In 2020 hadden we een mooie reis samengesteld voor een nieuw avontuur in Zweden. Corona gooide roet in het eten maar gelukkig konden we last minute nog twee weken in Nederland terecht. We hebben ook direct de hele reis omgeboekt naar 2021. Zaterdag 10 juli 2021 rijden we, een jaar na de oorspronkelijke datum, alsnog naar Zweden.
Langberget
Een jaar te laat gaan we aan het begin van de zomervakantie alsnog naar Zweden. We staan om een uur of 7:00 uur op, maken ons klaar en pakken de auto in. Tegen 9:00 uur rijden we weg. We hebben geleerd van voorgaande jaren en gaan niet via de A1 en Osnabruck, maar rijden via de A6 langs Almere en door naar Groningen. In Duitsland rijden we via Oldenburg naar Bremen. Hier voegen we in op de A1 en de “normale route“. Alles loopt heel soepel, we hebben nog geen seconde vertraging, wat een goed idee om deze route te nemen.
Vlak voor Hamburg staan we echter stil. Een enorme file met wel een uur vertraging. We besluiten een kruipdoor-sluipdoor-route te nemen en slaan een flink stuk file over maar echt snel gaat het niet. En we voegen toch ook weer gewoon in, in de file. Gelukkig, na een paar kilometer, waar we eindeloos over doen, komen we bij de oorzaak, een ongelukje.
Daarna rijden we lekker door en rond 16:15 uur komen we aan in de haven van Kiel. Ruim op tijd. Het boarden duurt eindeloos en vertrek om 17:45 uur gaan we niet redden. Bij de toegang vertelt de check-in-dame dat we niet aan boord mogen met maar één vaccinatie en zonder negatieve test. We hebben dat uiteraard goed onderzocht en kunnen haar een mail van Stena Line en de Zweedse websites laten zien waarin dat ook staat. Haar supervisor zegt dat het mag en met nog wat extra vertraging maar ook een hoop stress gaan we aan boord. Daar blijkt onze hut niet schoon. Gelukkig maken ze dat snel in orde terwijl wij gaan eten. Na het eten kijken we nog even op het dek en gaan dan rond 21:00 uur maar slapen. Wat een dag!
Na niet zo’n beste nacht gaan we ontbijten en kijken we op het dek hoe we Göteborg binnenvaren. Om 9:15 uur leggen we aan, precies volgens planning ondanks dat we zeker een uur te laat vertrokken. We gaan naar de auto en hopen dat onze informatie wel, en die van de Stena Line medewerkster niet klopt over het ingaan van Zweden. Er is echter helemaal geen controle, we kunnen zo doorrijden.
We hebben 400 kilometer, zes uur rijden, voor de boeg min of meer recht naar het noorden. We rijden Göteborg uit en nemen dan de E45. Het rijdt lekker door, geen file of vertraging. We maken een sanitaire stop en eten wat bij een MacDonald. Omdat we rond lunchtijd echt niets anders kunnen vinden. Uiteraard komen we kort daarna een hoop prima plekken tegen. Bij Stollet verlaten we de E45 en slaan we linksaf naar het noorden op de 62. We moeten nog zo’n 100 km en doen daar volgens het navigatiesysteem nog ruim twee uur over. Het eerste deel daarvan gaat voorspoedig en we vragen ons af wat voor weg we straks tegenkomen. Bij Syssleback doen we een boodschapje en dan moeten we nog vijftien km en nog 45 minuten rijden. We slaan af richting onze accommodatie: Sporthotel Langberget en zien elke minuut de tijd hard teruglopen: we doen de laatste kilometers niet in drie kwartier maar in tien minuutjes.
We checken in, blijken de enige niet-Zweden te zijn en rijden naar ons huisje. Dat huisje is wat oud maar wel erg groot, met drie slaapkamers en een sauna! We pakken uit, en richten ons in en koken, en eten daarna in het zonnetje op ons terras. De rest van de huisjes lijkt leeg, dus we genieten van de rust. Daarna lopen we de berg op richting het hotel voor wat informatie en een ijsje. En omdat het zwembad nog open is, gaan we snel terug, en doen Daniel en ik de zwembroek aan en gaan we daarna weer naar boven voor een korte duik. En dan is het slaaptijd. Het was een enerverende dag en reis, maar we zijn er, het is hier prachtig, de zon schijnt, we hebben een fijn, groot huis voor de komende week dus we gaan er eens lekker van genieten.
Als we wakker zijn, doen Mandy en ik een boodschapje. Direct na de lunch maken we ons op voor onze eerste wandeling. We starten bij het hotel, lopen naar de weg en gaan aan de overkant het bos in. Het eerst deel loopt prima maar na een tijdje draaien we naar het zuiden en gaat het pad bergafwaarts. Dat moeten we straks ook weer omhoog! Na weer een tijdje komen we bij de Horstomyren. Een meer met wetlands eromheen.
We lopen rechtsom het meer. Echt heel mooi, hoewel we het niet overal kunnen zien omdat we te veraf en door het bos lopen. Het pad loopt nu min of meer vlak, maar echt makkelijk gaat het niet. Veel klimmen en klauteren, veel blubber en heel veel muggen. We doen er lang over en echt lekker pauzeren lukt ook niet met die muggen, maar uiteindelijk komen we weer op de splitsing en klauteren we het omhoog. Rond 16:00 uur komen we weer bij het hotel. We hebben acht km gelopen in ongeveer vier uur. Best stevig voor een eerste dag, maar wel de moeite waard. Uit de auto halen we de zwemspullen voor een heerlijk verfrissende duik in het zwembad. Terug in het huisje frissen we ons op en gaan we weer naar het hotel om lekker te eten.
We hebben heerlijk geslapen en zelfs uitgeslapen. We rommelen wat rond het huisje. Rond 10:30 uur gaan we op pad. We rijden richting Syssleback en slaan op de 62 af richting het noorden. Een kilometer of tien verderop slaan we weer af. We kronkelen zeker een half uur over halfverharde en onverharde wegen tot we bij een informatiebord komen en de start van een wandeling richting Granberget, de hoogste berg van Varmland. Volgens onze receptie is de wandeling van de parkeerplaats naar de uitzichttoren op de top ongeveer een kilometer. We lopen over plankjes, door bos, door de blubber. Maar, het is veel minder zwaar dan gisteren en er zijn ook veel minder muggen.
Na ruim een uur komen we aan bij de toren. Bovenop de toren heb je een prachtig uitzicht op de omgeving, alle kanten op, en kan je ook Noorwegen zien. We eten een broodje en drinken wat en lopen dan in een half uur naar de auto. Daarna rijden we weer langzaam terug over dezelfde weg als we heen kwamen. Onderweg stoppen we voor wat foto’s en we stoppen bij de Digerfallet. We hopen hier ook te kunnen zwemmen maar dat lukt toch niet. We stappen dus maar weer in de auto en rijden via de supermarkt in Syssleback terug naar het hotel waar we lekker een tijdje in het zwembad zwemmen en van het zonnetje genieten. Dan rijden we naar het huisje, nemen we een douche en als we allemaal weer fris en fruitig zijn, gaan we nog een keer lekker eten in het restaurant van het hotel.
We hebben weer lekker uitgeslapen, maar wat wil je als je de hele dag actief buiten bezig bent. Als we klaar zijn, wandelen Lucas en ik naar het hotel om onze mountainbikes op te halen. We passen de goede maat fietsen en helm, en fietsen terug naar het huisje, pakken de laatste spulletjes en gaan op pad. We rijden op de doorgaande weg naar het oosten, steil naar beneden waar we al snel bij de stuwdam aankomen. Daarna draaien we naar het noorden over een gravelweg, de weg gaat niet echt omhoog of omlaag maar heeft wel veel kleine heuveltjes. En is af en toe behoorlijk hotsenknotsen. Na zo’n drie km slaan we af naar het noordoosten en even later draaien we naar het zuidoosten. Na een km of dertien komen we aan bij ons einddoel: een pad dat dwars door het Tossjön heen loopt. Heel mooi!
We zoeken een goede plek om te stoppen en hoewel het pas 10:30 uur is, eten we onze broodjes, want we hebben best trek van dat fietsen. Als we uitgegeten en uitgerust zijn, gaan we weer terug. Het grootste deel van de rit lijkt heel erg op de heenreis: af en toe omhoog, af en toe omlaag, en veel hobbeldebobbel. In de loop van de rit betrekt het weer; de weersvoorspelling zegt warm en wat bewolkt en aan het eind van de middag regen en onweer. Rond 11:30 uur komen we weer bij de stuwdam aan. We horen wat donder in de verte en het begint te spetteren. Dat is niet het einde van de middag! Na een korte pauze beginnen we aan de slotbeklimming. Steil omhoog, in de allerlaagste versnelling gaat we millimeter voor millimeter omhoog. We pauzeren twee keer in die slechts drie km want het is loodzwaar. Toch halen we het, moe maar voldaan en drijfnat. Grotendeels van het zweet en ook wat van de regen.
Als we boven zijn leveren we onze fietsen in, halen we een koud drankje en wachten we op Mandy en Daniel die met de auto naar het hotel komen, met de zwembroeken. Snel omkleden en een heerlijke verfrissende duik. Omdat het niet echt lekker weer is, blijven we niet lang. Terug in het huisje frissen we ons op en omdat de zon weer schijnt kunnen we ook even buiten zitten en een boekje lezen. En omdat de zon echt gaat schijnen gaan Mandy en Daniel gewoon nog een keer zwemmen. Rond 16:00 uur betrekt het weer en komen ze weer terug. En dan gaat het weer regen en onweren. En ook echt hard!
We koken en eten op tijd: pittipanna, heerlijk! Om 19:15 uur rijden we naar het hotel, het regent maar niet meer zo heel hard. Samen met een gids en een Deense familie gaan we op elandsafari. We krijgen eerst wat uitleg over de eland en rijden dan in onze auto achter de gids aan. Die rijdt over diverse zandwegen, soms als een rallyrijder en soms heel langzaam maar we zien niets. Na ongeveer twee uur rijden zien we wel wat: een albino-eland. En dat is heel bijzonder! Zij heeft een “normaal”, dus bruin, kalf bij zich. Na een tijdje verdwijnt de eland in de bossen. Wij rijden nog wat verder, draaien en zien op de terugweg de eland nog een keer. Dan rijden we naar het hotel. Ik zet Mandy en Daniel af bij het huisje en rijd met Lucas nog even naar het hotel voor een hapje en drankje met de gids en de Denen. Rond 23:30 uur zijn we weer thuis en gaan we moe maar heel voldaan slapen.
Na een paar inspannende dagen doen we vandaag lekker rustig aan. We chillen in en bij ons huisje. De zon breekt langzaam door de wolken. Aan het einde van de ochtend gaan we naar Ransbysatern, een oude boerderij maar nog in bedrijf. We rijden naar dezelfde plek waar we gisteren de witte eland zagen – we letten goed op maar zien hem nu niet – en rijden nog iets verder. Op de boerderij kijken we rond, knuffelen we met paarden, geiten en koeien en eten we een pannenkoek op open vuur gebakken. Naturel met suiker voor de mannen, en met spekjes en jam voor ons. Heerlijk!
Daarna rijden we terug naar het hotel en gaan we lekker zwemmen. ’s Avonds na het eten gaan Mandy en Lucas in de sauna en doen Daniel en ik een boodschapje (en eten we een ijsje). Daarna rijden Mandy en ik nog een rondje, het eerste deel wat we gisteren met de gids reden. Vandaag schijnt de zon en die gaat net zo’n beetje onder dus het is prachtig, maar we zien geen elanden. Als we rond 22:30 uur thuiskomen, zien we een rode kat rondscharrelen. Het blijkt echter geen kat maar een vos! Hebben we toch nog wat gezien vandaag.
Op vrijdag ben ik al om 5:30 uur wakker; een mooi moment om een rondje te rijden. Ik rijd anderhalf uur en zie behalve een haas helemaal niets. Nou ja, prachtige plaatjes van een opkomende zon boven meertjes en door bossen, maar geen elanden. Rond 7:30 uur ben ik terug. De rest ontwaakt net. We maken ons klaar en gaan naar de receptie. Vandaag gaan we kanoën! We halen de sleutels en rijden een paar kilometer naar de kano’s bij het Norskbrosjön. We slepen ze het water in, installeren ons en peddelen over het meer. Wat een rust. We horen niets, zien niemand, er staat vrijwel geen wind. We kanoën wat heen en weer en zien dan toch ook andere kanoërs en later nog wat.
Even later varen we onder een bruggetje door en komen we uit in het Faggerassjön en hier leggen we aan om te lunchen. Na de lunch varen we terug en vinden we nog een mooie plek voor een korte pauze. Hier gaan we ook even zwemmen; heerlijk. Rond 14:30 uur zijn we weer terug bij het startpunt. We bergen de kano’s op en rijden terug naar het hotel waar we de spullen inleveren. Daarna gaan we lekker zwemmen in het zwembad; even de vieze-meer-lucht afspoelen. We douchen in het huisje en gaan dan lekker eten in het restaurant. Daarna spelen we nog een potje poole in het hotel. ‘s Avonds rijd ik nog een rondje en als ik de moed al bijna heb opgegeven, zie ik vlak naast de weg een prachtige eland staan. Hij blijft een rustig poseren en loopt dan een eindje weg en blijft dan nog even staan. Rond 22:30 uur ben ik weer huis en is het tijd om te slapen.
Onze laatste dag in Langberget hebbben we geen activiteiten op het programma staan. We doen dus rustig aan. We gaan ’s ochtends even biljarten, en na de lunch gaan Daniel en ik zwemmen. Maar omdat het flink waait, blijven we niet lang. We rommelen nog wat in en om het huisje en gaan dan nog een laatste keer eten in het hotel en we sluiten af met een potje poolen. ’s Avonds rijden Mandy en ik nog een rondje maar we zien niets. Tijd om te gaan slapen, morgen gaan we naar een andere plek.
Norrigarden
We staan op tijd maar niet te vroeg op, en pakken de laatste spullen in, en proppen het allemaal in de auto. Dan leveren we de sleutel in en nemen we afscheid. Om 9:15 uur vertrekken we bij Langberget. We nemen niet de route over de doorgaande weg maar een kortere route over minder snelle maar hopelijk mooiere wegen. De eerste twee uur rijden we over gravelroads door bossen met het ene prachtige uitzicht na het andere. Daarna rijden we een tijdje over een geasfalteerde weg, maar door een aantal nogal trage campers rijden we daar ook niet echt door. Bij Mora tanken we en doen we boodschappen maar wel op een andere plek. Dat en wegwerkzaamheden en drukte die we niet gewend zijn, maken dat we ruim een uur doen over de paar kilometer door Mora.
We rijden verder, de omgeving verandert langzaam en het wordt weer minder druk totdat we weer bijna alleen zijn op de weg. Rond 16:00 uur komen we aan bij Norrigarden, onze verblijfplaats de komende dagen. Norrigarden is een boerderij met mogelijkheden om te overnachten. Ze hebben ook verderop in het bos een paar spartaanse hutten. Oorspronkelijk zouden we op de boerderij slapen maar in de overgang van 2020 naar 2021 is daar wat fout gegaan en is alleen zo’n boshut beschikbaar. Zonder elektriciteit en stromend water maar aan een meer. Als we echter in Norrigarden aankomen heeft Hans, de eigenaar, wat geregeld zodat we toch in een apart huisje bij de boerderij kunnen slapen, met toilet en stromend water en elektriciteit. We pakken de auto uit en installeren ons, we lopen een rondje op het terrein en koken en eten. Dan doen we nog een spelletje en gaan we slapen.
We hebben niet echt lekker geslapen en hebben dus wat moeite met opgang komen. Bovendien is het koud en bewolkt en dus niet uitnodigend om op pad te gaan. In de loop van de ochtend rijden we naar Ljusdal om boodschappen te halen en een kaart van de omgeving. Als we terug zijn wijst Hans diverse interessante plekken aan op de kaart om te doen de komende dagen. We lunchen en rommelen de middag wat rond het huis. De mannen laten een van de honden uit; ze krijgen de jongste mee, want die is nog niet zo sterk, maar ze hebben met z’n tweeën moeite om hem in bedwang te houden.
Om 16:00 uur rijden we naar de berenhut. Hans laat ons alleen en drukt ons op het hart om stil te zijn en eerst wat de slapen want de beren komen pas na 23:00 uur normaal. Rusten komt er niet echt van, dus we eten wat, lezen, doen een spelletje en proberen zo stil mogelijk te zijn, wat niet meevalt. Om 21:00 uur gaat Daniël slapen en om 23:00 uur gaat Mandy ook even liggen. Nog een half uurtje later gaat Lucas ook “even z’n ogen dicht doen” .Ik zit dus alleen, het is vrij donker, maar houd toch maar even vol, je weet maar nooit. Om 3:30 uur ga ik dan toch ook maar slapen. Mandy neemt de wacht over.
Rond 7:00 uur ben ik weer wakker. De rest slaapt nog, of weer maar ontwaakt ook langzaam maar zeker. We hebben niets gezien en zijn doodmoe, helaas. We ruimen op, gaan terug naar de auto en rijden naar Norrigarden. Daar halen we alles weer uit de auto en brengen het naar het huisje. We frissen ons op om enigszins fit de dag door te komen. We spreken Hans en hij zegt dat we misschien deze week nog een keer in de berenhut kunnen omdat we niets gezien hebben en de hut niet elke dag geboekt is. In de loop van de ochtend rijden we richting Ramsjo. Daar slaan we af naar het noordwesten. We kronkelen en hobbelen een halfuurtje over zandwegen naar Enåsengruvan, een oude goudmijn die nu vol water staat met een prachtig groenblauwe kleur. Daarna rijden we een stukje terug naar Attadammen, een riviertje met een serie kleine watervallen en potholes. Hier eten we een broodje en genieten we van de zon en de omgeving.
Terug rijden we via de kleine supermarkt in Ramsjo en dan naar het huisje. Hier gaan Lucas en ik even kanoën en gaat Daniel zwemmen in het meer terwijl Mandy in de luie stoel op het strand toekijkt. Rond 15:30 uur zijn we weer bij ons huisje en Hans vertelt dat we vanavond naar de berenhut kunnen. Omdat je daar het beste voor 17:00 uur bent vanwege de versheid van de geuren, moeten we een beetje opschieten. We pakken in en maken ondertussen ook eten om mee te nemen. Om 16:45 uur rijden we weg en een half uurtje later zijn we bij de berenhut. We installeren ons, warmen het eten op en eten dat ook op en gaan dan wat rusten. Rond 20:00 uur zien we een specht. Geen beer, maar wel leuk. En dan begint het wachten… en we zien niets. Tot 2:30 uur houd ik het deze keer vol maar dan is het genoeg en ga ik slapen. De rest ligt dan al lang op een oor.
Na weer een korte nacht, zijn we allemaal zo rond 7:00 uur wakker en staan we op. We ontbijten en gaan terug naar ons huisje, daar frissen we ons wat op, genieten met een kopje thee in het zonnetje terwijl de jongens de paarden aaien, de honden aaien en de houtkachel in het huisje proberen aan te krijgen, en natuurlijk gamen. Later in de ochtend rijden we naar Ensjolokarna, een natuurgebied net ten noorden van Ramsjo. We lopen een rondje van ongeveer een kilometer rond het meertje. We doen er lang over want we moeten veel klimmen over omgevallen bomen en vaak de weg zoeken. In dit park mag de natuur zijn gang gaan, dus worden omgevallen bomen niet opgeruimd en is het pad niet goed gemarkeerd. Leuk, maar het maakt het wandelen lastiger.
Aan de overkant van het meertje is een schuilhut. Hier maken we een vuurtje en roosteren we worstjes; de eerste keer dit jaar. Het is een klein maar mooi natuurgebied. Rond 15:00 uur zijn we weer terug bij het huisje. We lezen wat , de jongens zoeken de honden en aaien de kat. Daarna gaan Lucas en ik even zwemmen in het meer en leest Daniel in zijn boek. We koken en eten thuis en na het eten rommelen we nog wat in en rond het huisje.
We hebben allemaal lekker geslapen. Logisch na twee korte nachten in de berenhut. Op onze laatste dag in Norrigarden gaan we naar een bijzondere dierentuin in Jarvso: Jarvzoo. Hier loop je op een boardwalk tussen en boven de dieren. Ze hebben alleen lokale dieren zoals elanden, rendieren, wolven en beren. Het is echt leuk en we vermaken ons er van 11:00 tot 15:00 uur. We eten er een wafel en later een hamburger en dat smaakt allemaal erg lekker. Alleen het bestellen, via een speciale app, gaat wat omslachtig. Via de supermarkt in Ljusdal rijden we terug naar ons huisje waar we rond 16:30 uur aankomen. Een lekker relaxte dag zo en toch wat leuks gedaan. ’s Avonds na het eten rijd ik nog een rondje en zie ik in de ondergaande zon een eland langs de weg staan. Een mooie afsluiter van ons verblijf in Norrigarden. We hebben helaas geen beren gezien hier, maar wel een paar mooie dagen gehad. Op naar de volgende bestemming.
We staan om 7:30 uur op en maken ons klaar, pakken de spullen in en laden de auto vol. We nemen afscheid van Hans en van Norrigarden en gaan om 9:20 uur op pad. De reis gaat voorspoedig, we hebben een beetje oponthoud bij Morsa maar lang niet zoveel als op de heenreis, en om goed 16:00 uur komen we aan bij het kanocentrum in Arvika. Hier melden we ons, handelen we de administratie af, en horen we dat we ons morgen om 9:15 uur moeten melden. Vervolgens rijden we in een paar minuten naar ons hotel in Arvika waar we inchecken. We sjouwen alle zooi uit de auto naar de kamer om het te herpakken voor onze kanotocht van de komende dagen. Dan zoeken we een restaurant om te eten. Terug op de kamer herpakken we de tassen, nemen we een douche en proberen we te slapen in de snikhete kamer.’
Arvika en Charlottenberg
’s Ochtends staan we op tijd op en gaan we heerlijk en uitgebreid ontbijten. Daarna pakken we de auto in en checken we uit en rijden we naar het kanocentrum. We melden ons, moeten een tijdje wachten en krijgen een algemene instructie. Dan halen we de spullen zoals tenten, peddels en reddingsvesten op en stappen we in de busjes die ons samen met nog 12 anderen en de kano’s naar het startpunt van de tour brengen aan de noordpunt van het Borgsjön. Rond 12:00 uur komen we daar aan. We laden alles uit en krijgen uitleg over het laden en lossen van de kano, het vervoer over land met het karretje, en de beste peddeltechniek.
Als we alles weten wat er te weten valt, gaat de instructeur weg. Sommige groepen gaan meteen op pad, maar wij eten eerst een broodje. We hebben immers de tijd omdat we niet de hele afstand hoeven te varen. Zo rond 13:30 uur gaan we op pad. We peddelen op ons gemak over het eerste meer en naar zo’n twee uurtjes varen komen we bij het eerste landtransport bij Lyred. Min of meer gelijk met de andere groepen die hebben gevist of gezwommen. We klauteren uit de kano’s, halen de zwaarste bagage eruit, trekken de kano op het land, zetten het karretje eronder en rijden naar de andere kant van de dam. Eerst nemen we wat lekkers en wat te drinken en leggen dan de kano’s in het water, de spullen erin en klimmen er dan zelf in.
We varen nu door een prachtig smal riviertje, Lillforsälven. Na een half uurtje komen we aan op onze overnachtingsplek, waar het riviertje in het Nyesjön uitmondt. Hier zit een groepje dat gelijk met ons startte uitgebreid te eten maar ze blijven niet slapen hier en gaan later verder. We pakken uit, zetten de tenten op en installeren ons. Als de andere gasten weg zijn, nemen we een duik. We hebben geen zwembroek nodig. Daarna drogen we ons af, kleden we ons aan en koken we. We doen een spelletje en lezen wat en rond 20:30 uur peddelen we het riviertje op waarover we aankwamen. De stroomversnellingen zijn wat lastig maar het is schitterend met de ondergaande zon, en na een tijdje zien we een bever zwemmen. Daarom doen we een korte tocht en blijven we op deze plek, om ’s avonds laat of ’s ochtends vroeg in dit soort riviertjes te kunnen peddelen. Rond 22:30 uur kruipen we moe maar voldaan in onze slaapzakken.
We hebben beroerd geslapen; tent en slaapzak te klein, eerst heel warm en later juist koud, en veel herrie. We denken dat niet ver van de tenten een eland stond de burlen. Best spannend, maar we hebben niets gezien. Een beetje brak staan we rond 7:00 uur op. Een frisse duik, lekker ontbijtje en aankleden en we kunnen er weer tegen. De rest van de dag doen we helemaal niets. Nou jou, bijna niets. Lucas en ik peddelen een stukje in een zijmeertje, we lezen, doen een spelletje, nemen nog een duik en genieten van de zon en de rust. We zien niemand en horen vrijwel niets. We doen een dutje ’s middags en eten ’s avonds een potje kant-en-klaar eten waar alleen kokend water bij hoeft. Het koken van water duurt een eeuwigheid maar we eten redelijk. Later gaan we nog een keer her riviertje in maar we zien niets en omdat de mannen moe zijn, blijven we niet lang. We slapen daarom op tijd en veel beter dan de nacht ervoor.
Na een redelijke nacht staan Mandy en ik rond 7:00 uur op. Ik neem een duik, we ontbijten en breken onze tent af en pakken alles in. Met wat aandringen komen de mannen ook een keer uit bed, zodat zij zich ook kunnen klaarmaken en we hun spullen ook kunnen opruimen. Rond 10:00 uur stappen we in de kano’s en binnen een uur komen we aan bij het volgende landtransport bij Lebraten. Alles er weer uit maar deze keer niet aan de andere kant er weer in, want hier komt het kanocentrum ons ophalen. We hebben nog even, dus eten en drinken wat. Helaas komt ons transport een uur later dan gepland zodat we naast de weg zitten te wachten en te wachten. Een oude Zweedse dame komt ons in het Zweeds vertellen (denken we) dat we voor de kanotocht toch echt weer het water in moeten en wij leggen in het Engels uit dat we hier wachten op ons transport, maar we begrijpen elkaar nauwelijks.
Rond 13:00 uur komen de heren van het kanocentrum en laden we op en rijden we richting Arvika. Daar stoppen we onze spullen in de auto en de spullen van het kanocentrum blijven achter. We eten een ijsje en gaan richting ons volgende en tevens laatste verblijfplaats: camping Hagenaset in Charlottenberg. Het kost ons een half uurtje om er te komen, we checken in, pakken uit. Mandy installeert zich met de jongens in het huisje en ik doe een boodschap. Als ik terugkom zitten de mannen met hun neus achter een schermpje want we hebben weer wifi, hoewel niet van topkwaliteit. ‘s Avonds koken we en eten we in ons huisje en daarna lopen we een klein rondje. Althans, dat is de bedoeling maar het begint te spetteren. De hele dag werd het langzaam bewolkter en donkerder, een voorbode van slechter weer de komende dagen. We gaan snel terug en doen verder niets en gaan op tijd slapen.
De dag begint grijs en bewolkt en het spettert van tijd tot tijd maar het regent niet echt. De vooruitzichten voor de rest van de dag zijn niet best. We zoeken daarom naar alternatieve activiteiten en hooggenoteerd staat de shopping mall Charlottenberg. Aan het einde van de ochtend rijden daar naartoe. We bezoeken diverse (outdoor)sportzaken, een schoenenwinkel, een enorme snoepwinkel, een nog grotere supermarkt en we eten er in een soort-van Amerikaanse diner. Rond 15:00 uur zijn we weer terug op de camping. Het heeft geregend maar nu is het best lekker en daarom lopen we nu een rondje over de camping. We komen o.a. langs het strandje en omdat het weer eigenlijk best lekker is, gaan Lucas en ik onze zwembroek aandoen en even zwemmen. Daniel en Mandy gaan “airhockey spelen” en rond 16:30 zitten we allemaal weer bij het huisje. Lekker in een onverwacht maar zeker welkom zonnetje. ‘s Avonds eten we in het restaurant op de camping; niet slecht maar ook niet hoogstaand. Heen lopen we droog, terug moeten we rennen. Na het eten doen we nog een spelletje en lezen we een boekje en dan gaan we allemaal op tijd slapen.
Zo rond 8:00 uur is iedereen min of meer wakker. We hebben dus lang geslapen. Buiten is het grijs en miezert het en de voorspellingen zien er ronduit beroerd uit. Behalve tot 10:00 uur. We ontbijten dus snel en gaan op pad. Eerst gaan we naar een vogelkijkhut op een paar minuten rijden. We lopen de 10 meter en gaan de trap op, maar zien dan dat er wel veel wespen zijn. Snel weg hier maar te laat want we worden alle vier gestoken! Met gierende banden ervandoor, even EHBO thuis ophalen en dan toch maar door naar een wellicht mooie kloof ca. 20 minuten de andere kant op. Maar als we bij Koppom aankomen kunnen we het niet vinden. We rijden heen en weer, vragen diverse keren de weg, stoppen bij een Loppis en kopen daar eindelijk een gietijzeren pan waar we al heel lang naar op zoek zijn, maar kunnen de kloof nog steeds niet vinden.
Als we de moed al bijna opgeven, en al meerdere keren de weg hebben gevraagd lukt het dan toch. Via een gravelroad komen we bij een parkeerplaatsje waar een wandelpad omhoog loopt. Er komen net twee Duitsers naar beneden die vertellen dat het mooi is maar erg steil en glad. We lopen door maar Mandy en Daniel durven het niet aan en Lucas en ik lopen door. Lopen wordt al snel klimmen en klauteren. Vrij snel daarna komen we bij de kloof waardoor we verder omhoog klimmen. De kloof zelf is kort en smal maar wel bijzonder. Boven hebben we een mooi uitzicht over de omgeving. Via een andere, langere maar veel minder steile route lopen we terug.
We rijden naar Koppom waar we een boodschapje doen en een tussendoortje halen. Ondertussen schijnt de zon, en heeft het nog niet geregend ondanks de voorspellingen. Rond 12:30 uur komen we weer bij ons huisje. We lunchen, ik neem een duik in het meer (niemand wil mee) en spoel me af en daarna doen we een potje midgetgolf. De rest van de middag relaxen we in, of bij, het huisje, genietend van de zon (en de wifi).
‘s Avonds koken we zelf en eten we in het huisje. Na de afwas en nog even wat lezen en een spelletje, rijden Mandy en ik nog een laatste rondje op zoek naar elanden. We zien er een, in de verte, en heel wat hertjes. Rond 21:30 uur zijn we weer thuis en lezen we nog een boekje en gaan dan lekker slapen.
Op onze laatste vakantiedag is iedereen al voor voor 7:00 uur wakker. Het is grijs buiten maar lijkt vooralsnog droog. Als de weersvoorspellingen voor vandaag net zo goed uitkomen als gisteren, hebben we ook vandaag een prima dag. Maar helaas, het regent vandaag toch regelmatig. Mandy en ik rijden ‘s ochtends een rondje en zien kraanvogels en reeën maar geen elanden. In het begin van de middag gaan we nog even naar de shopping mall om wat boodschappen te doen en een paar shirts, sokken en een broek te kopen. Later eten we nog een keer in het restaurant op de camping en daarna pakken we onze tassen in. Een wat suffe dag voor ons, maar de jongens hebben bijna de hele dag achter hun schermpje gezeten en vonden het dus een prima dag. Een beetje op tijd gaan we slapen en dan hebben we nog slechts twee reisdagen voor de boek en dan zit de vakantie erop.
We worden op tijd wakker en maken ons op ons gemak klaar; we hebben immers geen haast. Nadat we de auto hebben ingepakt, en de laatste rommel opgeruimd hebben, nemen we tegen 11:00 uur afscheid van de camping. We hebben een rit van vier uur voor de boeg en het inchecken op de boot start om 17:00 uur. De tocht gaat over diverse mooie weggetjes; we hebben een iets kortere maar mooiere route gekozen waarover we net zo lang doen als de snelste route. Het gaat voorspoedig en we stoppen om 12:30 uur om de lunchen op een mooie plekje langs een meertje. Een uurtje voor Göteborg stoppen we nogmaals voor een drink- en plaspauze. Ook jet laatste stuk gaat soepel en rond 16:00 uur komen we aan bij de haven. Na een korte paspoortcontrole rijden we door en niet veel later kunnen we al aan boord. En we zijn niet de eerst, hoewel het nog lang geen 17:00 uur is!
We gaan naar onze hut, deze keer wel schoon, en gaan daarna op het achterdek wat drinken. Omdat het stevig waait, blijven we niet te lang zitten en gaan we naar onze kamer waar we wat tv kijken, voor eerst in drie weken, en een boekje lezen. Om 18:45 uur gaan we dineren. Wederom prima maar niet hoogstaand. En daarna lezen we nog een boekje en gaan we lekker slapen.
Rond 9:15 uur komen we aan in Kiel. We stappen in de auto, rijden de haven en de stad uit en gaan op weg richting Hamburg. Het rijdt lekker door en alleen bij Hamburg hebben we wat vertraging, maar lang niet zo erg als op de heenreis. Vlak na Bremen slaan we af richting Oldenburg; die route beviel ons op de heenreis prima. Tussen Oldenburg en de Nederlandse grens tanken we en lunchen we in het wegrestaurant. We eten een enorme en lekker schnitzel. Daarna rijden we via Groningen en door de Flevopolder terug naar huis waar we om ongeveer 16:30 uur aankomen. De reis ging voorspoedig, de vakantie zit er weer op.
