de doorgaande Grand Loop Road, rijden we in file. We zien nog een verdwaalde buffel en niet veel meer. Totdat er een groepje auto’s midden op de weg stilstaat: er ligt een zwarte beer op een berghelling te slapen en af en toe steekt hij even zijn kop omhoog.
Na een tijdje rijden we weer verder. Dan komen we weer op de Grand Loop Road uit en vlak daarna bij de Roosevelt Lodge. Hier willen we wat gaan eten, maar helaas is de lodge al gesloten. We besluiten om terug te rijden naar Mammoth maar kijken eerst nog even naar de Petrified Tree, een versteende boom vlak bij. Bij Mammoth rijden we meteen door naar Gardiner waar we rond 13:00 uur aankomen. Snel halen we een broodje en eten dat lekker op. Daarna is het bedtijd.
Na een half uur is het wel duidelijk dat Lucas toch niet gaat slapen; Mandy daarentegen wel en daarom stappen Lucas en ik weer in de auto voor een ritje; misschien slaapt hij dan wel even. We rijden een rondje door Gardiner en rijden daarna nog even naar de parktoegang. Als we daar aankomen valt Lucas in slaap dus moeten we nog een stukje verder rijden. We rijden een rondje via de Blacktail Plateau Drive en Grand Loop Road. We zien dezelfde buffels maar de beer niet meer. Lucas wordt wakker als we van de onverharde weg weer de Grand Loop Road opdraaien voor de terugrit naar Gardiner. We zien nog een buffel vlak voor de auto de weg oversteken en we staan nog even in de file vanwege wegwerkzaamheden, maar verder gebeurt er weinig bijzonders. We zijn rond 17:00 uur thuis en Mandy is dan alweer op en heeft lekker pasta gemaakt. Na het eten nog even spelen en in bad en dan slapen!
Vrijdag 10 september 2010
Om 3:00 uur (!) wordt Lucas wakker en gaat ook niet meer slapen tot ongeveer 5:30 uur. Dan slapen we allemaal nog een beetje tot ruim 7:00 uur. Niet echt een gelukkig begin van de dag dus. Maar, het kan nog erger want Lucas heeft gisteren bij de trappen bij Mammoth Hot Springs een flinke splinter in zijn vinger gekregen en de vinger is nu wat rood. De splinter moet er dus uit maar dat gaat niet vanzelf. Met heel wat bloed, zweet en tranen lukt dat uiteindelijk toch en dan is het tijd om ons snel klaar te maken om op pad te gaan. He is overigens vandaag bewokt, grauw, kil en nat.
We stoppen bij de Safeways voor een broodje en gaan dan richting Mammoth. Hier zijn weer, of nog, geen Elks te vinden. We rijden over de Grand Loop Road naar het oosten en we zien een aantal buffels maar die kennen we ondertussen wel. Na een tijdje zien we een aantal auto’s staan; hier is wat aan de hand. Er blijkt een Moose met baby moose te liggen in de gras een stukje van de weg af. Daar blijven ze ook maar af en toe kijken ze wel op en kunnen we ze goed zien.
We rijden verder naar Tower-Roosvelt en verlaten daar de Grand Loop Road om via de Nord East Entrance Road door de Lamar Valley te rijden; het mekka voor wildlife. We zien al direct aan coyotte maar die loopt net weg als we aankomen.
Weer wat verder is er een heuse opstopping en een grote groep mensen staat op een heuvel langs de kant van de weg. Het blijkt dat de afgelopen dagen een groep wolven een elk heeft gepakt en dat dat vanaf die heuvel te zien is. De wolven en de elk (of wat er van over is) zijn nu niet te zien, dus rijden we verder.
De vallei wordt breder en minder diep en ziet er, ondanks of wellicht dankzij de dreigende wolkenluchten, schitterend uit. We rijden verder en zien diverse groepen buffels vlakbij de weg en ook verder weg. Bij de laatste picknickplaats voor de parkgrens stoppen we voor een broodje. Het is dan net een beetje droog en de zon komt zelfs een beetje door, dus kunnen we mooi ook even de benen strekken. Als het weer begint te regenen stappen we weer in de auto voor de terugweg via dezelfde route. Het is dan 12:30 uur.
We zien weer groepen buffels, weer de groep mensen bij de wolven die nog steeds niet zichtbaar zijn. Verder gebeurt er weinig spannends. Rond 15:00 uur zijn we weer in Mammoth en dalen we af richting de parkgrens en Gardiner. Halverwege dit ritje zien we een groep Elks langs de rivier en meteen ontstaat er een opstopping op de weg. De park patrol moet er zelfs aan te pas komen om de weg vrij te maken.
Na het opfrissen gaan we wat eten bij Cowboy’s Lodge and Grill. Lucas eet niets en is ook aan het klieren want erg moe dus we gaan snel weer terug naar de lodge. Hij wil ook geen pap (een andere soort want de vorige is op) en daar heeft hij geen trek in, dus met een lege buik naar bed. Het is niet anders.
Zaterdag 11 september 2010
Om 6:00 uur worden we wakker. Op een lege maag heeft Lucas dus 10 uur geslapen, goed om te onthouden. En het is nog mooi weer ook. We ontbijten, kleden ons aan en pakken de spullen, en om 8:00 uur zijn we op pad. Vandaag gaan we de geisers bekijken. We rijden het park in richting Mammoth (weer geen elks) en vandaar via de Grand Loop Road naar het zuiden richting Norris (HW89). Het eerste deel van de rit rijden we door een vrij diep dal met steile hellingen met mooie uitzichten maar na een tijdje komen we in een breed en vlakker dal. De kleurencombinatie van de lucht, het water, de bomen en het gras is geweldig. Af en toe zien we een buffel, waardoor het verkeer meteen muurvast zit en we zien een coyotte.
Bij Norris bekijken we de thermische activiteiten in het Porcelain Basin en Back Basin. Wat een bijzondere kleuren en gecombineerd met de stoom: echt heel bijzonder.
Bij Norris Junction gaan we richting Madison op HW89 en moeten op die 14 mile zeker 20 minuten wachten vanwege wegwerkzaamheden. Onderweg ziet het er schitterend uit en we maken af en toe een korte stop maar echt eruit gaan we nu nog niet.
We rijden eerst door naar de topattractie van het park: Old Faithful. Daar aangekomen blijkt dat de verwachtte volgende uitbarsting om 12:30 uur is, over 45 minuten. We nemen een gokje en gaan eerst eten bij Old Faithful Inn. We kiezen voor een, overigens prima buffet. We redden het niet en zijn een paar minuten te laat voor de uitbarsting van de geiser.
Nu we er toch zijn, besluiten we maar te wachten. We lopen en hangen wat rond. Het is mooi om te zien dat de halve circel met bankjes rond de geiser zich langzaam maar zeker weer vult met mensen en anderhalve uur zitten er zeker 100 mensen. Om 13:30 uur is het weer zover: Old Faithfull spuit een enorme straal de lucht in en het is inderdaad de moeite van het wachten wel waard.
We stappen weer in de auto en rijden terug naar het noorden en kijken onderweg nog even bij het Midway Geyser Basin, bij Grand Prismatic Spring en nemen een omweggetje via de Firehole Lake Drive. Het is dan al 16:00 uur en echt tijd om terug te gaan naar Gardiner dus we kunnen niet meer stoppen bij de tientallen andere geisers en al het andere moois.
Tussen Madison en Norris moeten we weer een tijd wachten en rond 17:30 uur zijn we eindelijk in Mammoth. Hier zien we eindelijk de aangekondigde Elks in het dorp. Snel door naar de lodge om te eten, even de teletubbies te kijken en een wasje te doen. Een lange maar mooie dag!
Zondag 12 september 2010
Lucas is alweer vroeg wakker en het is, alweer, mooi weer. We pakken onze spullen in, want vandaag verhuizen we naar een andere kamer. Wij pakken de koffers in en de beheerders verhuizen die in de loop van de dag naar de andere kamer twee deuren verderop. Na het pakken gaan we op pad en vandaag doen we het westelijke deel van de Grand Loop Road.
We rijden weer naar Tower-Roosvelt en gaan dan verder naar het zuiden. We rijden langs de Yellowstonerivier die hier een diepe cayon heeft uitgeslepen. Onderweg zijn er diverse mooie uitzichtpunten. Na een tijdje draait de weg van de rivier weg en ligt er een ondiep dal naast ons. Dan zien we een enorme opstopping op de weg: er loopt een zwarte beer door het dal. Hij loopt op zijn gemak langs de rivier terwijl er boven hem op de weg een enorme chaos ontstaat van de tientallen mensen die hun auto lukraak neerzetten om de beer te kunnen zien. En we kunnen hem goed zien!
De beer verdwijnt in de bossen en wij rijden weer verder naar het zuiden. Zonder noemenswaardigheden bereiken we Canyon Village. We bekijken eerst de North Rim en stoppen bij diverse punten met uitzicht op de Lower Falls en/of de canyon. We zien ook een nest met een jonge visarend (Osprey). Na de North Rim eten we wat in Canyon en daarna rijden we verder naar het zuiden.
Omdat Lucas slaapt rijden we eerst door naar Fishing Bridge, waar het Yellowstone Lake uitstroomt in de rivier. We rijden over de brug en hebben de ene kant een schitterend uitzicht op het meer en de andere kant op de rivier. De kleuren van water, lucht en gras en bomen zijn schitterend.
Na een tijdje gaan we weer terug. Het is dan al rond 15:00 uur en we hebben nog een aardige rit voor de boeg. Met slechts een paar korte stops rijden we terug naar Canyon Village en daar slaan we af naar het westen op de Norris Canyon Road; de middelste tak van de Grand Loop. Dit blijkt niet een echt interessant stukje weg te zijn en er gebeurt eigenlijk niets tot Norris. Hier slaan we af naar het noorden richting Mammoth waar we rond 17:00 uur aankomen. Snel door naar Gardiner en meteen naar de Cowboy’s Lodge and Grill.
Na het eten lopen Mandy en Lucas naar de lodge en ik rijd naar Livingston, zo’n 50 mile naar het noorden om pap te kopen voor Lucas. Om 20:30 uur ben ik weer terug, met pap en luiers. Het was een lange dag, dus gaan we snel naar bed.
Maandag 13 september 2010
om 6:15 uur worden we wakker; lekker uitgeslapen dus. We gaan vandaag nog een keer naar de Lamar Valley; niet al te lang zodat we op tijd terug zijn en ’s middags nog iets bij het huisje kunnen doen.
We rijden richting Tower-Roosvelt en maken een “self guided trail” Forces of the Northern Range halverwege tussen Mammoth en Tower. We stoppen onderweg nog een aantal keren waar we veel mensen zien staan, maar vrijwel altijd gaat het om een of meerder buffels en soms een coyotte of pronghorn. We horen wel dat bij de Slough Creek rond zonsondergang en -opkomst wolven te zien zijn. Dat wordt dus later nog een keer terug komen.
We lunchen weer bij de laatste parkeerplaats voor de grens en nu is het weer aanzienlijk beter dan de vorige keer. We kunnen er dus lekker uit en hebben de tijd om even bij de rivier te spelen. Daarna rijden we weer terug door de Lamar Valley zonder dat we iets bijzonders zien. We zijn om 15:00 uur terug in Gardiner; Lucas wil niet slapen en Mandy wil wel maar kan daardoor ook niet slapen. Om 16:00 uur geven we het maar op en nemen een lekker douche en gaan op tijd eten, weer bij de Cowboy’s Lodge and Grill.
Na het eten gaan Mandy en Lucas naar de lodge en ga ik terug naar de Slough Creek in de Lamar Valley om wolven te kijken. Tegen 19:00 uur ben ik daar; er staat zo’n 50 man, meest met grote kijkers en enorme teletoeters. Langzaam gaat de zon onder en het wordt flink koud en dan eindelijk laten de wolven zich zien; een paar pups zijn aan het spelen op een enorme afstand. Met de verrekijker is het vrijwel niet te zien, laat staan met de telelens. Gelukkig zijn er mensen met heel sterke kijkers en kan ik daar af en toe door kijken en zie ik zo nu en dan een paar wolven spelen. Als het echt te donker wordt is het tijd om naar huis te gaan; nog een rit van een uur door het donker te gaan. Rond 20:30 uur ben ik weer in de lodge en ik wil morgenochtend nog een keer gaan kijken!
Dinsdag 14 september 2010
Lucas wordt om 6:00 uur wakker; heerlijk natuurlijk maar als we rond zonsopkomst bij de wolven willen zijn, is dat wat aan de late kant. Het is immers bijna een uur rijden. Vanwege de tijd gaan Mandy en Lucas niet mee dus ik kleed me heel snel aan, vergeet iets te eten mee te nemen en ga op pad. Rond 7:00 uur ben ik er en er staan al diverse mensen, deels dezelfde als de avond ervoor. Van hen hoor ik dat de wolven gisteravond een hele show hebben opgevoerd die ik dus heb gemist. Helaas.
Even later komen de pups tevoorschijn en komen ze de heuvel af zodat ze ook met de verrekijker zichtbaar zijn. Ze lopen en spelen in het gras en bij de rivier. Anderhalf uur staan we daar terwijl de zon langzaam opkomt en het daardoor ook langzaam iets minder koud wordt. Dan is het tijd om weer terug te gaan.
Een paar meter nadat ik van de grindweg bij Slough Creek de verharde weg opdraai, staat alles vast. Er is wat aan de hand! En inderdaad, iets verderop loopt een grote grizzlybeer. Hij loopt door het gras richting de rivier en verdwijnt in de rivierbedding. Ik rijd snel een klein stukje verder en zie de beer de rivier oversteken en aan de overkant de oever beklimmen voordat hij in het bos verdwijnt. Prachtig! Diverse andere mensen hebben nog niet genoeg gezien en lopen dezelfde richting op, de grizzlybeer achterna. Lijkt me niet verstandig!
Rond 9:30 uur ben ik thuis. Even wat eten en dan gaan we gedrieën op pad. We rijden richting Tower-Roosvelt, kijken nog even bij de grizzlybeer die er natuurlijk al lang niet meer is, en rijden dan via Tower richting Canyon Village. Bij Tower Falls gaan we er even uit voor een broodje. Het is dan 11:30 uur.
We rijden verder richting Canyon Village en hoewel het erg mooi is onderweg, zien we weinig bijzonders. In Canyon Village drinken we wat en doen we een boodschapje en dan rijden we weer terug. Rond 15:00 uur zijn we weer bij de lodge. Daar spelen we even en dan pakken we de auto helemaal uit want morgen gaan we naar Grand Teton. Terwijl wij bezig zijn, zit Lucas achter het stuur. Als we klaar zijn, frissen we ons op en eten we nog een keer bij Cowboy’s Lodge and Grill. Terug in de lodge kijkt Lucas een tijdje teletubbies en wij pakken de koffers in en bereiden de rit naar en het verblijf in Grand Teton voor. Daarna gaat Lucas naar bed en Mandy in de hot tub, die is er immers niet voor niets. Een hele week Yellowstone is zo voorbij gevlogen!
Woensdag 15 september 2010
We zijn weer vroeg wakker en pakken de spullen in de koffers en de koffers in de auto. Het is 7:00 uur als we voor de laatste keer bij de lodge wegrijden. We rijden naar Mammoth, via de Grand Loop Road naar het westen en bij Tower-Roosvelt gaan we naar het zuiden richting Canyon Village. Het weer is weer erg mooi.
Rond 9:00 uur zijn we bij Canyon Village. Hier nemen we even een korte pauze om een broodje te kopen en wat te drinken. We rijden verder zuidwaarts richting Yellowstone Lake door de Hayden Valley, ook een uitstekende plek voor wildlife. De vallei is echter grotendeels bedekt onder een dikke laag mist waardoor er vrijwel niets te zien is! Vlak voordat we bij Fishin Bridge aankomen is de weg volledig geblokkeerd door een grote groep buffels die oversteekt, op de weg loopt of er vlak naast. De mist is een klein beetje opgetrokken maar zeker nog niet weg, dus dat geeft mooie plaatjes met die grote buffels zo vlakbij.
Heel langzaam vorderen we en als we de opstopping voorbij zijn rijden we weer verder naar het zuiden. We volgen de weg die langs Yellowstone Lake gaat en hebben hier een daar een mooi uitzicht op dit toch vrij grote meer.
Rond 11:00 uur rijden we Yellowstone National Park uit en even later rijden we Grand Teton National Park in. Een kaart van het park staat HIER.
We dalen af en rijden al snel langs Jackson Lake in het noorden van het park. Het eerste fotomoment is daar als we stoppen op een van de parkeerplaatsen langs het meer met op de achtergrond de Teton Range.
Iets verderop bij de Jackson Lake Junction nemen we de afslag naar het zuidwesten, de Teton Park Road. Nog wat verder nemen we bij de North Jenny Lake Junction de eenrichtingsverkeersweg richting Jenny Lake. We stoppen bij de Jenny Lake Lodge om wat te eten maar een deftige meneer met een heel hete aardappel in zijn mond meldt dat dat zonder reservering nog wel een halfuurtje duurt. Daar wachten we niet op, want het is lunchtijd, dus rijden we door. Bij het Jenny Lake Visitor Center stoppen we; we lopen een stukje naar het meer en eten ons broodje zittend op een rots aan het water. Het uitzicht is prachtig, het weer is heerlijk. Tijdens het half uurtje daar worden Mandy en Lucas meerdere keren gestoken door nare beestjes; en hoewel je van de steek zelf niets merkt, ontstaat er wel een lelijke rode en jeukende plek.
Snel wegwezen dus. We rijden verder en komen iets verderop weer op de Teton Park Road terecht en nog iets verder nemen we vlak bij het Moose Entrance Station de onverharde weg richting Wilson; de Moose-Wilson Road. De weg is grotendeels wel verhard en, hoewel smal en bochtig, prima te rijden. Het vlak voor de uitgang van het park is de weg echter wel onverhard en vol grote kuilen. Flink hobbelen dus. Gelukkig duurt dat niet lang en als we het park uitrijden, is de weg weer prima. We rijden langs Teton Village en een paar mile verderop gaan we rechtsaf HW22 op richting Wilson. Vlak na Wilson slaan we af de Trail Creek Road op, naar onze lodge van de komende dagen: de Trail Creek Ranch.
We zijn er rond 15:00 uur en het ziet er prachtig uit. Gelukkig is er ook plek en we kunnen zelfs kiezen uit een aantal cabins (onze reservering is niet goed doorgekomen omdat degene die de mail afhandelt op vakantie is). We pakken snel uit en rijden even naar Jackson. Daar eten we wat, maar dat is het toch niet helemaal. Jackson is erg druk, duur en het eten is ook niet echt best. Jammer. Snel naar de lodge terug en lekker slapen.
Donderdag 16 september 2010
De eerste dag in Grand Teton; Lucas is om 4:30 uur wakker. We rekken het tot 5:30 uur en staan dan op. Het is toch pas 7:30 uur als we op pad gaan. We rijden via Teton Village naar het park en nemen daar de Wilson-Moose Road. Al snel zien we een grote elk staan in het bos. Iets verderop staat een tiental auto’s stil; er blijkt een zwarte beer op de helling te zitten maar helaas is hij net verdwenen als wij aankomen. Een paar meter verderop staat aan de andere kant van de weg wel een moose in het water. Een goed begin van deze dag!
Aan het einde van de Wilson-Moose Road draaien we naar het oosten en rijden we over de brug over de Snake River. Ook hier is wat aan de hand. Er blijkt een moose met jong langs de rivier te liggen. We parkeren langs de kant van de weg en lopen een stukje tot we een goed uitzicht hebben; net als een stuk of dertig andere mensen overigens. Daarna rijden we weer verder. Bij Moose Junction draaien we HW89 op naar het noorden maar ongeveer een mile verderop slaan we af naar het oosten op de Antelope Flats Road. Na weer een mile kruisen we de Mormon Row. Hier staan een aantal oude schuren die nogal fotogeniek zijn en zich dan ook gewillig laten vastleggen met op de achtergrond de bergen van de Teton Range.
We rijden verder over de Antelope Flats Road en zien alweer een paar mensen stil staan. Er blijk in de verte een grizzlybeer te zitten die iets aan het eten is. Hoewel op flinke afstand kunnen we hem toch goed zien. Het lijkt erop dat hij daar nog wel een tijdje zit, dus rijden we verder. Het is dan pas 9:00 uur en we hebben als erg veel gezien.
Bij de volgende kruising draaien we naar het zuiden en daar staat een groep buffels op en naast de weg. Hoewel we ondertussen al heel veel buffels hebben gezien, blijft het toch indrukwekkend. Bij Kelly draaien we naar het westen en wat verderop komen we weer op HW89.
We gaan weer naar het noorden en stoppen op diverse uitzichtpunten, met uitzicht op de Snake River, de omgeving en natuurlijk de bergen. Bij Moran Junction gaan we naar het westen en iets verderop stoppen we bij Oxbow Bend. Hier schijnen pelikanen, zeearenden (bald eagels) en andere vogels te zitten. We zien een arend overvliegen maar geen pelikanen. Wel hebben we een prachtig uitzicht over het water op de bergen. En, ook belangrijk, Lucas vermaakt zich goed langs de rivier.
Bij Jackson Lake Junction draaien we naar het zuiden de Teton Park Road op en we stoppen bij Signal Mountain Lodge om wat te eten. Hier geen koudekak en we kunnen dus gewoon lekker wat eten. Na het eten bekijken we het uitzicht vanaf Signal Mountain. We vervolgen onze weg naar het zuiden. We kijken bij Moose nog even bij de brug over de Snake River naar de moose en het is hier nog drukker dan vanochtend want er is nu ook een mannetje zichtbaar.
Via de Wilson-Moose Road rijden we weer naar huis waar we om 16:00 uur aankomen. Daar kijken we even bij de paardjes van de ranch en gooien we steentjes in het beekje. Later gaan we eten bij Nora’s Fish Creek Inn; een beetje prijzig maar wel erg lekker.
Vrijdag 17 september 2010
We zijn weer gewoon om 5:30 uur wakker en omdat we een beetje doorwerken, om 6:30 uur op pad. We rijden, het wordt een gewoonte, over de Wilson-Moose Road naar het park. We hebben weer een net-de-beer-gemist-ervaring en zien 2 keer een elk. Bij de brug over de Snake River bij Moose is het nog steeds een verkeerspuinhoop vanwege de moose die er staan en ook wij kijken toch nog maar een keer. We rijden daarna hetzelfde rondje als gisterochtend maar zonder al te veel spectaculairs.
Daarna nemen we niet HW89 maar de onverharde weg die naar het noorden loopt vanaf de Antelope Flats Road. De weg is slecht en plotseling staan we op een kruising die niet op de kaart staat. We kiezen voor de meest westelijk weg omdat die waarschijnlijk het snelste weer bij de verharde weg uitkomt en even verderop krijgen we weer een kruising maar gelukkig komen we niet veel later alsnog op HW89 uit.
Bij Oxbow Bend gebeurt weer niet veel bijzonders en omdat Lucas slaapt rijden we verder. Bij de Signal Mountain Lodge kopen we een broodje; het is pas 10:00 uur en dus nog lang geen lunchtijd en we rijden verder. Er gebeurt niet veel totdat vlak na Jenny Lake South Junction er iets vlak voor ons over de weg schiet. Het is een wolf! Mandy zit wat te dutten dus voordat we de camera gereed hebben is hij al een stukje van de weg af, maar we hebben toch maar mooi een echte wolf van dichtbij gezien.
Om 12:30 uur zijn we terug bij de lodge. Lucas kijkt met Mandy even bij de paardje en doet daarna een dutje terwijl ik de reis naar Salt Lake City van morgen voorbereid. Daarna rusten ook wij even uit. We frissen ons op en gaan om 17:00 uur richting Nora’s Fish Creek Inn om te eten. Helaas is die nog dicht, dus besluiten we via de Wilson-Moose Road naar Moose te rijden waar we rond 18:00 uur aankomen. We eten een pizza bij Moose Bar, Wine Shoppe, and Pizza Pasta Company en Lucas eet zowaar ook weer eens wat. Na het eten rijden we terug naar de lodge waar we om 19:45 uur aankomen. Tijd voor Lucas om te gaan slapen. Wij ruimen op, pakken de koffers in en gaan dan ook naar bed. De laatste dag in Grand Teton zit erop, de laatste echte vakantiedag zit erop, na alleen nog de terugreis.
Zaterdag 18 september 2010
Om 3:00 uur zijn we wakker. En omdat we best een lange rit voor de boeg hebben, heeft het niet zoveel zin om nu 2 uur wakker te blijven en dan nog te gaan slapen. We staan dus maar op. We kleden ons aan, eten wat en in het aardedonker pak ik de auto in. Om 4:00 uur rijden we weg.
Over HW22 rijden we naar Jackson en daar slaan we af naar het zuiden. We rijden over HW89 door het Bridger National Forrest, hoewel daar niets van te zien is. Na Alpine wordt het langzaam een beetje licht en zien we hoe mooi de omgeving is. We rijden door Montpelier en dan langs het Bear Lake. Hier stoppen we even bij de KOA camping om een broodje te eten, wat te kopen en even te plassen. Daarna rijden we weer verder.
We slaan HW30 in naar het zuiden richting Woodruff en Evanston en daar draaien we I80 op naar het westen richting Salt Lake City. In Salt Lake City rijden we naar het vliegveld en vandaar uit zoeken we een hotel. We komen uit bij La Quinta Suites & Inn Salt Lake City Ariport in het noordwesten van de stad, vlak bij het vliegveld.
De pakken de auto uit en installeren ons in de kamer, daarna rijden we de stad in om een beetje te shoppen. Het is pas 13:30 uur dus we hebben daar wel wat tijd voor. Helaas lukt het shoppen niet echt. Bij de Mac eten we wat en daarna gaan we terug naar het hotel. Tijd om te slapen want morgen gaan we naar huis.
Zondag 19 september 2010
We doen lekker rustig aan, want we hoeven pas rond het middaguur op het vliegveld te zijn. We rijden naar het vliegveld en leveren de auto in. Daarna zeulen we alle bagage naar de overkant van de straat want daar is de vertrekhal al. Maar als we willen inchecken voor onze vlucht naar Atlante, blijkt dat deze vol zit. En ook de andere vluchten later op de dag en eigenlijk alle vluchten de hele week. En gisteren hebben we nog gebeld en ons gelist en toe hoorden we dat er nog plek genoeg was. Lekker is dat.
Het grondpersoneel van Delta Airlines is erg behulpzaam maar een echt goede oplossing is er niet. Het minst slechts alternatief is om naar Phoenix te vliegen en vandaar naar Atlanta. Dat betekent dat we onze vlucht van Atlante naar Amsterdam later op de dag missen maar we zijn dan tenminste wel in Atlanta en de vluchten morgen naar Amsterdam zien er gunstig uit. Het moet maar. We vliegen via Phoenix naar Atlanta waar we, lokale tijd, om 22:00 uur aankomen. Snel zoeken we een hotel en met de shuttle van het hotel rijden we naar La Quinta Inn & Suites Atlanta Airport. We bestellen bij de lokale pizzabezorgboer een heerlijke bak lasagna, een salade en een broodje en kunnen daar eigenlijk de hele week van eten maar het gaat toch voor een groot deel op. Al dat reizen en wachten maakt je hongerig.
Maandag 20 september 2010
We hebben heerlijk geslapen en na het ontbijt gaan we lekker zwemmen in het zwembad van het hotel. En hoewel het zwembad buiten is en het pas 9:00 uur is, is het water redelijk warm en is de buitenlicht al heerlijk. Jammer van de vliegtuigen die zo ongeveer in het zwembad opstijgen maar verder toch wel lekker. Na het zwemmen nemen we een warme douche en kleden we ons aan en pakken we de koffers in. Daarna is het wachten want we hoeven pas rond 15:00 uur op het vliegveld te zijn.
We eten de restanten van het diner van gisteren op, en daarna gaat Lucas nog even slapen. Als we om 13:00 uur echt de kamer uitmoeten, slaapt Lucas nog, dus rijden we zijn bedje maar de hotellobby in. Hij slaapt rustig verder en wij doen eigenlijk niets. Rond 14:30 uur maken we Lucas wakker en gaan we met de shuttle naar het vliegveld. Daar checken we in en dan vliegen we met een uurtje vertraging wegens een lekke band(!) terug naar Nederland. We hebben een schitterende reis gemaakt maar het was af en toe wel zwaar met onze kleine grote vriend.
