Klaar! Afgerond! Vinkje! Op donderdag 16 augustus 2012 liep ik de laatste etappe van het Waterliniepad. We begonnen in 2007 samen, terwijl we nog lang niet klaar waren met het Pieterpad, aan een ander lange wandeling en wel een van de themapaden: het Waterliniepad. Binnen een jaar hadden we 5 van de 9 etappes erop zitten, maar toen kwam de klad erin. Pas in 2012 heb ik, alleen, het pad weer opgepakt en op een aantal mooie zomerse dagen uitgelopen.
Het Waterliniepad loop langs de Nieuwe Hollandse Waterlinie. De Nieuwe Hollandse Waterlinie is brede strook land tussen het IJsselmeer en de Waal die men in tijd van oorlog onder water kan zetten. De linie is versterkt met diverse vestingen, forten en andere verdedigingswerken. Het pad is in totaal ongeveer 145 kilometer lang en loopt van Weesp en Muiden aan het IJsselmeer tot aan Werkendam aan de Waal en is onderverdeeld in 24 korte etappes of 9 dagwandelingen van 15 tot 20 kilometer. Onderweg is het niet alleen maar historie en forten, ook kom je heel veel mooie natuur tegen.
Etappe 1: Weesp – Naarden (17 februari 2007)
We beginnen met het waterliniepad op zaterdag 17 februari. Het is mooi weer en we hebben er zin in. We rijden aan het einde van de ochtend naar Naarden. We parkeren bij het station en gaan met de trein naar Weesp. Er komt meerdere keren per uur een trein en de rit duurt maar 7 minuten.
Tegen 12:00 uur zijn we in Weesp. We lopen door het centrum richting de Vecht en kronkelen vervolgen ongeveer 3 kilometer hierlangs naar Muiden. We lopen onder de A1 door Muiden binnen en bekijken het Muiderslot. Daarna lopen we weer terug richting de snelweg en genieten van een lekkere lunch.
Vervolgens weer onder de A1 door en over een dijkje richting Naarden. We lopen langs een watergang die de verbinding verzorgt tussen het Naardermeer en het IJsselmeer. Aan onze rechterkant hebben we weilanden en wat verwilderde gebiedjes en verderop de spoorlijn. Aan onze linkerkant loopt de snelweg. Vervolgens komen we aan bij het Naardermeer en lopen we langs de noordrand van het meer. Een prachtige omgeving.
Daarna lopen we Naarden binnen. Hoewel we bijna bij het station zijn, moeten we nog een flink eind lopen. We lopen namelijk rond de Naardervesting en dat is zeker nog een uur lopen. Pas sinds we in het centrum van Naarden zijn, hebben we in de gaten dat het carnaval is begonnen: hossende en verklede mensen en hoempapamuziek. Dat is niet aan ons besteed. Het is al na 17:00 uur als we weer bij de auto aankomen. De eerste etappe zit erop!
Etappe 2: Naarden – Nederhorst den Berg (31 maart 2007)
Het is alweer even geleden dat we een dagje hebben gewandeld, maar vandaag is het weer zover. We hebben geluk: het weer is schitterend. We lopen de tweede dagetappe van het Waterlinipad, die bestaat uit de derde, vierde en vijfde etappe. We lopen van Naarden naar Nederhorst den Berg. We parkeren in Nederhorst vlak bij de bushalte en gaan met de bus (106) naar Weesp en van Weesp met de trein naar Naarden; alles bij elkaar ruim een half uur. Als we daar iets over 11:30 uur aankomen, willen we eerst wat eten, maar vrijwel alles is nog dicht. Gelukkig vinden we een brasserie waar we wel terecht kunnen en een uurtje later gaan we met een goed gevulde maag op pad.
We lopen Naarden uit en komen al snel bij de bossen rond het Naardermeer. Daar begint het laarzenpad. Een terechte naam want het is op veel plaatsen erg vochtig. Een groot deel van het pad lopen we over planken. Het is een schitterende wandeling. We zien al vrij snel een paar hertjes en heel veel verschillende vogels: ganzen, zwanen, reigers (ook een witte), roofvogels en nog veel meer.
De route is hier en daar niet zo duidelijk maar uiteindelijk komen we dan toch bij Fort Uitermeer. Hier is men hard aan het restaureren en het is dan ook niet echt mooi op dit moment. We zien wel een heuse slang. Geen idee wat voor soort, maar toch. Daarna lopen we een stuk langs de Vecht om vervolgens aan de oostkant van het Googmeer richting Nederhorst te lopen. Hier staat de auto gelukkig op ons te wachten want na een paar weken niet gelopen te hebben, voelen we zelfs deze 15 kilometertjes wel.
Etappe 3: Nederhorst den Berg – Maarssen (22 april 2007)
De derde etappe start bij Kasteel Nederhorst. Het is schitterend weer en we starten om ongeveer 11:00 uur in Nederhorst en lopen vandaar door het dorp naar de Vecht. We zien in de verte een ooievaar in zijn nest zitten en we blijven de Vecht volgen tot aan Vreeland. Hier stoppen we bij een pannenkoekenrestaurant en doen we ons te goed aan een enorme en overheerlijke hartige pannenkoek. We zijn net op tijd want we zitten nog geen 10 minuutjes of er komt een enorme groep motormuizen aan die het hele terras en ook een groot deel van het restaurant bezetten. Na de lunch en hoognodige uitbuiken, gaan we weer op pad.
We volgen weer de Vecht en komen langs Loenen en Mijnden en zien aardige stulpjes staan. Bij Breukelen verlaten we de Vecht en we lopen verder over een grasdijk. Aan onze linkerkant, weggestopt achter hotels, huizen, havens, campings en heel veel mensen, liggen de Loosdrechtseplassen. Rechts zien we in de weilanden en sloten weer talloze vogels, zoals zwanen, ganzen en eenden. Als we wat verder komen zijn we de plassen en dus de mensen voorbij. We komen bij het voormalige fort Tienhoven waar nu een natuurgebied ligt. Hier zien we weer een ooievaar in zijn nest en een aantal roofvogels rondzweven. Snel daarna komen we aan in Maarssen. Hier staat onze “taxi” al klaar om ons naar de auto in Nederhorst terug te brengen.
Etappe 4: Maarssen – Utrecht (17 mei 2007)
Op Hemelvaartsdag rijden we aan het einde van de ochtend naar Utrecht. We parkeren de auto in de buurt van station Overvecht en gaan met de trein, via Utrecht CS naar Maarssen. Hier lopen we van het station naar het centrum, waar we de vorige keer zijn geëindigd. Als we nog in de auto zitten is het grijs en zelfs een beetje regenachtig, maar als we eenmaal in Maarssen zijn, schijnt het zonnetje al. We lopen over de Maarsseveenseweg de bebouwde kom uit. Dat heeft nog wel wat voeten in de aarde want we lopen een beetje verkeerd (omdat we vanaf het station komen) en moeten daardoor een stuk door hoog en nat gras lopen. Met een natte broek en sokken gaan we dan eindelijk echt op pad. We lopen voorbij de Herenweg en gaan een bruggetje over en lopen over een nieuwe stukje van het pad. Dit loop aanvankelijk langs de bomen en struiken langs de Maarsseveense plassen maar al snel lopen we door een park en daarna zelfs langs parkeerterreinen, bebouwing en drukken wegen.
Verderop lopen we door velden, maar we kruisen nog wel een grote en drukke weg. We lopen langs 2 molens, waaronder de kleinste van de provincie Utrecht en daarna komen we aan bij slot Zuylen. Het pad gaat weer verder en we lopen uiteindelijk de bebouwde kom van Utrecht in. We lopen langs Fort aan de Klop maar daar is niet veel moois meer te zien. Het pad loopt dwars door de stad maar gelukkig over een rustig wandel- en fietspad langs een watergang en veel groen. We kruisen een paar wegen en uiteindelijk ook de noordelijke ring van de stad waarmee we de bebouwde kom verlaten. Hier komen we langs Fort de Gagel. Even verderop komen we bij een nieuw natuurgebied, het Gagelbos. Het ziet er mooi uit, maar helaas is een deel van het pad afgezet wegens werkzaamheden en we moeten er dus omheen lopen.
We lopen min of meer rond het natuurgebied en komen uiteindelijk uit bij het Fort op de Ruigenhoeksedijk. We hebben er ondertussen een flink stuk opzitten en onze benen en voeten doen pijn. Toch gek want we hebben best veel gewandeld de laatste weken. Het fort ziet er van een afstandje niet echt interessant uit en we besluiten door de sjokken. We lopen tot Groenekan en slaan dan rechtsaf. Wanneer we de snelweg kruisen komen we bij Fort Blauwkapel. Helaas is de weg hier ook afgezet en kunnen dus niet even door het dorp dat in het fort ligt heenlopen. We moeten er dus omheen. Gelukkig zijn we daardoor vlak bij de auto en we zijn dan ook blij als we bij de auto aankomen. We hebben het weer gered. De etappe had een aantal mooie stukken maar was lang niet zo mooi als rond het Naardermeer. Volgende keer beter.
Etappe 5: Utrecht – Nieuwegein (9 februari 2008)
Eindelijk hebben we weer een etappe van het waterliniepad gelopen. Het is schitterend weer en we hebben geen andere verplichtingen, dus trekken we de wandelschoenen weer aan en rijden we naar Utrecht. Eigenlijk moeten we vandaag van Blauwkapel in het noordoosten van Utrecht naar Nieuwegein, ten zuidwesten van Utrecht, lopen. Maar we hebben niet zo’n zin in gedoe met het openbaar vervoer, dus we kiezen ervoor om de rondwandeling Lunetten uit het boekje te lopen dat grotendeels dezelfde route gaat.
Rond een uurtje of twaalf parkeren we de auto in een bedrijventerrein net ten zuiden van Lunetten. We lopen eerst naar het noorden langs de rand van de stad. We steken de A12 over en lopen langs een kanaal langs de wijk Lunetten. Ten noorden van deze wijk komen we langs een serie van vier verdedigingswerken, de Lunetten. Ondertussen steken we ook het spoor over. Na de Lunetten lopen we langs de Kromme Rijn. Aan de overkant ligt stadion Galgenwaard, maar dat laten we links liggen. We volgen de Kromme Rijn tot we bij de A27 aankomen. Hier steken we de Rijn over en hier ook sluiten we aan bij het eigenlijke Waterliniepad. We hebben de ongeveer zes kilometer van Blauwkapel via Fort op de Voordorpsedijk, Fort aan de Biltstraat en het Rietveld Schröderhuis overgeslagen, maar daarvoor in de plaats ook ongeveer zes kilometer gelopen langs onder andere de vier Lunetten.
Vlak na de kruising met de A27 buigt de Kromme Rijn af. Wij lopen nog een stukje rechtdoor en draaien vervolgens naar links een stukje bos in. Vlak daarna buigen we weer naar rechts af en komen we langs Fort Rijnauwen; het grootste vestingwerk van de hele waterlinie. Helaas is het terrein afgesloten en zien we alleen van een afstand de contouren van het fort. Een klein stukje verderop eten we een lekker kopje soep op het terras van het theehuis, dat afgeladen vol zit vanwege het mooie weer.
We lopen weer een stukje langs de Kromme Rijn en steken deze over bij een mooie poort. Daarna kruisen we weer de A12 en lopen we door het gras langs de snelweg en langs Fort bij Vechten. We lopen vervolgens over de Marsdijk en steken weer het spoor over. Via de Fortweg komen we weer bij de snelweg A27 die we weer kruisen. Over de Waijensedijk lopen we het laatste stukje terug naar de auto. We zijn bijna 4 uur onderweg geweest voor ongeveer 16 kilometer en na een lange pauze valt dat best mee. Ook de wandeling viel wel mee; we waren bang voor een lelijk en saai stuk door de bebouwing van Utrecht, maar we hebben juist over veel mooie paadjes gewandeld. Ver weg van de stad zijn we echter nooit geweest getuige de diverse kruisingen met snelwegen en spoorwegen. Op naar de volgende wandeling met hopelijk net zulk mooi weer.
Etappe 6: Nieuwegein – Culemborg (20 juni 2012)
Na vierenhalf jaar (!) loop ik weer een etappe van het Waterliniepad. Het weer is goed, ik heb zin om te wandelen en neem een snipperdag. Na het afzetten van de kids op het kinderdagverblijf rijd ik door naar het station en neem de trein naar Schiphol en vandaar verder naar Utrecht en daarna de bus naar Nieuwegein. Rond 9:30 uur ben ik in Nieuwegein en stap ik uit de bus op de Buys Ballotstraat. De tocht kan beginnen.
Vrijwel aan de overkant van de straat is het Amsterdam-Rijnkanaal. Even verderop takt het Lekkanaal af en ligt de zogenaamde plofsluis. Ik neem de brug over het Lekkanaal en volg het Amsterdam-Rijnkanaal. Niet het meest fraaie stukje van de wandeling overigens. Wat later draai ik van het kanaal af en volg ik een pad langs de snelweg aan de ene kant en een landbouwgebied aan de andere kant. Bij een paar boerderijen wandel ik verder over een grasdijk langs de Schalkwijkse Wetering. Het gras staat hier en daar wel een meter hoog dus ik vorder langzaam. De schitterende omgeving maakt dit ruimschoots goed.
Na een flink eind ploegen door het hoge gras steek ik over een houten bruggetje de wetering over en volg ik een zijkanaal. Dit kanaal volg ik tot aan het Werk aan de Korte Uitweg; een kazerne waar weinig van de zien is en waar ergens een camping moet liggen. Direct hierna loopt het pad langs een dijk. Hierdoor werd het pad en iedereen die erop liep, beschermd en wordt daarom Gedekte Gemeenschapsweg genoemd. Deze weg liep van de kazerne Werk aan de korte Uitweg via de Lunet aan de Snel tot aan Fort Honsdijk. Dit fort, waar overigens vanaf de weg niets van te zien is, ligt op een flinke verhoging, aan de Lek.
Het is ondertussen 11:30 uur en tijd voor een broodje en slokje. Omdat ik best snel vorder, neem ik even lekker de tijd en lees een halfuurtje in mijn – niet voor niets meegebrachte – boek. Na de pauze loop ik verder over de dijk langs de Lek met een goed uitzicht over de Lek en uiterwaarden. Ook zie ik in de verte Culemborg al liggen. Nog best ver! Een flink stuk verderop draait het pad van de dijk de uiterwaarden in. En hoewel ongetwijfeld een mooi gebied, rijk aan flora en fauna, valt het me een beetje tegen, ik zie eigenlijk alleen een grote groep ganzen overvliegen. Misschien heeft een blaar onder mijn teen daar ook iets mee te maken. Het pad volgt de zomerdijk en vlak nadat ik onder de spoorburg doorga, kom ik aan bij de veerpont. Voor 70 hele centen vaar ik naar de overkant en ben ik in Culemborg.
Nog een half uurtje lopen naar het station, en omdat ik vroeg ben, lijk het een goed idee even een stukje appeltaart op een terrasje te nemen. In het mooie centrum van Culemborg zijn leuke terrasjes genoeg, maar er staat ook een kermis en dat is toch iets minder. In de hoop op een ander, iets rustiger terras te vinden, loop ik door, maar dan sta ik al bij het station. Even snel iets kouds te drinken kopen en dan komt de trein al. Eerst naar Utrecht, dan met de intercity naar Schiphol en daarna nog met de sprinter naar Nieuw-Vennep en ik ben weer thuis. Het is 16:00 uur. Een mooie tocht met lekker weer, een ideale herstart van het Waterliniepad dus. Hopelijk binnenkort snel nog een etappe!
Etappe 7: Culemborg – Asperen (25 juli 2012)
Ik heb de smaak goed te pakken gekregen na mijn wandeling van een maand geleden en omdat het – eindelijk – echt mooi weer is, neem ik weer een snipperdag en ga ik op pad. Ik pak de trein van 8:00 uur en ga via Utrecht naar Culemborg waar ik tegen 9:30 uur aankom. Op pad! Eerst vanaf het station in noordelijke richting naar de Lek. Bij de spoorbrug en de pont waarmee ik de vorige keer overstak, neem ik een pad door de uiterwaarden. Dit gebied is vrij recent heringericht tot natuur- en waterbergingsgebied en het wemelt er van de ganzen en andere vogels. Een stukje verder houdt het pad op en ga ik de Goiberdingerdijk op. Niet veel later loop ik langs, of eigenlijk door het Werk aan het Spoel.
Ik blijf de dijk volgen en ga niet terug de uiterwaarden in en kom even lager bij Fort Everdingen. En hoewel het fort zelf niet goed te zien is – het is in gebruik bij de EOD – zijn de enorme sluizen wel goed te zien. Door deze sluizen open te zetten kon snel een enorm gebied onder water worden gezet. Ik besluit mijn weg te vervolgen over de Diefdijk. Eigenlijk moet ik een stukje terug over de Goiberdingerdijk en dan door de weilanden naar het zuiden om even verderop alsnog op de Diefdijk uit te komen, maar doe dat dus niet. Hierdoor zie ik wel een mooi rijtje bunkers langs de Diefdijk. Een dijk die zo’n 7 meter (!) boven het landschap uitsteekt.
Even verderop volgt de route ook de dijk en loop ik dus weer “volgens het boekje”. De dijk wordt doorsneden door de – onlangs verbrede – rijksweg A2. Hier zijn de oorspronkelijke keringen om de dijk echt af te sluiten weggehaald met de verbreding van de A2 maar is dit wel meegenomen in het ontwerp van de brug over de snelweg. Over de brug en verder over de Diefdijk. De dijk maakt een grote kronkel om een zogenaamd wiel; een restant van een dijkdoorbraak, en nu een recreatiemeertje. Na dit wiel loop ik, nog steeds over de Diefdijk, langs een nieuw stukje natuurgebied en even verderop verlaat ik de dijk en ga ik via een brug over een flinke sloot. Ik volg nu de Acquoyseweg. Het is 11:30 uur, ik loop ruim 2 uur, ben net over de helft van de afstand en het is tijd voor een broodje. Helaas is nergens een bankje te bekennen dus loop ik rustig verder met een broodje in de hand.
De Aquoyseweg volg ik ca. 3 km met steeds links weilanden en akkers, rechts eerst een mooie sloot, daarna bos, weiland en natuurgebied en daarna de Diefdijk. Na ruim een half uur eindigt het pad bij een ander wiel en ga ik via een tunneltje onder het spoor door. Hier kan ik rechtsaf naar Leerdam en stoppen voor vandaag, maar omdat het nog vroeg is, ik lekker de pas erin heb en het prachtig weer is, ga ik nog een stukje door. Tussen de weilanden door loop ik naar Acquoy. In het dorp ga ik de Lingedijk op plof ik neer op een terrasje van ongeveer 50 cm breed. Het uitzicht op de Linge is mooi, de appeltaart lekker en na een halfuurtje, het is dan rond 13:00 uur, ga ik weer op pad.
Over de dijk lopend kom ik langs een scheef staande kerktoren. Vlak voor het laatste huis verlaat ik de dijk en loop ik tussen akkers door naar Fort Asperen. Dit fort, dat momenteel wordt gerenoveerd, is open voor publiek maar ook van de buitenkant goed te zien. Voor het fort ga ik over de brug, draai ik linksaf een grote weg op en meteen weer over een tweetal bruggen met sluizen. Ik sta aan de rand van Asperen. Het is mooi geweest voor vandaag en ik wandel Asperen binnen, weg van de route en op zoek naar een bushalte. Zittend in het zonnetje wacht ik een half uurtje op de bus die me naar Leerdam brengt. Daar blijkt door het vakantierooster de route van de aansluitende bus veranderd te zijn, maar ze zijn vergeten dat te vermelden op het bordje zodat ik 45 minuten voor niets wacht. Uiteindelijk komt het goed, rijd ik met de bus naar Utrecht CS en vandaar met de trein weer naar huis. Het was een mooie wandeling op een schitterende dag. Dat smaakt zeker naar meer!
Etappe 8: Asperen – Gorinchem (8 augustus 2012)
Voor de derde keer in een paar weken neem ik een woensdagse snipperdag en wandel ik een etappe van het Waterliniepad. Het weer is niet zo mooi als de voorgaande keren, maar goed genoeg. Om 8:00 uur pak ik weer de trein en via Schiphol en Utrecht trein ik naar Geldermalsen. Daar neem ik de (buurt)bus naar Asperen. Vanaf de bushalte in Asperen is het maar een klein stukje naar de Nieuwe Zuider Lingedijk waar de etappe loopt. Na een klein stukje ga ik van de dijk af en worstel ik me door manhoog gras en brandnetels. Het pad loopt deels over houten planken waardoor je niet tot je enkels (of verder) in de prut staat, maar omdat het de afgelopen tijd best veel heeft geregend, is het toch allemaal een natte boel. Mijn broek is dan ook al snel helemaal doorweekt.
Gelukkig ben ik snel uit de blubber en het hoge gras, en loop ik over een dijkje langs een paar meertjes. Schapen lopen over en naast het dijkje en ganzen en eenden zwemmen in de meertjes. Gelet op de vogelkijkplaatsen moeten hier ook interessantere soorten voorkomen, maar ik zie ze niet. Even verderop steek ik een drukke weg over en daarna gaat het verder over een verhard pad met aan de linkerkant weilanden en rechts een strook natuur waar volgens de beschrijving een moeras moet zijn. Ik zie er weinig van en heb ook niet echt veel zin om het uit te proberen. Op een paaltje tussen de weilanden aan de linkerkant zie ik wel een mooie roofvogel zitten.
Na een kilometer of 2 kronkel ik het gebied uit en klim ik de Nieuwe Zuider Lingedijk weer op vlak naast een sluis. Via de dijk loop ik langs de Linge en in Vogelswerf daal ik af om beneden langs de dijk verder te lopen. Het is ondertussen behoorlijk bewolkt geworden, maar gelukkig nog steeds droog. Na Vogelswerf draai ik naar het zuiden bij een groot gemaal. Het volgende deel van het pad is niet echt interessant hoewel ik een heerlijke wafel met aardbeien en slagroom eet bij het pannenkoekenhuis aan de Haarweg.
Na een korte maar lekkere pauze loop ik verder. Ik steek de HSL en rijkssnelweg over en loop Vuren binnen. Na enig gekronkel kom ik uit op de Waaldijk. Iets verderop ga ik van de dijk af en loop ik over een pad door de Uiterwaarden. Bij Fort Vuren ga ik de dijk weer op. Het fort is goed te zien maar nog mooier is Slot Loevenstein aan de overkant van de Waal. Op een bankje eet ik een broodje en daarna is het tijd voor het laatste stukje. De route voert een aantal kilometer over de Waaldijk richting Gorinchem. Vlak voor Gorinchem loop ik onderlangs de dijk en even verderop loop ik langs een windmolen en onder de Dalempoort door Gorinchem binnen. De route vervolgt over de vestingwal. Aan het eind gaat de route verder via de veerpont naar Woudrichem. Dat bewaar ik voor de volgende keer, en ik loop door richting het station van Gorinchem. Vlak voor ik daar aankom, begint het te regenen. Met de trein rijd ik via Dordrecht, Rotterdam, Den Haag en Leiden naar Nieuw-Vennep terug. En pas vlak bij huis wordt het weer droog. Goede timing dus! Het eerste deel van deze route en Gorinchem waren mooi maar het stuk ertussen viel wat tegen. Nu nog één etappe en dan zit het Waterliniepad erop.
Etappe 9: Gorinchem – Werkendam (16 augustus 2012)
Het is prachtig weer, ik heb geen afspraken of andere belangrijke zaken, dus tijd voor een snipperdag om de laatste etappe van het Waterliniepad uit te lopen. Met de trein van 8:00 uur reis ik via Leiden en Dordrecht naar Gorinchem. Iets voor 10:00 uur kom ik daar aan en ik loop door het centrum naar de veerpont over de Waal. Om 10:15 uur vertrekt de pont en steek ik over naar Woudrichem. Een leuk plaatsje met een toegangspoort vanaf het veer, een grote muur om de stad en mooie oude gebouwen. Hier is het eerst tijd voor een stukje appelgebak en wat te drinken en rond 11:00 uur ben ik echt op pad.
Zodra ik Woudrichem uitloop, over een hoge houten brug die uitkomt op de dijk langs de Merwede, ontstaat meteen een probleem want er staat een prachtig bord, met een kaart met het Waterliniepad erop, maar die kaart wijkt ernstig af van mijn kaart. We zullen zien waar de routemarkering me heen voert. Over de hoge dijk loop ik verder met links nog wat huizen en rechts de uiterwaarden. Een stukje verderop gaat de route de uiterwaarden in: de route uit het boekje dus. In de uiterwaarden loop ik over een graspad. Hoog in de lucht cirkelen meerdere roofvogels. Een stukje verderop komt het pad uit bij een haventje. Aan de andere kant van de haven ga ik weer een dijk op om niet veel verder er weer af te gaan voor een stukje door de uiterwaarden. Nou, dit stukje door de uiterwaarden hadden voor mij niet gehoeven want aan weerszijde van het pad zie ik brandnetels tot zeker 2 meter hoog en meer niet. Gelukkig is het niet al te ver en komt het pad verderop weer op de dijk. Suggestie: sla deze omweg maar over en blijf op de dijk!
Ik loop een klein stukje door Sleeuwijk en vervolgens langs een brede sloot aan de buitenkant langs dit dorp. Daarna tussen wat weilanden en akkers en verderop steek ik de snelweg A27 over. Hier ligt ook Fort Altena, hoewel daar verder geen aandacht aan wordt besteed in de route. Over de snelweg loop ik een stukje over een dijkje met de naam Schans en iets verderop ga ik linksaf de Schenkeldijk op. De dijk ligt behoorlijk hoog in het landschap. Iets verderop staat een mooi molen: de Poldermolen in Werken. Via een houten brug gaat de route over de doorgaande weg en verder over de dijk. Iets verderop ligt het Werk aan de Bakkerskil. Eveneens een verdedigingswerk maar nu ook een Bed and Breakfast waar je ook wat kunt eten. Een heerlijke tosti met zalm voor mij en een lekkere pauze in het zonnetje.
Na een half uurtje pauze ga ik weer op pad. De route verlaat nabij Kille de dijk en ik loop verder over de Weeresteinweg met rechts akkers en links de Bakkerskille. Het gebied waar ik nu loop is een ingepolderd stuk van de Biesbosch. Er lopen een aantal kreken, ook wel killen genoemd, doorheen, waaronder dus de Bakkerskille. Een mooie sloot, maar niet echt heel spectaculair. Na zo’n 2 km draai ik rechtsaf, nu met aan beide kanten akkers. Ik kruis de Bruine Kil en vlak daarna draait het pad naar het noorden. Niet veel later kom ik uit bij het Steurgat, ook een kreek. Hier kies ik de alternatieve route door met het pontje het Steurgat over te steken en aan de overkant min of meer langs het Steurgat naar het noorden te lopen. Na een kleine 3 km kom ik uit in Werkendam. Nog een klein stukje naar links en ik kom uit bij het Fort Steurgat; het eindpunt van het Waterliniepad. Het is dan 15:15 uur en het zit erop. Met de bus en trein, waarbij van alles misgaat en waarbij ik lang moet wachten, ga ik weer naar huis. Het was weer een prachtige dag en een mooie wandeling. Op zoek naar een nieuwe uitdaging en een nieuw pad.
